In alle rust...

Het is geen weer. Geen hondenweer, geen kattenweer, helemaal niks. Alleen maar nat en donker dus. En ach, de arme Oscar had dat niet direct in de gaten, dat het niks was, en kwam kletsnat bij ons binnen. Als je zo nat bent, volstaat een gewone stoel uiteraard niet. Nee, dan moet je een beter plekje zoeken en dat deed Os dus ook. Toevallig lag er een dekentje op de bank en Os wist zich daar tussen te wringen. Nu kon hij daar lekker met zijn natte vacht gaan liggen broeien! En al broeiende viel hij in slaap; af en toe kreunde hij wat...

De Boez was ook buiten geweest, maar dat was maar voor vijf minuutjes, hooguit. Toch had ook hij kans gezien nat te worden, maar daar dit zeer plaatselijk was vermoedden wij dat hij tussen de planten had gezeten, of onder de buitentafel die niet waterdicht is (en dat zou onze kleine reporter ondertussen toch echt wel kunnen weten). Maar goed, misschien had hij wel een speciale reden gehad om water in zijn vachtje te verzamelen, wie zal het zeggen heh? Boez had geen zin in slapen trouwens, dat had hij al genoeg gedaan. Nee, hij ging voor het raam zitten om te zien of iemand misschien de kraan zou dichtdraaien, maar dat gebeurde dus niet, heh? Nee....

We dekten de Os nog maar eens even lekker toe. Als hij zo lief lag te slapen, kon hij tenminste geen planten omver gooien of knoeien met de brokjes, en dat was wel fijn nu de poetsdame net was geweest!

Maar zeg nou zelf: is Os niet een schatje als hij zo lief ligt te slapen? U zou de geluidjes eens moeten horen, als hij in dromenland is!
Maar wat jammer dat het al zo gauw etenstijd zou worden. Tja, want dan moet Os naar buiten, naar huis. Want dat zijn de regels van de redactie, samen opgesteld met Japekoppie, die dus liever geen gasten aan tafel heeft want anders......  Want anders? Ja, anders bijvoorbeeld plasjes op de deurmat, eten weigeren, braken, allemaal van de zenuwen en ongenoegen. Zo is Japekoppie nou eenmaal en daar kan hij zelf helemaal niks aan doen - zo zit hij in elkaar. Oscar mag wel af en toe bij ons schuilen, dat vindt Japekop niet erg. Maar als het uur van de Gourmet aanbreekt, komt Japekop zelf erop toezien dat alles wat hier niet woont naar buiten is gestuurd, en dat het afsluitklepje van het kattenluik stevig wordt dichtgedrukt. Dan pas is het goed. Dan kan het dekseltje van het blikje getrokken en er in alle rust gegeten worden...