Gisterochtend kregen wij al vroeg Wamy op bezoek. U ziet hem hier onder onze buitentafel, maar daarvóór had hij al in het raamkozijn gezeten. Of hij ons nu zijn goede wensen kwam brengen of helemaal iets anders in gedachten had weten we niet, maar hij was wel de eerste in het nieuwe jaar die ons loket bezocht. Gelukkig werd er niet geknald in onze straat, en dat zal wel aan het feit hebben gelegen dat het behoorlijk miezerde, en het dus niet zo prettig was om buiten te zijn. Bovendien was het geknal in de stad 's nachts doorgegaan tot een uur of vijf (je houdt het niet voor mogelijk, heh?), dus waarschijnlijk lagen de vuurwerkliefhebbers nog in diepe ruste....
Omdat onze tafel niet geheel (of in het geheel niet) waterdicht is, zocht Wamy een drogere plek op. Daar bleef hij een poosje zitten, totdat hij op het idee kwam om de Hoftuin te gaan bezoeken. Was dat omdat het in de Katbladstraat een dooie boel was en hij meer activiteit in het Hof verwachtte? Of omdat het daar juist altijd wat stiller is?
Wel, we lieten Wamy zijn gang gaan en richtten ons tot onze eigen haarfabrieken.
We liepen met Cera en de Boez naar de Kruidentuin, en vonden daar de restanten van het plezier van de vorige avond. Voor onze reporters minder interessant om begrijpelijke redenen.
Ja, in de Kruidentuin moest het zeker heel gezellig geweest zijn! En alles netjes opgeruimd ook, nou ja, bijna alles dan.
Cera en de Boez schonken dus totaal geen aandacht aan de stille getuigen van een uitbundige avond, maar waren alleen maar druk bezig om een droog plekje te vinden.
Maar helaas, het was overal even nat. Daar mevrouw Katblad ook last had van de miezer (de camera werd behoorlijk nat), besloot zij niet een hele ronde te gaan lopen. Nee, zij ging liever weer terug naar de redactie voor een lekker kopje bruin vocht, vers uit de machine, en een staafje voor de moedige reporters die ondanks de nattigheid toch bereid waren geweest een stukje met haar mee te lopen.
Tot onze verbazing zagen wij op de terugweg Japekoppie lopen. Wellicht wilde hij na zo'n onrustige nacht toch zijn verkennersronde doen? In elk geval had hij het druk met het besnuffelen van enkele uitstekende blauwe regen-sprieten en wij besloten hem niet daarbij te storen. We liepen nog wel even de Hoftuin binnen, maar Wamy was daar al niet meer en bovendien was het ook daar behoorlijk nat. Nou, een wat sullige eerste rondje in het nieuwe jaar, maar dat lag niet aan ons maar aan het weer. Er komen vast nog wel betere dagen, toch? Daarom.....
3 opmerkingen:
Wamy kwam vast de beste wensen overbrengen - laten we maar van het beste uit gaan. Ik heb een beetje medelijden met Wamy - volgens mij wordt hij niet goed begrepen door andere katten, maar bedoelt hij het goed. Of misschien heb ik het helemaal mis en is het een SvB in de dop.
Tot vijf uur vuurwerk is echt belachelijk! Bij ons duurde het tot kwart voor een en dat vond ik al lang.
Ach, van die groepjes die blijven rondlopen door de straten, heh? We bedoelen niet dat het aan één stuk doorging hoor! Maar dus wel steeds schrikken....
Bij ons liepen de groepjes vooral overdag rond - rond een uur of zeven moesten de knulletjes kennelijk binnen komen want toen werd het rustiger - tot het echte geknal om twaalf uur.
Een reactie posten