Wamy krijgt mep

Vanmiddag zag mevrouw Katblad vanuit haar huis (zij is namelijk niet de straat op geweest wegens een flinke verkoudheid, maar dat komt er dus van als je al te uitbundig je verjaardag viert, heh?) dat Wamy weer lekker aan het pesten was. En daar had hij succes mee ook want alle haarfabrieken die hij tegenkwam joeg hij op de kast (nee, tafels natuurlijk) en onder de diverse banken en tussen de planten. Tot Charli door zijn kattenluik naar buiten kwam. Deze koele kikker ging even naast een lantaarnpaal op de straat zitten, keek om zich heen en zag opeens Wamy naar zich toe komen huppelen. Charli, goed van vertrouwen, dacht aanvankelijk dat hij vriendelijk begroet zou worden door het grijze pestkopje, maar zag op het laatst wel de klauw op zich afkomen. Charl reageerde direct, en zo kreeg Wamy een knal voor zijn kop voordat hij Charli had kunnen raken. Hoogst verbaasd over de assertieve reactie van zijn beoogd slachtoffer, dook Wamy verschrikt onder onze buitentafel en was even helemaal van slag. Charli zat nog op dezelfde plek en ging doodleuk verder met rustig om zich heenkijken. Broer van Japekoppie, heh? Ja, maar die (uiterlijke) kalmte hebben ze dus niet van hun moeder, mevrouw Troy. Nee, voor die genen is pa Japie verantwoordelijk, maar dat wisten we natuurlijk al!
En Wamy? Wel, die verdween toen hij van zijn verbazing was bekomen. Maar dat zegt niks, want voor je het weet is hij weer in zijn gewone doen en vervolgt hij zijn trainingen om voor de zomer de nieuwe Schrik van de Buurt te kunnen worden! Er staat ons nog een hoop te wachten.....