Patiënt ontsnapt!

Iwan (onder) is ziek. Een tijdje geleden al had hij een flinke ontsteking in zijn bek en kreeg daarvoor een injectie met antibiotica. Dat hielp toen goed, maar het gedonder begon laatst weer opnieuw.
Hij is de afgelopen maanden 2 kilo (!) afgevallen (at geen brokjes meer), wilde ook niet meer naar buiten toe, en als hij dan af en toe wel door het kattenluik dreigde te willen gaan, werd hij tegengehouden door pleegzuster Caja (de zwarte poes boven hem); zij ging voor het luikje zitten zodat Iwan er niet door kon. U vindt dit een sterk verhaal? Wel, wacht dan nog maar even af en lees verder. Linksboven op de foto ziet u trouwens Iwan's vriendje en huisgenoot Igor, die er voor de gezelligheid ook bij is komen liggen. Het mens heeft verklaard dat haar schoot goed werd verwarmd, maar dat kunt u ook wel zien op de foto.

Wel, het ging dus weer slechter met Iwan, en dus moest hij weer mee naar de dierenarts. Omdat het toevallig ook tijd was voor de jaarlijkse APK, werden alle haarfabrieken (Iwan, Igor, Lotje, Caja en Bonya) verzameld en in de reismanden gedaan. U ziet op de foto hiernaast dat zo'n bezoek aan de dierenarts altijd een hele onderneming is voor de familie, maar gelukkig past alles prima in het wielhuis.
Wij vernamen trouwens (uit zeer betrouwbare bron) dat één der poezen ontsnapte, en die moet dus later alsnog een keer naar haar keuring. Nee, daar is geen ontkomen aan! En Iwan krijgt zijn jaarlijkse inentingen ook later uiteraard.

U ziet op deze foto hoe mager Iwan ondertussen is geworden....
Wel, Iwan's bloed is helemaal onderzocht en daarvan was de uitslag goed; hij heeft geen enge dingen onder de leden. Daarom heeft hij nogmaals een injectie met antibiotica gekregen voor zijn bek, en wederom lijkt hij daarvan op te knappen. Hij is ondertussen alweer een paar keer naar buiten geweest (onder toezicht en met toestemming van Caja), en was zelf erg verbaasd dat hij nu zo makkelijk door het kattenluik kon terwijl hij vroeger altijd flink moest persen en wringen om buiten te komen.
Natuurlijk wilde mevrouw Katblad graag met eigen ogen zien hoe het met Iwan gaat, en dus ging zij naar buiten (naar de Hoftuin) om hem te zoeken, want je weet tenslotte maar nooit.

En wij hadden zowaar geluk! Ja, want de zon scheen en Iwan kwam net van zijn dak naar beneden om eens lekker wat te gaan zonnen op het schuurdak van het blafbeest (de Borderliner inderdaad); Iwan's favoriete zonplek.
En nu willen we graag dat u even goed oplet. Achter Iwan ziet u een raam, en rechts onder het raam, op het andere stukje platte dak, ziet u iets zwarts. Dat zou natuurlijk een stukje schoorsteenpijp of iets anders kunnen zijn, maar het was verpleegster Caja. U ziet het niet goed? Wel, daar gaan wij wat aan proberen te doen.

Zo iets beter? Meer kunnen we er helaas niet van maken, maar u ziet nu vast wel dat stukje zwarte koppetje van Caja, toch?
Ja, Caja zorgt dus nog steeds voor Iwan en zal dat vast blijven doen totdat zij van mening is dat de patiënt weer voldoende boven-Jan is. Zij hield zich verstopt tijdens onze foto-sessie met Iwan, en eerlijk gezegd ontdekten wij pas op de redactie dat zij daar ook was, en waarschijnlijk al die tijd daar heeft gezeten. (Zie straks de laatste foto....)

Maar goed, het ging om haar patiënt en dus zoeken we hem weer op.
Iwan vleide zich neer op het platte dak en nam een zonnebad. Ondertussen hield hij mevrouw Katblad uiteraard goed in de gaten en keek een paar keer - op haar verzoek) gewillig in de lens. Nee, verder tevoorschijn komen deed hij niet, want hij was nog wat zwakjes en wilde nu genieten van de zon en verder geen polonaise.

Ja, het ging alweer stukken beter met hem en hij voelde zich op dit moment best wel tevreden. De zon scheen heerlijk op zijn vacht en dus wentelde hij zich om en om. Daardoor kwam het dat wij hem maar af en toe zagen, als hij net met zijn kop weer eens boven de dakrand uitkwam dus. En zo nu en dan gaf hij ook nog een mauwtje om aan te geven dat hij er nog was, precies op de momenten dat wij daaraan gingen twijfelen.

En tenslotte richtte hij zich toch nog even helemaal op, maar dat was omdat hij erg nodig aandacht moest schenken aan zijn toilet. Erg logisch vonden wij, want niets is fijner dan een goeie wasbeurt in het zonnetje!

Wel, wij wensten Iwan van harte beterschap toe, en wilden net weggaan toen hij uiteindelijk besloot om van het dak af te komen en in de Hoftuin te springen. Want dan konden wij elkaar toch nog even van dichterbij begroeten, heh? Erg lief van Iwan inderdaad.

Maar Iwan was nog niet beneden gearriveerd of iemand kwam roet in het eten te gooien. Het was Panda, van de partij Hof is Vol dus. En Panda vond dat Iwan een vreemdeling was en niet in de tuin mocht komen. Ja ja, partijbeleid.
Natuurlijk had Iwan helemaal geen zin in een mep of ander gedoe dat hoort bij dit uitzettingsbeleid, en voordat wij hem hadden kunnen aaien, vertrok hij door de Poort naar zijn eigen straat.
Dank je wel, Panda!, riep mevrouw Katblad nog, maar dat had uiteraard weinig zin en sloeg nergens op.

Wij keken nog even naar de hoger gelegen daken of wij nog andere haarfabrieken konden ontdekken, en zagen toen pas bij toeval Caja! Die dus (bleek achteraf) al die tijd vlakbij Iwan had gezeten, en nu Iwan de straat op was gegaan, naar huis (het balkon) terugkeerde. Haar patiënt was ontsnapt en zij gaf ons de schuld daarvan, dat was wel duidelijk uit haar houding af te leiden.
Wel, langs deze weg bieden wij haar onze excuses aan en we hopen dat ze het ons zal kunnen vergeven.
En Iwan: snel opknappen, heh? Er mag zo te zien best weer een kilootje aan, hoor!