Moeilijke tijden......

Mevrouw Katblad is op het ogenblik niet zo in de gelegenheid om met de reporters rondjes te lopen door buurt, en dat komt doordat er (nog steeds) druk aan het huis getimmerd en geschilderd wordt en zij daarbij aanwezig moet zijn (er duiken namelijk af en toe nóg meer gebreken op......). Ook brengen de werkzaamheden binnenshuis nogal wat troep met zich mee, dus dat betekent voor haar extra huishoudelijk werk, zeg maar. De reporters hebben daar uiteraard geen begrip voor, integendeel. Ze vinden dat geknutsel aan ons pand totaal overbodig en snappen niet dat de structuur op de redactie helemaal zoek is en er alsmaar vreemde mannen de trap op en neer lopen. Het zijn dus moeilijke tijden voor de voltallige redactie....
We vonden echter tussendoor toch nog even een momentje om een klein stukje te lopen, en zagen tot onze verrassing dat in de Kruiden de Nepeta (oftewel Kattenkruid) weelderig staat te bloeien.

In de Parallelstraat zat Columbus in zijn huis voor het raam. Cera sprong nietsvermoedend in de vensterbank om even aan de bovenste blaadjes van de Hortensia de snuffelen, en vervolgens kreeg zij de schrik van haar leven. Ja, want Columbus sprong met veel geweld (en gegrom) tegen het glas aan om haar te verjagen, en hij slaagde daar dus in. Cera wist niet hoe snel ze daar weg moest wezen en in een flits stond ze opeens zo'n 10 meter verderop in de straat. Wij hebben van die sprong dus geen foto kunnen maken; het ging te snel.

Wel hebben wij nog een foto van Columbus die haar met boze blik nakijkt.
Wij vinden het natuurlijk volstrekt begrijpelijk dat Columbus zo'n stennis schopte, want hij moet zijn huis verdedigen en kan het niet tolereren wanneer er zomaar iemand, zonder toestemming te vragen, in jouw vensterbank gaat zitten en zo dus geen enkel respect toont voor het mijn en het dijn, heh?
Daarom dus, ja.

Verderop in de Parallelstraat zagen wij een boom volhangen met pruimen. Ja, als eieren zo groot, maar natuurlijk nog lang niet rijp. Toch opmerkelijk, zo vroeg in de zomer en dan al van die flinke vruchten!

Cera kon het niet laten om weer in een vensterbank te springen, alleen keek ze dit keer wel beter uit en controleerde eerst of er niemand aan de andere kant van het glas zat. Alleen was dat in dit geval erg moeilijk te zien, want het glas was geblindeerd.....

Wij vergaten u nog te vertellen dat wij deze korte wandeling maakten in het gezelschap van Oscar en Cera (haar zag u al), en dat, toen wij net van huis waren vertrokken, achter onze rug langs Wamy door ons luikje naar binnen sprong om brokjes te gaan stelen. Daar wij hem al tig keer hadden weggejaagd uit onze keuken, konden wij het niet opbrengen om terug te lopen om hem wederom te vermanen......
Maar goed, Wamy moet dus bliksemsnel hebben staan vreten, want voordat wij aan het eind van de Parallelstraat waren, voegde hij zich bij ons. Nee, hij was niet vervelend deze keer, hoewel Cera direct begon te mekkeren van ongenoegen toen zij Wamy in het oog kreeg. Ook Oscar was niet blij met de komst van de kleine boef, maar mevrouw Katblad riep de beide reporters toe dat ze niet moesten zeuren maar wel doorlopen. En dat deden ze.

Bij het Gevaarlijke Water ging Cera even zitten om naar een voorbij varend bootje te kijken.
Mevrouw Katblad ging ondertussen op zoek naar Oscar en Wamy, want die leken opeens verdwenen te zijn.

Maar de fotograaf vond ze tenslotte onder een wielhuis weggekropen, waar ze zaten te wachten tot we weer de Katbladstraat in zouden gaan, want daar is het natuurlijk veiliger dan hier bij dat klotsende water!
In de Katbladstraat was het trouwens even vervelend druk door rochelende wielhuizen en gevaarlijke mannen, dus in een mum van tijd stonden we weer voor de redactie. Daar werden we hartelijk ontvangen door mevrouw Troy; Wamy was halverwege de straat een andere richting uit gegaan. Wellicht naar het huis van mevrouw Poezemans?