Sombere dagen

Het zijn sombere dagen met al die bewolking en regen, niet alleen voor de mensen maar ook voor de haarfabrieken. Er wordt dus heel veel geslapen op bedden en stoelen, en als het dan heel even droog is en de reporters naar buiten gaan voor een frisse neus, gebeuren er weer andere vervelende dingen, zoals het vuilnismonster dat langs komt en diverse gemeentekarretjes die rondrijden en nare geluiden maken.
De Boez bleef daarom dichtbij huis, ook al omdat Os lekker binnen op een stoel lag te pitten en geen zin had in activiteiten.

Cera bleef ook een beetje in de buurt, alsof ze wist dat het even later toch weer zou gaan plenzen. Bovendien had ze zeer dringende behoefte aan aaien, en maakte dat mevrouw Katblad duidelijk door steeds maar op diens arm te tikken. Dat doet Cera trouwens wel meer, op die manier aandacht vragen. Vaak zit zij op het muurtje in de keuken te wachten tot mevrouw K. voorbij komt, en dan slaat zij beleefd doch beslist een voorpoot uit om het mens te attenderen op haar knuffelbehoefte. En als dat mens nu net even bukte om de voerbakjes bij te vullen met brokjes, komen de klapjes terecht op haar hoofd. Nee, zonder nageltjes natuurlijk, want Cera is een verstandige en slimme meid en zal nooit haar mens met opzet beschadigen, zelfs niet als zij in de reismand geduwd wordt voor een bezoek aan de dierenarts...

Wel, terwijl Cera dus de nodige aandacht kreeg, was de Boez een tafeltje verderop gegaan. Ja, want er kwamen (in de verte) prikkemannetjes voorbij, en die moet je altijd heel goed in de gaten houden zodat je, als ze in jouw buurt komen, kan vluchten naar een veilige plek. Sinds zijn avontuur in de Kruidentuin van een paar maanden geleden, heeft de Boez een extra antenne voor de prikkemannetjes. Nee, er ontsnapt er nooit meer één aan zijn aandacht en daar komen nog eens ongelukken van. Hoezo dat?
Wel, de Boez duikt zonder mankeren met grote spoed en een flinke dosis geweld door het kattenluik naar binnen als er ergens zo'n felgekleurd jasje op hem afkomt, en vergeet dan te controleren of het luikje wel openstaat.
Vandaar dus....

Gelukkig, de prikkemannetjes zijn niet in onze straat gekomen maar voorbij gelopen. Tijd dus voor ontspanning en het markeren van een aantal palen van de buurpergola.
Deze pergola trouwens staat op instorten, en als één van de haarfabrieken een paal gebruikt voor een manicure of het nodige markeerwerk, staat het gevaarte behoorlijk heen en weer te zwabberen. Maar dit terzijde.
Helaas, net toen het weer rustig werd in de Katbladstraat, begon het weer te regenen. Boez en Cera bleven weliswaar nog even buiten totdat het ook voor hen te nat werd, maar mevrouw Katblad had geen zin om nat te worden. Nee, koffietijd was allang voorbij, maar een kopje kruidenthee kan natuurlijk ook altijd, heh? Lekker warm en ook nog gezond. Ze koos deze keer voor venkelthee, en mocht er van zichzelf best een klein stukje chocola bij. Tegen de winterdepressie, inderdaad!