Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

maandag 15 april 2013

Japekoppie, zet 'm op!

Japekoppie is gisteren geheel uit zichzelf op stap gegaan voor het maken van een reportage, en dat terwijl hij dat voor ons niet meer hoeft te doen. J. is namelijk met half-pensioen en daarnaast ook nog met ziekteverlof, zodat hij in het geheel geen werkverplichtingen meer heeft in de buitendienst (zeg maar), als hij maar zo af en toe zijn column schrijft, wat hij dus ook inderdaad doet.
Er was dus geen noodzaak voor J. om op zoek te gaan naar nieuws voor het Katblad, maar hij wilde het graag omdat de zon scheen en de vogeltjes eindelijk weer vrolijk floten.

Wel, Japekop ging natuurlijk naar de Kruidentuin, want mevrouw K. was ook op weg daarheen en bovendien had hij kort daarvoor ervaren dat de Hoftuin bezet werd door een horde kindertjes en een blafbeest, dus dat was niet bepaald the place to be, heh? Om het maar zo te zeggen dus.
Wel, het toeval wilde dat er nog een paar reporters meeliepen, maar daar had J. geen boodschap aan. Nee, J. gaat het liefst zijn eigen weg want zo heeft hij dat geleerd tijdens zijn opleiding voor Verkenner A, en later heeft hij zich daar ook nog in gespecialiseerd.

Japekoppie bleef een hele tijd buiten beeld, tot hij opeens opdook in Vak U van de tuin (zie voor meer informatie over de vakverdeling van de tuin op onze andere blog, Kruidentuinleiden).
Dit vak is dus kort geleden bevrijd van dode struikdelen en blafbeesthopen, maar we kunnen u verzekeren dat het perk in een paar dagen tijd weer helemaal werd volgepoept.
Maar dat terzijde, want we willen deze reportage wel leuk houden, heh? Daarom.


Japekop inspecteerde elk vak bijzonder grondig (u ziet hem hier - rechts - bezig in Vak V) omdat hij wilde weten of er de afgelopen winter nog bijzondere markeringen werden achtergelaten, bijvoorbeeld door zwerfkaters of andere vreemde bezoekers.
Dit Vak V was trouwens de favoriete rustplek van Bolle Wangen zaliger, die wij nog steeds missen, al maakte hij ons vaak midden in de nacht wakker met zijn loeiende sirene...




Waarom deze plek nu nog zo belangrijk was hebben wij niet van J. te horen gekregen, maar hij vond het in elk geval erg nodig om hier zijn eigen merktekens achter te laten. (Wij hoeven u verder vast niet uit te leggen hoe dat in zijn werk ging, wel?)








Toen J. in Vak V gedaan had wat hij moest doen, ging hij naar Vak D. Hij besteedde echter geen enkele aandacht aan de daar opkomende Nepeta, en dat bevreemde mevrouw K. wel een beetje. Wij weten namelijk dat J. best wel van een beetje snuiven houdt en dachten dat ook hij (net als Cera en Oscar) een pol zou gaan claimen, maar dat deed hij dus niet. In plaats daarvan stond hij een beetje appelig om zich heen te kijken.



Het kan natuurlijk zijn dat Japekop erg moe was geworden; hij was immers al minstens een half uur aan het werk geweest en dat is best lang voor een eerste keer.
Hij verliet de tuin vervolgens via de uitgang langs de vakken D en U, en kuierde in zijn eentje langs de parkeerplaats terug naar de redactie.

Reporter Japekoppie slikt al een tijdje maagzuurremmers en prednoral nadat hij een paar keer heel erg ziek is geweest, maar toen wij beide medicijnen wilden gaan afbouwen, keerden zijn klachten (misselijkheid, verminderde eetlust, braken en diarree) terug, viel hij snel af en kakte compleet in. Nu hij sinds een maand of twee weer de oude dosis toegediend krijgt, gaat het veel beter met hem en kunnen wij duidelijk zien hoe hij weer meer energie heeft en ook meer plezier in het leven heeft gekregen. Dit is onder andere te merken aan het feit dat hij (na lange tijd van onverschilligheid) mevrouw K. 's ochtends weer wakker komt maken en regelmatig met haar een praatje maakt. We hebben daarom besloten dat wij niet meer met de medicijnen van Japekoppie (15.5 jaar) gaan klooien en hem blijven geven wat hij blijkbaar nodig heeft.

2 opmerkingen:

Ma Tok zei

Vind je het gek dat hij inkakte toen hij diarree had?

Mevrouw Katblad zei

Nee, daarom dus en vandaar!