Over mevrouw Tokkie Troy

Wel mevrouw Troy, we gaan het als volgt doen. Ik stel vragen aan u en dan geeft u antwoord. Voor zover uw herinnering gaat, inderdaad. En dan zou het erg prettig zijn wanneer u niet steeds over het toetsenbord loopt, want dan gaan er dingen mis. Ja, dan krijgen we erg rare vragen en nog gekkere antwoorden en dat stellen onze lezers niet zo op prijs. U wilt toch zelf ook wel graag dat de lezers u serieus nemen? Nou dan. Ja, een plas tussendoor kan wel, en desnoods ook een slokje water, als u daar maar niet te veel tijd voor neemt. Ja? U bent er helemaal klaar voor? Dan gaan we beginnen.

Hoe komt u aan uw naam?
Ik werd dus geboren hier ver vandaan, zo ongeveer....
Nee mevrouw Troy, zo gaat het niet goed want dat is niet de vraag. Dat van uw geboorte komt na deze vraag. Ja, we doen het in dezelfde volgorde als bij de anderen, anders wordt het een zooitje. Dus nogmaals: Hoe komt u aan uw naam?
Wel, jijzelf noemde mij eerst Trojka. Want ik werd dus geboren hier ver....
Mevrouw Troy!
O ja... sorry. Trojka dus, maar daar luisterde ik niet zo goed naar, heh? Toen werd het Troy met een hele lange rrrrrrrrrr en dat was al een stuk beter. Maar als ik iets deed wat jij liever niet had, kon jij met die naam niet zo goed overweg, en toen werd het Tokkie Troy omdat je dat Tokkie zo lekker dwingend kon zeggen. Zo was het toch? En dat mevrouw heb ik er zelf bij verzonnen, omdat ik na de geboorte van mijn zoons en mijn scheiding van Japie van de Overkant wel aan wat meer respect toe was. Maar dat mevrouw hoeft je er niet altijd bij te zeggen, alleen wel in officiële stukken en tijdens ernstige en gewichtige gesprekken. Nee, dat T.T. vind ik helemaal niks; afkortingen zijn voor jonge jongens of ander gespuis, en ik heb dan ook liever niet dat je mij zo noemt. Mag ik nu dan even plassen?
Mevrouw Troy, u bent net geweest! Zo snel kunt u toch niet weer aandrang krijgen?
Ach, het zijn de zenuwen, heh? Ik ben echt zo terug......

Wanneer werd u geboren?
Een hele tijd geleden, dat is iets dat vaststaat. Je zegt dat het in de zomer van 1994 was? Wel, dat zou zomaar kunnen. Want ik werd dus geboren hier ver vandaan, en ik meen dat het in een garage was. Ja, daar hadden de mensen voor mijn moeder een doos neergezet, met overal kranten op de grond. Nee, dus niet netjes in een krantenbak, maar gewoon overal op de vloer. Nee, zelfs geen kattenbak dus. En toen jij mij kwam uitzoeken, was ik nog heel erg jong. Ja, een paar weekjes. En toen je me kwam halen, zeiden ze dat ik 9 weken was, maar dat was ik nog niet. Nee, dat weet ik zeker. En toen ik bij je thuis arriveerde, ging ik dan ook gelijk op zoek naar mijn moeder, maar die was niet meegekomen met ons. Er zat wel een andere poes bij je, en haar vroeg ik of zij mijn moeder wilde zijn. Nee, ze deed in het begin erg gemeen tegen mij. De grote Koenk heette ze, ja. Maar na een weekje aandringen van mijn kant, ging ze toch overstag. Ja, ik mocht bij haar sabbelen, en dat deed ik dan vooral 's nachts als we bij jou op bed lagen. Mag ik nu nog even weg? Ik geloof dat ik een drukje moet. Nee? Dan houd ik het nog maar wat op. Ja, ik zal mijn best doen. Nu dan vraag drie? Oh, die heb ik dus al beantwoord. En vraag vier ook, zegt u? Dan schiet het lekker op. Vraag vijf dan maar?


Hoe is uw karakter?
Ach. Ja. Nu, ik ben dus een tikje zenuwachtig van aard. Altijd al geweest, ja. Nee, ik duld geen bemoeienissen, en zeker niet van vreemden. Ongevraagd aaien bestraf ik vaak met een paar rake klappen, inderdaad. Fijn dat je daarom de mensen altijd even waarschuwt, dat voorkomt de gang naar de verbanddoos, niet? Daarom. Ja, kopjes geven doe ik graag, maar vooral aan jou dus. Wilt je een demonstratie? Oh, nu even niet. Dan schijn ik ook nogal bazig te wezen. Ja, zelfs tegen jou. Wel, dat toon ik door - vooral als het je niet uitkomt - bovenop je te willen zitten of liggen. Ja, tijdens je werk bijvoorbeeld, of als je net een stukje wilt gaan breien. Of midden in de nacht inderdaad, dat gebeurt ook wel eens. Maar dat is meer een statement voor de anderen. Ja, opdat ze zien dat ik het toch echt voor het zeggen heb en de dingen bepaal. Je moet het namelijk zo zien, ik ben hier de oudste, ben hier het langst en heb het meest meegemaakt in mijn leven. Verder ben ik moeder van vier zoons, en daar kunnen de anderen ook niet tegenop, wel? Hoe bedoelt je dat ik ook nog andere kanten heb? O ja. Wel, ik ben nog steeds erg speels en het jachtinstinct is ook nog volop aanwezig. En als ik de kans krijg jat ik het eten van mijn zoon, dat klopt ja. Ik probeer het ook wel eens bij Cera, maar die laat zich niet meer door mij intimideren. Helaas inderdaad, die strijd heb ik verloren. Tijd voor de volgende vraag, naar mijn mening tenminste. Ik moet wat kortere antwoorden geven, meen je? Het wordt anders te lang? Te saai misschien zelfs? Ik kan me nauwelijks voorstellen dat men mijn antwoorden saai zou vinden maar vooruit, ik zal mijn best doen me te beperken. Volgende vraag alstublieft.


Zijn er nog meer huisdieren bij u in huis?
Wel, breek me de bek niet open.
Kort genoeg zo? Nu weer te kort vind je? Goed.
Ten eerste is daar mijn zoon Japekoppie. Een beste knul, daar gaat het niet om, maar hij had al lang geleden het huis uit gemoeten. Wel, omdat het niet gezond is voor een jongen om bij zijn moeder te blijven, en nou kom ik dus nooit meer van hem af. Ja, hij komt nog steeds regelmatig naar mij toe met het verzoek om zijn oren te wassen, terwijl die tijd al heel lang achter ons ligt. Ik geef hem dan een mep om hem dat duidelijk te maken, maar hij schijnt het maar niet te willen snappen.
Dan hebben we die Boez. Ja, die kwam op het juiste moment, want mijn zoon en ik dreigden een beetje in te zakken. Zijn komst heeft duidelijk gemaakt dat er nog veel te spelen valt, en dus heeft dit bejaardenhuis weer een beetje meer pit gekregen door die kleine. Ja, ik mag hem wel, al kan hij ook vaak erg lastig zijn en mij de trap op jagen. Nee, ik sla hem niet maar ik grom wel tegen hem.
Tja, dan juffrouw Cera, heh? Zij legde het eerst aan met mijn zoon, en vervolgens heeft ze zich langzaam maar zeker naar binnen gewerkt. Uiteraard geheel tegen mijn wensen in, maar op een gegeven moment was er geen weg terug meer. Het is geen kwaaie meid, maar ze is wat opdringerig af en toe. Naar mijn mens toe inderdaad, maar ze windt ook de jongens om haar pootjes. Nee, ik ben niet jaloers op haar maar ze moet wel goed weten wie hier de baas is. Ik dus, ja. Inderdaad, dat blijft een puntje van aandacht en zorg. En ik ben nog niet zo dement dat ik niet zie wat hier gebeurt in huis.
Je vindt dat ik weer te ver ga? In dat geval ga ik nu naar het toilet. Nee, ik hou het echt niet langer. Ben zo terug, ja?

Nu ga ik u vraag 7 stellen, maar u moet echt een beetje inbinden mevrouw Troy! Anders duurt het veel te lang allemaal. We zijn nog maar net over de helft!
Wel, vraag 7 is de volgende:
Wat zijn uw hobby's?

Daar kan ik het wel uren over hebben, maar ik moest het kort houden zei je, niet?
Wel, ik hou van spelen met speelgoedmuizen, maar mijn voornaamste lievelingsbezigheid is het Poezenloket bewaken. En dan vooral in de zomer als het open staat natuurlijk, want als het dicht is zoals nu, is er minder veel te beleven.
Verder ben ik graag in de buurt wanneer mijn zoon om fliebertjes zit te bedelen, zodat ik zelf ook nog een graantje mee kan pikken.
Tot slot moet ik toegeven dat ik goed mijn best doe om elk stukje meubilair en vloerkleed van mijn merk te voorzien. Ja, daarmee bedoel ik dat ik overal mijn nagels inzet. Inderdaad, ondanks jouw protesten.


Wat is uw lievelingseten?
Alles wat ik niet mag hebben, maar die seniorenbrokken gaan er ook wel in. Wel zie ik graag dat mijn bakje regelmatig wordt aangevuld, want als het niveau te laag is word ik erg nerveus. Het is namelijk zo dat ik....
Het is wel duidelijk zo mevrouw Troy! We gaan door naar de volgende vraag!

Heeft u een favoriete slaapplek?
Eigen mandje en 's nacht bovenop mens. Verder het logeerbed als dat uitgeklapt staat.


Nou, dat was tenminste lekker kort en duidelijk! Dan een vraag over uw gezondheid. Hoe is het daarmee?
Redelijk goed.
Is dat alles?
Wel, ik moest toch kort zijn? En over mijn pootkussentjes heeft iedereen kunnen lezen, en ook dat ik weer door de APK heen ben gekomen. Verder heb ik nergens last van, behalve dan dat ik af en toe de kluts een beetje kwijt lijk te zijn. Van die momentjes dat je ergens staat en denkt: wat kwam ik hier ook alweer doen? Maar dat klinkt jou ook best wel bekend in de oren, niet? Want ik hoor jou ook wel eens zeggen dat....
We gaan door naar de volgende vraag mevrouw Troy. Of moest u misschien nog even een plas doen? Oh, toevallig niet op dit moment. Merkwaardig, maar goed.

Heeft u vrienden of vijanden?
Ik dacht dat wij vrienden waren? Toch? Of ga je me nu teleurstellen? Nee, dat dacht ik ook. Mijn grootste vriendin is helaas overleden. Ja, dat was de grote Koenk. Ze ging heen toen Japekop nog klein was. Hij was erg verdrietig toen zij ons verliet, maar ik was dat ook al liet ik dat minder blijken. Vijanden? Die heb ik maar zat. Zo'n beetje elke haarfabriek die met slechte bedoelingen bij het Poezenloket komt. Ik kan ze best allemaal opnoemen, maar dan ben ik voorlopig nog niet klaar.
Dat geloven we direct, mevrouw Troy! En daarom stellen wij u maar de laatste vraag. Die zullen wij iets anders formuleren dan gebruikelijk, anders wordt het nachtwerk.

Is er nog iets heel bijzonders wat u dagelijks bezighoudt? Misschien iets waardoor u niet goed kan slapen of u belet uw maaltijd te nuttigen?
Eh, nou, eigenlijk nee. Of we moeten het gaan hebben over de slechte schoonmaak van de kattenbak, het alsmaar verzetten van de planten en vertimmeren van het loket, of al die dingen die jij doet zonder eerst mij om toestemming te hebben gevraagd? Nee? Dan was dit het wel, geloof ik.


Dan bedanken wij u hartelijk voor dit interessante interview, mevrouw Tokkie Troy! Als u wilt mag u nu even over het toetsenbord heenlopen of nog een drukje of plasje gaan doen. Nee? Geen behoefte? Slokje water dan? Ook niet? Weet u het zeker? Ook nee?