Geen Gourmet meer

Japekoppie:
Kijk, hiervoor kom ik nu graag van het bed af. Niet die groene en bleke dingen, maar dat stukje suddervlees. En dat dan niet op zijn Indonesisch of volgens het recept van een ander ver land, maar gewoon op zijn Hollandsch, in de boter gebakken en met een bescheiden snufje rundvleesspecerijen. Geen scheut wijn ook, maar met een beetje bouillon om het lekker een paar uurtjes in te laten pruttelen.
Ten eerste kun je dan een tijd lang genieten van de geur van het sudderende lapje, en tenslotte is het zo zacht geworden dat het om te zuigen is. Ja, een klein stukje vet eraan mag, dat maakt het alleen maar nog sappiger en malser.
Nu weet ik uiteraard dat zij, mijn mens, er eerst van gaat smikkelen. En dat ik dan geduldig (kost moeite) naast haar moet gaan zitten en zielig moet gaan zitten doen. Ja, dan produceer ik een speekseldruppel en laat die mooi onder mijn kin hangen, om zodoende te benadrukken dat mijn nood hoog is en mijn verlangen onbedwingbaar. En als een voor mij opzij geschoven stukje van het suddervlees dan voldoende is afgekoeld om door mijn gevoelige keeltje te kunnen glijden, krijg ik het aangeboden. Het spijt me alleen te moeten toegeven dat het wat mij betreft een kwestie wordt van hap-slik. Nee, voor kauwen neem ik nauwelijks de tijd omdat het zo lekker is. En dat mijn mens dan roept dat ik net een blafbeest lijk vanwege dat hap-slik, stelt mij altijd diep teleur. Maar ik neem de vernederende opmerkingen graag voor lief wanneer er zo'n stukje suddervlees in het spel is. Ja, voor mij mag er elke dag wel suddervlees zijn. Nee, dan hoef ik geen Gourmet meer of van die andere troep.