Alles ging dus nu uitstekend, en Os kreeg steeds meer plezier in deze les onder leiding van Cera en Japekoppie. Hij ging steeds meer zijn best doen en verkende zijn route zeer serieus en grondig. Op de foto hiernaast ziet u hoe hij werderom een struikje onderzoekt, zelfs helemaal tot aan de stammetjes! Goed zo Os, en leuk heh?
Japekop had er trouwens ook plezier in gekregen, en vergat bijna dat we met een groepje waren. Ja, want als je je goed kunt concentreren op de dingen waarmee je bezig bent, doet het er niet toe dat er anderen in je buurt meeverkennen. En het is toch eigenlijk op deze manier ook wel een soort van gezellig, niet?
Os sloeg geen struikje meer over, en zo kwam het dat het best wel een poosje duurde voordat het gevaarlijke water in zicht kwam. Maar de geluiden van langstuffende bootjes kwamen steeds dichterbij, evenals het gegier van bromwielen en geluid van mensenstemmen. De spanning liep dan ook wel een beetje op.
Ja, want meestal maken we onze ronde vroeg in de ochtend of wat later in de avond, en eigenlijk nooit midden op de dag wanneer het overal toch tamelijk druk is met mensen!
Dus toen het gevaarlijke water met zijn specifieke geluiden zo dichtbij kwam, aarzelden de haarfabrieken. Dat was niet zo handig van hen, want er kwam juist op dat moment nog geen verkeer langs. De fotograaf en cursusleidster spoorden de drie aan; opschieten jongens, de weg is nu vrij! Maar toen zij eindelijk aan het eind van de Parallelstraat arriveerden, leek het alsof er een blik mensen werd opengetrokken.
Bij het passeren van een stel bromwielen raakte Os een beetje in paniek en schoot hij onder een wielhuis. Ja, hij had beter aan de huizenkant kunnen blijven, dan was hij minder kwetsbaar geweest en bovendien dichter bij de Katbladstraat. Maar in hun paniek kunnen haarfabrieken dus domme dingen doen. Waar waren de andere twee?
Wel, Cera stond nog aan het eind van de straat en kon geen besluit nemen. Eigenlijk had ze achter de Os aan willen lopen om hem zo nodig te kunnen corrigeren, maar ze was net te laat want er kwam een groepje fietswielen aan en dan kun je niet oversteken heh? Gelukkig weet Cera dat, en daarom bleef ze ook braaf staan. Wel, ondertussen kwamen ook wat bootjes door het water langs wat herrie betekende, en er kwam een nieuwe groep fietswielen aan. De cursusleidster was de grip op de situatie kwijt en bovendien had zij Japekoppie ook nog uit het oog verloren. Hoe moest dit in hemelsnaam gaan aflopen?
U leest dat in het slot, deel 4, en dat kan morgen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten