Geen tijd voor gerollebol! (2)

Wij hadden Wamy in de Steeg van Storm achtergelaten en dachten met Os en Boez onze kleine wandeling te kunnen voortzetten zonder al te veel problemen,. Maar dat pakte dus anders uit, want een na korte tijd van navelstaren was Wamy weer vol goede moed verder gegaan met zijn pesterijen en achtervolgingen. Wederom was Oscar zijn slachtoffer, maar dat kunt u op bijgaande foto zien....

In eerste instantie was Os op de vlucht gegaan voor Wamy, maar halverwege de straat bedacht hij zich. Het was toch te gek voor mauwen dat Wamy hem nu weer op de hielen zat en dat hij zich alweer liet opjagen! Wat krijgen we nou!
Dus Os keerde zich plots om en begon aan een tegenaanval. Nu was het Wamy die op de vlucht ging, want Os sloeg ineens zo fel terug dat de kleine pestkop daar effe helemaal geen antwoord op had.

Wamy werd door Oscar tussen de planten bij de redactie gemept, en vervolgens keerde Os terug naar mevrouw Katblad. Hij stak heel beheersd en kalm de straat over, maar binnenin verborg hij een grote woede. Hoe wij dat wisten? Wel, in de eerste plaats was dat van zijn snuit af te lezen. En in de tweede plaats?

Oscar moest duidelijk zijn frustratie kwijt, sprong op het wielhuis van mevrouw Katblad en nam daar de antenne even goed tussen de kiezen. Ja, hij stond er flink op te bijten en wij hoorden het zelfs kraken en knarsen! Wij vreesden niet zozeer voor de antenne als wel voor Os' gebitje! En riepen hem daarom tot de orde.

En Os begreep ons. Nee, hij wilde nog niet van het wielhuis afkomen want hij zat daar lekker rustig en Wamy zou hem daar niet zo gauw bereiken. En mevrouw Katblad vond dat Os ook wel een pauze had verdiend. Dan gingen we toch gewoon een paar minuutjes later verder! Het was toch zeker geen verkennersexamen, dit wandelingetje? Bovendien was de Boez uit het zicht verdwenen dus konden we sowieso niet verder.

Nee, het dak van het wielhuis was niet bepaald schoon want mevrouw K. heeft er sinds de herfst geen spons meer overheen gehaald. Dat is inderdaad een kwalijke zaak, maar op dit moment even niets aan te doen. En Oscar wordt wel vaker vies doordat hij graag op de vreemdste (en meest smerige) plekken gaat liggen rollen, dus daarover moesten we ons ook maar geen zorgen maken.
Hoe stond het eigenlijk ondertussen met de andere haarfabrieken?

Wel, de Boez en Wamy zagen wij niet zo gauw, maar wij hadden wel het raam van het huis van Zoe horen openschuiven. En ja hoor! Daar was ze dus! Waarschijnlijk had zij al een poosje voor het raam gezeten om de anderen gade te slaan, en had ze haar mens duidelijk gemaakt dat ze er graag geluid bij had. Dus moest het raam voor haar worden opengemaakt.
Ook was nu Panda van de partij. Hij had natuurlijk in zijn tuin zitten wachten op de komst van onze reporters, en toen die niet kwamen was hij maar eens komen kijken wat er precies aan de hand was.

Ja Panda, hier in de Katbladstraat is een hoop te beleven!
Maar Panda was niet van plan om ook maar een stap buiten de Poort te zetten. Want daar op straat zaten teveel vreemdelingen en bovendien was het daar niet zijn gebied. En daar Panda erg gesteld is op het handhaven van grenzen (tenminste wat betreft zijn eigen tuin), kwam hij daar niet overheen. Ja, Panda is alleen maar een held in zijn eigen tuin heh? Ja....

Ja, Oscar lag nog steeds te dweilen op het wielhuis maar hield ondertussen wel de omgeving in de gaten. Want al zit je hoog en droog, je weet nu eenmaal nooit met Wamy in de buurt en Panda in de Poort.
En waar was nou toch die Boez gebleven?

Zoe had inmiddels Oscar ontdekt, en vervolgens keek zij hem met smachtende oogjes aan. Nu kan niemand ontkennen dat Os er mag zijn heh? Stevig van postuur, mooi van kleur, knap van snuit en erg lieve blik (als hij tenminste niet wordt gepest). Dat was Zoe natuurlijk ook opgevallen en vandaar dat zij haar ogen niet van hem kon afhouden.
Maar Oscar had dat allemaal niet in de gaten. Nee, want aan de overkant van de straat gebeurden opeens weer andere dingen! Wat? Dat leest u de volgende keer!