Geen geschikte schuilplek

Wij horen de Boez niet vaak blazen dus waren erg verbaasd toen hij dat opeens wel deed, en dan ook nog met veel overgave; de spetters vlogen ons bijkans om de benen.
Nu hebben wij eens gelezen dat haarfabrieken vooral blazen als ze bang zijn (het blazen is het imiteren van een gevaarlijke slang en elke kat heeft een instinctieve angst voor deze reptielen in zijn genen meegekregen), dus namen wij aan dat onze kleine held niet van streek was door het binnendringen van "een Wamy" bijvoorbeeld, want deze roept alleen maar irritatie op met zijn aanwezigheid, geen angst. Wel, het wordt nu hoog tijd om eens te gaan kijken wie de indringer dan wel was, heh? Ja, en daarom kijken we naar de volgende foto.

Wel, deze vent hadden wij zeker niet in ons huis verwacht. Jazeker, het was inderdaad buurkat Ollie, die nauwelijks meer uit zijn mand komt, alleen maar in noodgevallen. En wij wisten toevallig dat er vermoedelijk van een noodgeval sprake was: zijn mens was niet thuis en de hh hulp was evengoed toch aan de slag gegaan; K. had haar even eerder zelf nog binnengelaten. Wij kunnen ons heel goed voorstellen dat Ollie dit niet trok en er vandoor was gegaan. Maar wij kunnen ons niet herinneren dat hij ooit eerder in een dergelijk noodgeval naar de redactie van het Katblad vluchtte, dus geen wonder dat de Boez helemaal van slag was, een dergelijke situatie was hem immers totaal onbekend.

Ol was duidelijk op zoek naar een plekje waar hij zich kon verstoppen, maar hij was net zo bang voor de Boez als omgekeerd, want elke keer draaide hij zich om om te zien of de Boez nog wel op dezelfde plek zat en niet achter hem aan sloop.

En als hij dan had geconstateerd dat Boez inderdaad nog onder de tafel zat, ging hij verder op zoek naar een veilig plekje, bijvoorbeeld achter de fauteuil. Doch helaas, hij zag geen kans om achter de stoel te komen, en eronder lukte ook al niet....

Uiteindelijk zag de Boez Ol terug naar de gang komen, en wij verwachtten niet anders dan dat Bollie weer de straat op zou gaan om daar het vertrek van de hh hulp af te wachten.
Maar het geklepper van het luik bleef uit, en dus ging K. maar even kijken wat er in ons halletje aan de hand was.

Om Bol niet de stuipen op het lijf te jagen (hij had het toch al moeilijk genoeg), nam K. deze foto op goed geluk, met alleen haar arm met fototoestel om de hoek van de deur.
Wel, daar zat Ollie dus. Ons luik is groot genoeg, zelfs voor de Bol (hij was er immers ook door naar binnen gekomen), dus dat moest geen probleem zijn. Nee, Ol had blijkbaar gewoon nog geen zin om naar huis te gaan, of hij durfde niet, dat kan natuurlijk ook.

Wel, terwijl Ollie toch maar weer terug onze huiskamer in was gelopen, had de Boez zich verplaatst naar de trap. We weten niet welke bedoeling ons ventje daarmee had, want wij kregen de indruk dat hij meer verbaasd en ontzet was dan boos of agressief.
Afijn, K. ging uiteraard kijken waar Bol nu weer mee bezig was, en of hij misschien ondertussen toch nog een geschikte schuilplek had gevonden.

Nou, dat had hij niet. Ja, hij was wel degelijk bezig om onder onze sofa te kruipen, maar dat lukte de arme Ol niet. Hij was net een tikkie te fors zeg maar, hoewel je ook kunt stellen dat onze sofa te laag is en dus ongeschikt voor een dergelijk doel.
Nee, het zat Ollie niet mee, ons huis deugde niet voor asielzoekers als hij en dus besloot hij tenslotte om toch maar te vertrekken....
En zo zagen wij hem weer de straat op gaan en naar huis toe hobbelen. Of hij daar nu direct naar binnen is gegaan of nog een tijdje voor zijn deur is blijven zitten weten wij niet, maar wel dat zijn mens gelukkig niet lang daarna thuiskwam. En zij zou zich natuurlijk met veel liefde over de Bol ontfermen, en dan was alles weer goed.