Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

vrijdag 19 april 2013

Verzetsheldin

T. Troy:
Nee, ik ga niet meer mee als mijn mens uit wandelen gaat. Ik raak namelijk te vaak onderweg te zeer in de war en dan ben ik bang dat we verdwalen. Natuurlijk vertrouw ik K. wel, maar er kan iets gebeuren waardoor ik haar uit het oog verlies en dan weet ik niet meer hoe ik thuis moet komen. Dat is inderdaad het gevolg van de Katzheimer, daar moet ik rekening mee houden en dat doe ik dus tegenwoordig ook maar. Ja, ik blijf dus het liefst vlakbij huis, daar waar het veilig is en waar ik de voordeur van de redactie kan blijven zien. Maar vroeger was dat inderdaad wel anders.

Ik heb namelijk in het verzet gezeten, tot een paar jaar geleden nog, ja.
Wel, van een echte oorlogsituatie kun je eigenlijk niet spreken, maar wel van gevaarlijke vijanden tegen wie ik me dus heb verzet.
In mijn eentje inderdaad, want van een georganiseerd verzet was hier in de Katbladstraat geen sprake, sterker nog, er waren er maar weinig (haarfabrieken - red.) die tegen de vijand in opstand kwamen, eigenlijk doken ze allemaal het liefst onder (wielhuizen - red.), behalve ik dus. Ja.
Ik kan me nog heel goed herinneren dat ik de Schrik van de Buurt - die zwarte, Storm heette hij geloof ik - diverse keren op de verkeerde poot heb gezet. Hij terroriseerde namelijk de hele buurt, probeerde elke dag weer al onze soortgenoten die hij op straat tegenkwam te liquideren en trok daarvoor alles uit de kast. Hij maakte bijvoorbeeld gebruik van hinderlagen, hield zijn nagels in uitstekende conditie door elke boom te markeren en onderhield zijn gebit middels het dagelijks vangen en doden van muizen en het doorbijten van hun strotjes.
Wel, het was dus zo dat ik het niet kon aanzien wanneer hij weer een onschuldige, zwakkere haarfabriek aanviel, en dan sprong ik pardoes op het vechtende stel waardoor Storm zich een ongeluk schrok en zijn slachtoffer kon vluchten. Ja, ik kan me nog goed herinneren dat ik dat deed toen hij Cera te pakken had, maar volgens mij heb ik dergelijke acties wel vaker uitgevoerd, en vooral natuurlijk als de vijand achter één van mijn eigen jongens aanzat. Dus vandaar dat je kan stellen dat ik wel degelijk in het verzet heb gezeten, al heb ik nooit een lintje ontvangen voor mijn moedig gedrag.
Deze bezetter van onze straat heeft tenslotte de aftocht moeten blazen, want op een dag was hij verdwenen en is daarna nooit meer teruggekeerd, en ik durf te stellen dat dat te maken heeft gehad met mijn verzetsdaden, al staat dat nergens zwart op wit.

Ja, het is allemaal best wel lang geleden...
En na Storm kwam er een andere bezetter. Dat was een Franskat en net zo erg als Storm, of misschien zelfs nog wel gevaarlijker. Ik kan me nog goed herinneren dat ik hem een keer om de tuin heb geleid toen hij de oude Poekie van hierachter aanviel. Zij deed het in haar broek van angst toen die Bel (de Franskat - red.) haar zomaar aanviel, maar ik was toevallig net in de buurt, zag het gebeuren en heb tegen Bel geroepen dat de trein naar Frankrijk op het punt van vertrekken stond en dat hij nog net mee kon als hij snel was. Ja, la Gare est lá, heb ik nog geroepen, of tenminste iets wat erop leek, en toen liep hij snel weg in de richting die ik hem wees. Nee, natuurlijk was daar geen station en dus al helemaal geen trein naar Frankrijk. Maar Poekie kon zo tenminste ontsnappen en ik ben toen snel weer terug naar huis gegaan voor Bel erachter zou komen dat hij voor de gek was gehouden (door mij dus). Helemaal mooi was dat Bel later tenslotte daadwerkelijk terug is gegaan naar Frankrijk, en ik durf te stellen dat mijn aandeel daarin groot is geweest, of in elk geval van doorslaggevende belangrijkheid.

Uiteraard ben ik door alles wat ik heb meegemaakt in de periodes van bezetting nog steeds wel enigszins voorzichtig en angstig als ik me op straat begeef, en kijk nog regelmatig of er niemand achter de vuilnisbak of onder een wielhuis zit verstopt omdat je immers maar nooit weet of de vijand wellicht is teruggekeerd naar de Katbladbuurt om wraak te komen nemen. Gelukkig ken ik de laatste tijd ook periodes van onbezorgdheid, en tijdens die momenten ben ik opeens helemaal nergens meer bang voor, zelfs niet voor het zuigmonster of het vuilnismonster. Mijn mens schrijft dat toe aan mijn Katzheimer, maar zelf ben ik daar niet zeker van omdat ik meen dat ik daar helemaal niet aan lijdt.
Maar had ik u al verteld over mijn verzetsdaden en hoe ik Storm en Bel ......?

2 opmerkingen:

Inge zei

Tokkie Troy, jij bent een geweldige verzets heldin.

katja zei

@ T.Troy: nee hoor, u lijdt vast niet aan Katzheimer, maar aan PTSS...

(Zouden Gé en Arie Temmes daar ook aan geleden hebben?)