Een spetterend feestje!

Wel, u ziet het goed, mevrouw Katblad was op een feestje! En dat feestje was ter ere van de verjaardag van Sonny, want die was 2 jaar geworden!
Wij gingen dus op pad met een paar cadeautjes, want Gizmo is over 2 weken jarig dus zij verwachtte uiteraard ook een deel van het lekkers uit het tasje.
Wij werden ontvangen met overheerlijk aardbeiengebak, en in plaats van de bijbehorende thee, koos mevrouw K. voor een glaasje wit. Zij was daarin trouwens niet de enige. Het was heerlijk weer en dus konden wij aan het Gevaarlijke Water zitten, lekker in de zon.

Al gauw kwamen de haarfabrieken hun snoeperijtjes ophalen. Zij moesten daarvoor de straat oversteken, maar keken gelukkig goed uit. Andere mensen hadden ook lekkers meegenomen, dus er was meer dan genoeg.
Sonny was er als eerste bij om een stick in ontvangst te nemen; op de achtergrond ziet u Gizmo op straat zitten, want zij had het niet direct door dat er wat te halen viel.

Maar even later kwam dat allemaal goed. Giz kon echter niet het geduld opbrengen om eerst de stick uit de verpakking te trekken en zou even later haar lekkers met omhulsel en al uit de handen van de gulle geefster trekken en er vervolgens hard mee naar huis te rennen. Gelukkig kwam er op dat moment geen verkeer langs, want zij vergat namelijk goed van links naar rechts te kijken (en omgekeerd).

Natuurlijk werd er door de mensen geproost op de gezondheid van Sonny en de Giz, maar Miss Giz had daar geen belangstelling voor dus ging het zingen van een felicitatielied daarom niet door. Nee, want ondertussen kwam er een eendje aangezwommen en dat was veel spannender. Het eendje was niet uitgenodigd op het feestje (begrepen wij), maar meldde zich spontaan om bij te dragen aan de feestvreugde in ruil voor wat stukjes stokbrood.

En het mens van Gizmo begon al direct met het in het water gooien van frietsticks, of hoe die dingen ook heten. Nou, die sticks werden natuurlijk lekker sappig door het grachtenwater, en het eendje zat al spoedig heerlijk te smikkelen. Wij zagen bij wijze van spreken zijn borstje groeien!

En de Giz zag dat ook. Ze kroop steeds dichter naar de waterkant toe....
Maar het eendje had dat natuurlijk best in de gaten, heh? Doch Giz dacht: honger maakt misschien wel onvoorzichtig! En haar snorharen trilden van opwinding. Nog iets dichter naar de waterkant dan maar? Ja, bijna ongemerkt dus, want een kat kan dat nu eenmaal heel erg goed.

En opeens, ja! Maar het werd nee. Het eendje was namelijk net op tijd weg. U ziet op de foto hiernaast het opspattende water, want het eendje had geen tijd om netjes of bedaard weg te zwemmen. Mevrouw Katblad voelde zelfs de spetters, terwijl zij toch wel minstens drie meter verderop zat.

Ondertussen lag Sonny lekker uit te buiken (van de snoepsticks dus) onder het tafeltje. Wat was dit toch een heerlijk feest! Iedereen had het reuze naar zijn zin en Giz zorgde voor het nodige vermaak, samen met het eendje natuurlijk. Was het spel nu afgelopen?

Nou, nee dus. Want Donald had twee vriendjes opgetrommeld omdat je samen sterker staat (of eigenlijk zwemt dus).
Giz liet zich echter niet intimideren door het snaterende gezelschap. Nee, integendeel want nu werd het nog leuker natuurlijk!
En daarom nam mevrouw K. nog maar een glaasje wijn en hield de camera in de aanslag.
De stukjes brood bleven over Gizmo heen in het water vliegen. Natuurlijk hoopten we allemaal dat Giz tenslotte in het water zou springen en bespraken al wie haar zou moeten naspringen. Wel, niemand meldde zich vrijwillig aan omdat het water te koud zou zijn.

Ja hoor, daar sprong Giz weer op een eendje af! Maar er ontstond deze keer geen paniek en dus waren er geen spetters. We moeten ook zeggen dat deze aanval van Giz niet echt overtuigend was. Had zij misschien begrepen dat niemand van de mensen bereid was haar achterna te springen? Of was het nooit de bedoeling van haar geweest om daadwerkelijk een eendje te pakken en was dit allemaal maar show?

Ja, maar dan wel een heel mooie show. Doch die was over toen er twee zwanen arriveerden, waarvan één nogal bozig was. Hij beet steeds naar zijn maat en blies keihard naar de beide haarfabrieken, die dat natuurlijk niet zo leuk vonden en afstand namen van de waterkant. Ja, soms heb je van die ongenode gasten die zich niet weten te gedragen. Ze kregen uiteraard wel wat stukjes stokbrood, want zo gastvrij is het mens van Sonny en Giz nou eenmaal. En de mensen kregen uiteraard nog een glaasje wijn met nog meer overheerlijke hapjes.

En uiteraard ontvingen de haarfabrieken ook nog lekkers, want het was tenslotte hun feestje, heh? En snoepsticks, daar lusten ze wel pap van!

Miss Giz ging, toen de zwanen weer waren vertrokken, toch nog terug naar de kade, maar van een spetterende show was geen sprake meer. Nee, ze lag (zij het niet geheel ontspannen) lekker te kijken naar de Duckfamilie en droomde van hun dikke borstjes, zonder veren natuurlijk en rechtstreeks van de BBQ.
Wel, tenslotte moest mevrouw Katblad weer gaan want de wijn zakte een beetje in de benen en het was plots al best wel laat. Maar zo gaat dat met leuke feestjes; voor je het weet zijn er zomaar een aantal uren voorbij gevlogen!
Wel mevrouw Marit, hartelijk dank voor uw gastvrijheid, maar wij bedanken vooral Miss Gizz voor haar bijzondere optreden!
En nog vele jaren, heh Sonny en Gizmo!