In het nauw gedreven

De Parallelstraat was weer gesloten, de werkmannen waren weer weg en dus konden wij weer eens beginnen aan een kleine ronde in de Katbladbuurt. Jawel, kleine ronde want het was behoorlijk frisjes en mevrouw Katblad moet nog erg voorzichtig zijn omdat zij nog niet volledig hersteld is van haar verkoudheid.
Helaas, de Boez bleek onvindbaar, mevrouw Troy was nog niet helemaal uitgeslapen en Japekop was nog bezig met zijn dakinspectie, dus gingen wij alleen met Cera en Oscar op pad. En daar mevrouw Katblad wat rozemarijn nodig had voor bij het suddervlees, gingen we eerst naar de Kruidentuin om te kijken of er nog wat te plukken viel.
Wel, dat viel erg tegen dus. Van de 5 rozemarijnstruikjes is er nog slechts 1 over, en dan een nog erg zielige ook. Maar dat komt niet door de vorst maar doordat de gemeentelijke tuinarchitect gekozen had voor absint naast de rozemarijn, waardoor dat laatste overheerlijke kruid gedurende de zomer bijna geen zon heeft mogen ontvangen en dus weggekwijnd is. Jawel, de absint is een prachtige plant om te zien en groeit lekker (u ziet nog de restanten naast Cera), maar wat mot je ermee, heh?
Terwijl mevrouw Katblad dus twee kleine takjes rozemarijn wist te veroveren, gebeurde er iets.

Cera was ergens voor op de vlucht gegaan en dook onder de lavendel door naar de beschutting van een groepje struiken. En zo te zien dekte Os haar aftocht. Mevrouw Katblad keek goed om zich heen maar zag nog steeds niets, totdat......

Oscar kreeg haar het eerst in de smiezen. Waar ze verstopt had gezeten weten we niet, maar opeens kwam ze het pad op huppelen. Ja, met haar bekende gretigheid en felheid, iets wat we zo'n tijd hebben moeten missen.
Os ging direct in de verdediging, niet wetende wat hem te wachten stond. Maar voordat hij het wist had hij al een paar petsen te pakken. Daarna liep de felle tante door naar de plek waar Cera onder de lavendel was gedoken.
Wie wij bedoelen? Ach, dat kunt u toch wel raden?

Tante Mien natuurlijk! Pardon, Mini dus, heh?
Mini is een stuk slanker geworden lijkt het wel, maar dat komt denken wij doordat ze weer zo actief is. Ja, wij zien haar namelijk regelmatig door de straat voorbij komen, en dat dan in het flinke tempo van iemand die een doel in het leven heeft, een missie. En wij hebben zo het flauwe vermoeden dat dat doel iets te maken heeft met een concurrentiestrijd met betrekking tot een bepaalde positie in de buurt. Nee, wij leggen dat verder niet uit, want misschien lopen wij wel een tikje op de zaken vooruit en willen daarom ons vermoeden niet groter maken dan het is. We gaan maar snel verder met het hier en nu.

Os was op zoek naar Cera gegaan en had zodoende niet in de gaten dat Mini (u ziet nog net haar staart linksonder op de foto) besloten had zich te gaan bemoeien met zaken die haar helemaal niets aangingen. Wij bedoelen daarmee natuurlijk het reporterswerk van Cera en de Os, maar dat begreep u natuurlijk wel.
Wel, toen Os opeens een klap tegen zijn achterste voelde, draaide hij zich boos om en joeg Mini uit de struiken, naar het pad toe.

Tja, en daar dreef hij Mini in het nauw. Nee, het is niet anders, wij moeten constateren (net als u dus) dat Mini nog niet in topconditie is en de strijd dus nog niet gestreden.




Het pootgemeen dat plaatsvond duurde niet zo lang, want Os was gewoon superieur en nam een houding aan van een toreador die niet met zich laat spotten en zeker niet op de hoorns genomen wil worden.
Wel, deze situatie was duidelijk, maar nu Cera nog. Zat zij nog steeds in de struiken of wat? Wij moesten maar eens gaan kijken waar zij was gebleven.

Oscar liep met ons mee en Mini keek ons na. Nee, zij was niet tevreden over hoe de dingen gelopen waren, wil uiteraard een herkansing en wij zullen dus vast wel snel weer van haar horen.
Maar, we gingen dus op zoek naar Cera, heh?

Ach, ons modelletje en verkenster zat al in de Parallelstraat op ons te wachten. We zouden toch een rondje lopen? Nou, waar bleven we dan?
Ja, Cera zat er inderdaad een beetje sneu bij. Zij doet het, en tegenstelling tot de Os, wel in haar mooie gemarmerde broekje voor Mini en was onder de indruk van de schermutselingen. We moesten maar gauw verder lopen, heh? Ja, daar was Cera het helemaal mee eens. En Oscar trouwens ook, want hij wandelt natuurlijk veel liever dan dat hij ruzie moet maken.
Wel, we maakten verder ons rondje af maar beide reporters waren er niet helemaal met hun kop bij.

Er werd flink de pas ingezet, en Oscar liep steeds voorop alsof hij van plan was alle obstakels voor Cera uit de weg te ruimen en haar te beschermen voor wie of wat dan ook. En waarschijnlijk wilde hij graag snel zijn vriendje weer zien, dat speelde natuurlijk ook mee.

Maar de Boez was er nog steeds niet. Pas nadat Os een paar brokjes had gegeten op de redactie, kwam zijn vriendje met veel lawaai door het luikje naar binnen. Waar Boez had uitgehangen al die tijd weten we dus niet, en Os was daarom knap chagrijnig en beantwoordde de enthousiaste begroeting van Boez niet. Nou, dat was niet om vrolijk van te worden en daarom ging mevrouw Katblad maar snel een heerlijk kopje koffie drinken! Nee, iets lekkers was er deze keer helaas niet bij.....