Geen ladders deze keer

We gingen met onze jongste reporter de Boez en zijn vriendje Oscar maar eens even een rondje lopen. Ze waren nogal opgewonden, want Os had weer eens urenlang op zijn dak zitten mauwen en kermen en de Boez had vanaf de straat een tijdje naar hem gekeken en kon natuurlijk niets aan de situatie veranderen.
Op de één of andere manier wist Os tenslotte toch de weg naar beneden te vinden, in elk geval kwam hij opeens de redactie binnenstormen en vielen de vriendjes elkaar om de nek. Daar al gauw de vlokken haar in het rond vlogen, besloot mevrouw Katblad ze toen maar mee te nemen voor een kleine wandeling, en zo kwamen ze dus in de Kruidentuin terecht.

Uiteraard kwam er van het verkennen van de tuin helemaal niets terecht, want de ventjes hadden alleen maar oog voor elkaar. Tja, dat krijg je als vriendjes elkaar een poosje niet hebben gezien, heh?
Maar mevrouw Katblad liep wel een rondje door de tuin om te kijken of er al nieuw groen uit de aarde kwam, en ja hoor: de eerste verse sprieten zijn verschenen! Elke keer weer een wonder dat het spul ook na een periode van vorst en sneeuw gewoon maar weer bovenkomt, en mevrouw Katblad zit daar graag met haar neus bovenop.

Maar de jongens dus niet.
Nee, er werd heel wat gesprongen en gerollebold door die twee (goed voor Oscar's lijn!), en ze hadden het reuze naar hun zin. Wel, mevrouw Katblad liet ze natuurlijk hun gang gaan, dat spreekt vanzelf, en op de redactie zocht ze later deze foto uit vanwege de grappige schaduw van beide ventjes op de muur.

Na de stoeipartij werd er verstoppertje gespeeld. Ja, op deze foto ziet u hoe Os op een gegeven ogenblik op zoek was naar de Boez. Wel, mevrouw Katblad zocht mee, maar de Boez had zich erg goed verstopt en we konden hem niet zo gauw vinden! Totdat we een eindje verderop wat geritsel hoorden en we daar maar eens gingen kijken.

En ja hoor, daar zat hij, bovenin Kaija's boom! Mevrouw Katblad prees de Boez om zijn moed, want dit ventje kiest meestal de makkelijkste bomen uit om in te klimmen en deze was toch wel een categorie zwaarder vanwege de vrij dunne takken en talloze kleine uitsteekseltjes.

Helemaal naar boven ging Boez niet, maar dat hoefde ook niet van ons. Het gedonder met een brandweerwagen en ladders hebben wij een keer eerder meegemaakt (toen hij nog heel jong was) en vinden wij niet voor herhaling vatbaar.

Ja jochie, we hebben je gevonden en je kunt nu dus wel weer naar beneden komen!
Nee, Boez wilde nog even blijven; hij had een prachtig uitzicht en wilde daar graag wat langer van genieten.
Wel, na een hele serie foto's gemaakt te hebben vond mevrouw Katblad het wel weer leuk geweest en begon ze langzaam in de richting van de Katbladstraat terug te wandelen. En natuurlijk waren de ventjes eerder bij de hoek dan zij, maar dat kwam doordat mevrouw K. had gezegd dat ze koffie ging drinken, en dan wordt ook altijd de snoepieskast geopend.... Ja ja, Pavlov!