De Muizentuin (deel 2 - slot)

Cera was ondertussen ook door het poortje de Muizentuin in gekomen. Met haar speciale pestkoppenradar had zij natuurlijk direct Zwarte Gijs opgemerkt. Daarom bleef ze ook een beetje achteraf staan, maar wegvluchten deed zij niet! Wij prezen haar om haar moed. Maar goed, ze waren nu met zijn drieën heh? Dus Gijs zou zich nu vast wel gedeisd houden! Toch?
In elk geval hoopten wij dat maar.

En ja hoor, eindelijk! Daar was onze nummer 4, Japekoppie. Hij was inderdaad een beetje aan de late kant, maar dat kwam doordat hij eerst uitgebreid het poortje had verkend en besnuffeld. Want dat moet je doen als je een verkenner bent, heh? Nee, nooit ergens zomaar doorheen of langs lopen, eerst altijd de situatie in je opnemen en de geuren vaststellen en analyseren. Dan pas verder, maar dat dus wel voorzichtig. En erg serieus blijven natuurlijk, want ook dat hoort erbij. Hallo Japekop, gezellig dat je er ook bij bent! Was jij hier eigenlijk al eens geweest? In deze tuin dus, ja?

Nou, we kregen de indruk van niet. Japekop nam namelijk ruim de tijd om om zich heen te kijken en zijn omgeving te bestuderen, en dat doe je niet als je op bekend terrein bent.
Japekop trouwens had Zwarte Gijs allang gespot maar besloot hem te negeren. Dat is vaak ook het beste wat je kunt doen, vooral als je niet van vechten of confrontaties houdt.
Waar waren trouwens de anderen ondertussen gebleven?

Cera was verderop wat aan het snuffelen. Ja, ze bleef natuurlijk wel op haar hoede maar het scheelde een hoop dat de drie jongens in de buurt waren. Nee, als ze hier alleen was geweest met Zwarte Gijs in de struiken, was ze 'm gesmeerd, en terecht trouwens. Want dan was Gijs vast en zeker tevoorschijn gekomen om haar een lesje te leren! Daar was nu gelukkig geen sprake van.

De Boez (onder) lag nog steeds op het paadje, Os zat ergens tussen de Hortensia's en Cera en Japekoppie, allebei gediplomeerd Verkenner A, deden het nodige snuffelwerk. Ja, achterin de Muizentuin was een zitje gemaakt (voor mensen dus, heh?) en dat was erg interessant voor beide verkenners. De Boez en Os hadden het blijkbaar nog steeds te druk met het in de gaten houden van Zwarte Gijs, die zich steeds dieper in de struiken terugtrok. In elk geval was hij voor de fotograaf niet meer zichtbaar.

Toen Japekop en Cera klaar waren met hun verkenwerk, besloten wij te vertrekken. Ja, wij hadden genoeg gezien van de tuin en ook voldoende foto's gemaakt voor onze reportage in het Katblad.
Jongens, gaan jullie mee?
Wel, Cera had daar wel oren naar. Ze had haar best gedaan, haar portie stress weer gehad en dus vertrok zij als eerste. Altijd fijn om weer naar de vertrouwde straat terug te gaan waar je elke plantenpot en boom kent, heh? Daarom. Maar waar bleef nu de rest?

Oscar volgde als tweede en had enorme haast om de Muizentuin te ontvluchten. Dat was vast te danken aan de aanwezigheid van Zwarte Gijs. Vervolgens kwam Japekoppie in zijn normale, rustige tempo, en toen was het wachten op de Boez. Ja, het duurde best wel een poosje voor hij in het poortje verscheen en daar aangekomen bleef hij nog even staan. Of we al naar huis gingen en waarom we niet langer konden blijven!
Nou moest het toch niet gekker worden, heh? Wie lag er net nog op het pad omdat hij het in zijn broek deed voor Zwarte Gijs? En nu jengelen omdat je naar huis moet? Nou, dan blijf je toch lekker?
De fotograaf trok de deur dicht en deed het slot weer zo alsof het leek dat de tuin was afgesloten; de Boez kon via het gat in de deur de straat op. Ja, op zijn eigen tijd dan, heh?
Die tijd kwam al gauw, want in zijn eentje vond hij er geen bal aan. Of Zwarte Gijs nog lang in de tuin is gebleven weten wij niet. Wel kwamen de reporters uiteindelijk allemaal met de fotograaf mee terug naar de redactie.

En daar werden wij natuurlijk opgewacht door mevrouw T. Troy. Ja, zij was thuisgebleven om het Poezenloket tijdens onze afwezigheid te bewaken maar had er achteraf toch wel een beetje spijt van dat ze niet was meegegaan. In elk geval was haar begroeting allerhartelijkst en dat deed ons allen erg goed. Want, hoe spannend was het niet geweest, daar in die vreemde Muizentuin! In elk geval was onze nieuwsgierigheid nu bevredigd, en naar wij hopen de uwe ook!