Sorry Wamy!

Ja, u ziet het goed. Dit is een foto van een kleine indringer. Niks bescheiden, niks vragen om toestemming om binnen te komen, gewoon brutaal zijn en door het Poezenloket kruipen.
Mevrouw Troy was even afwezig, dat klopt. Het was vroeg in de ochtend dus zij was nog bezig met haar toilet, en dat doet zij bij voorkeur op de bovenverdieping.
Japekop was ook nog boven; hij moest even uitbuiken na het ontbijt. De Boez was buiten, en had niks in de gaten; Cera idem.
Mevrouw Katblad zat dus achter de laptop, en had ook niet in de gaten dat Wamy (want over hem hebben we het dus) de gore moed had om naar binnen te komen, ondanks haar aanwezigheid en geroep dat hij over de redactiegrens ging. Zodoende dus.

Natuurlijk had mevrouw Katblad eerder moeten ingrijpen, maar ze dacht dat ze nog wel even een leuke foto van Wamy kon maken en dat het allemaal zo'n vaart niet zou lopen.
En toen sprong Wamy de vensterbank af. Dus.
In eerste instantie rende hij door naar de keuken, alwaar de voerbakjes staan.
Wij hoorden luid gekraak, gevolgd door nog luider gesmak. Dat waren dus de dure seniorenbrokjes.
Omdat de fotograaf ook de boekhouding doet (en de boodschappen), dus heftig protesteerde bij het horen en zien van de diefstal van het dure kattenvoer, klapte mevrouw Katblad in haar handen en riep zij het één en ander om daarmee Wamy te verjagen. Het was dus dan ook de bedoeling dat Wamy daarvan zou schrikken, eieren voor zijn geld zou kiezen en het pand zou verlaten. Echter, het liep allemaal anders, want Wamy wilde niet wat mevrouw Katblad voor ogen had. Dus in plaats van door het raam naar buiten te vluchten, koos Wamy voor de trap naar de bovenverdieping.

Mevrouw Katblad volgde Wamy naar boven, maar werd ingehaald door de Boez. Die had waarschijnlijk van buiten het gekrijs van mevrouw K. gehoord en wilde daar het zijne van weten.
Wamy begreep dat hij fout zat en vluchtte door het slaapkamerraam naar buiten. Mevrouw K. sloot daarop het raam en de Boez besloot datzelfde raam te gaan bewaken. Op zich totaal onnodig omdat het dicht was, maar tja, we hebben het over de Boez, heh? Juist ja.

Japekop had het allemaal zien gebeuren, maar vertrouwde op de handelingsbekwaamheid van mevrouw Katblad. Voor de zekerheid echter, zocht hij een strategisch punt waar vandaan hij eveneens het slaapkamerraam in de gaten kon houden.
Want je weet inderdaad maar nooit, heh?
Het raam was dus dicht, en mevrouw Katblad ging weer naar de benedenverdieping om plaats te nemen achter de laptop; er moest nog een hoop werk gedaan worden. Natuurlijk vulde zij eerst nog de voerbakjes bij, maar dat spreekt vanzelf.
Toch, na enige tijd begon het bij de fotograaf en mevrouw Katblad te knagen. De weg terug was voor Wamy afgesloten. Hij doolde nu rond op onbekende daken, wist vast niet hoe hij daar weer af moest komen, liep misschien vruchteloos te zoeken naar een uitgang naar de straat en kwam wellicht tenslotte wel om van honger en dorst. En daar wij hem ook gedurende de daarop volgende uren niet meer tegenkwamen in de Katbladstraat, wisten wij het zeker: mevrouw Katblad had Wamy opgesloten op onbekend terrein en wij waren verantwoordelijk voor de afloop, misschien wel een rampzalige?
Dus, toen wij gedurende de hele dag Wamy niet meer hadden gezien, gingen wij het dak op, liepen daar in gammele goten, luisterden we zorgvuldig of wij niet ergens kattennoodkreetjes hoorden en speurden de diepgelegen binnenplaatsjes af. Hoogtevrees, mevrouw Katblad? Jammer maar helaas! Zie de gevolgen van uw daden onder ogen en herstel uw fouten!
Echter, geen Wamy. We gaven het op. 's Avonds droomden wij over verdwaalde haarfabrieken, hoorden wij kattengejank en gekrab in de dakgoot.....

Wat een onzin allemaal! Ongerustheid voor niets!
Want de volgende ochtend, na het ontbijt, was de eerste die zich weer meldde voor het Poezenloket: Wamy! Nee hoor, niks aan de hand. Even brutaal als altijd.
Nee Wamy, je komt er niet meer in!
Wel, Wamy kwam er wel weer in, daar zorgde hij wel voor. Weer naar de voerbakjes. Weer de trap op, maar ook weer snel naar beneden. Onrust in huis, een grommende mevrouw Troy die weigerde haar plek in te nemen bij het Poezenloket, een Japekop die voor de zekerheid maar weer een paar plasjes deed op de voordeurmat, Cera met rollende ogen en de Boez die vergat dat hij zijn vriendje Oscar moest opwachten.
Mevrouw Katblad treedt thans strenger op. Wamy mag zelfs zijn kop niet meer door het Poezenloket steken en er is geen tijd meer voor het maken van foto's. Wamy mag er niet meer in, moet kost wat kost geweerd worden. Ja, hij moet eerst maar wat manieren leren en bescheidener worden. Wamy kent geen respect. En moet dus nog veel leren. Sorry Wamy!