Want direct nadat wij wat hapjes op onze buitentafel hadden neergezet voor een gezellig samenzijn, zat hij met zijn snuit in de jonge schapenkaas (de Brebis dus) en dreigde er een stuk uit te bijten.
Gelukkig kan mevrouw Katblad (als het moet) ontzettend hard schreeuwen, en zo werd de kaas toch nog gered. Wamy wist niet hoe snel hij de tafel moest verlaten, was erg geschrokken van het vreselijke stemgeluid van mevrouw K., en dat was natuurlijk ook de bedoeling.
Wamy heeft overigens vanmiddag korte tijd in de Bungalette gelegen, maar toen het onweer losbarstte verdween hij. Waarheen hij ging weten wij niet.
De Boez verdween ook, en tevens in dit geval weten wij niet waarheen. Dat was erg vervelend, want zelfs toen de ergste buien voorbij waren en de donder boven Amsterdam hing, was Boez nog steeds niet thuis. Pas tegen donker (en na lang zoeken van mevrouw K. in de regen) kwam het ventje opeens aan dribbelen. Kurkdroog en hongerig. Omdat het sowieso al een erg zware dag voor mevrouw K. was geweest, heeft zij hem behoorlijk staan uitfoeteren. Dat deed de Boez echter helemaal niets.
2 opmerkingen:
Toch mooi dat Wamy de Bungalette gebruikt. Misschien wat snoepjes erin verstoppen af en toe om te zorgen dat de haarfabrieken blijven komen?
Niet mee eens. Ik bedoel, de bungalette is niet bedoeld voor Wamy. Zijn mens moet inderdaad een luikje maken voor hem. En hem gewoon een paar dagen gedwongen binnen houden. Huisarrest! Krijgen die van mij, zeker Poema, van tijd tot tijd. Overigens heb ik wsl een insluiper. Egaal wit met een rood vlooienbandje. Moet hem nog betrappen. Kwestie van tijd
Een reactie posten