Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

dinsdag 5 februari 2013

Zware dag...

Gisteren hadden onze haarfabrieken een zware dag. Het was namelijk zo dat mevrouw Katblad het nodig vond om de bovenverdieping "om te gooien" wegens problemen met de aardstralen of de feng shui of iets dergelijks. Zij sliep zogenaamd minder goed daardoor en dacht bovendien dat ze last had van tocht. Enfin, het draaide erop uit dat K. mevrouw I. vroeg haar te helpen met het verschuiven van de meubeltjes, en gisteren was het dan eindelijk zover.
Wij hoeven u niet te vertellen dat onze haarfabrieken het niet eens waren met deze gang van zaken, en behalve mevrouw Troy (die alleen maar dacht: "daar gaan we weer; het wordt zeker weer lente" en toezicht bleef houden vanaf het logeerbed), vluchtten onze reporters naar de benedenverdieping of de straat op; we hebben dat niet zo precies in de gaten kunnen houden.

Wel, de eerste nacht met nieuwe opstelling was nogal onrustig; onze haarfabrieken moesten erg wennen en opnieuw hun favoriete plek bepalen. De Boez (links op de foto) heeft het grootste deel van de nacht op een kleedje naast onze wasmachine doorgebracht, en wisselde zijn dutjes af met het zoeken naar zijn plekje onder het dekbed. Mevrouw K. sloeg diverse keren het dekbed opzij ter uitnodiging, doch voor de Boez voelde het niet goed in dat rare hoekje tegen de muur en vond daardoor geen rust onder het dek. En om zijn ongenoegen te tonen klom hij vervolgens veelvuldig in het raamkozijn om daar te gaan zitten klooien met het rolgordijn.
Japekoppie maakte gelukkig minder problemen en zocht gelijk een plekje uit op het voeteneinde, terwijl Cera niets anders deed dan de trap op en neer lopen.
Bovenstaande foto werd vanochtend genomen, en het lijkt erop of iedereen nu zijn plekje heeft gevonden, in elk geval voor dit moment of deze dag.
De enige die nog niet boven was geweest was Oscar, dus namen wij hem mee om een kijkje te nemen bij de andere 4 haarfabrieken.

Het eerste wat Oscar deed was het inspecteren van een kledingrekje. Daar was hij echter (gelukkig) snel mee klaar.













Daarna inspecteerde hij de luxe stoel met extra zacht kussen, maar hij voelde er niet voor om het kussen verder te onderzoeken en te beoordelen op de eventuele geschiktheid als slaapplek. Jammer, want deze stoel is nog niet opgeëist door één van de anderen en dus liet Oscar een goede kans liggen.








Japekoppie leek zich nergens mee te willen bemoeien; hij had immers zijn favoriete plek al gevonden en was er vrij zeker van dat hij die zou houden ook.










Oscar liet het grote bed voor wat het was en stak over naar de voorkant van het huis, alwaar dus mevrouw Troy het logeerbed had geclaimd.
Ja, want daar brandt heel zachtjes de kachel, speciaal voor de oude botjes en stramme spiertjes van onze hoogbejaarde dame.






Nee, mevrouw T.T. was niet van plan een stukje op te schuiven voor Oscar, en ze zou hem ook niet vlak naast haar dulden, heh?

Mevrouw T. maakt het trouwens verder redelijk goed. Ze eet als een bootwerker (rekent af met alle restjes die de anderen in hun voerbakje achterlaten), heeft nadat de sneeuw verdween alweer enkele keren onze buitentafel bezocht en draaide de laatste dagen ook weer een paar korte loketdienstjes. Zij heeft echter wel een paar nieuwe, kleine probleempjes, zoals het niet meer in één vloeiende lijn op de tafel kunnen springen (zij gebruikt thans liever een opstapje in de vorm van een schoot of stoel), en af en toe haalt zij de kattenbak niet meer op tijd of laat (per ongeluk natuurlijk) een klein plasje lopen wanneer ze ergens van schrikt of boos wordt. De schuld van dit laatste ligt uiteraard bij het monster Boez, die het zo "enigjes" vindt om de oude dame achterna te zitten of vanuit een hinderlaag te bespringen.
Ondanks de vraatlust van de oude taart, komt zij niets meer aan. Voor haar leeftijd echter ziet zij er nog puik uit, helemaal sinds de laatste klit uit haar vacht werd geknipt en er geen nieuwe voor in de plaats zijn gekomen.
Wel, laten wij terugkeren naar Oscar, die nog steeds geen plekje had gevonden in de heringerichte slaapkamer.

Natuurlijk moet mevrouw K. nog een hoop troep uitzoeken en opruimen, maar het rieten mandje stond er uitnodigend bij en zou een geschikte optie voor Oscar kunnen zijn. Maar, het leek de Os bij nader inzien toch wat aan de krappe kant en eigenlijk was K. het wel met hem eens. Nee, de Os heeft meer ruimte nodig, vooral omdat hij vaak last heeft van claustrofobie.






Wel, terug naar het grote bed dus, waar wellicht nog wat ruimte voor Oscar was.
K. zag natuurlijk direct dat die ruimte nogal tegenviel, maar Os wilde dat graag zelf ontdekken.









Doch de Os kreeg daar niet eens de kans voor. U ziet op de foto hoe Cera hem op voorhand al duidelijk maakte dat er geen plek meer was op het bed. De mep was weliswaar mis, maar de boodschap was helder.

En toen was Oscar het zat. Als hij hier niet welkom was, ging hij toch gewoon weer naar beneden?
Eigenlijk wilde Os onmiddellijk door naar buiten, maar omdat het vuilnismonster naderde moest hij zijn plannen wijzigen. Dus even later lag hij weer op stoel naast mevrouw K. aan de grote tafel. Dat vond K. natuurlijk erg gezellig en knus, maar zij hoopt dat Oscar toch binnenkort ook boven een gerieflijk plekje vindt, dat de andere haarfabrieken beseffen dat de Os evenveel rechten heeft als zij, en dat K. in dit Katblad kan vermelden dat er op de redactie van het LKB harmonie, respect en gelijkwaardigheid heerst. Utopie?

6 opmerkingen:

Fritz zei

Het schijnt heel erg te zijn met die aardstralen en Feng Shui, sortement magnetische Roundup.
Volgens de kenners in deze Mevrouw Katblad dient U ook Uw elektrieke leidingen roundabout uw liefdesnestje weg te laten halen, want is de Kooi van Faraday heh.

Sabine zei

Maar de grote vraag is nu, hoe slaapt u, mw. K. ?
Minder last van tocht en aardstralen ?
De katten zullen hun plekje wel weer vinden, is mijn bescheiden ervaring.
Slaap lekker !!!

Annemieke zei

Komt er nu ook een partij Bed is Vol met als leider Cera?

Mevrouw Katblad zei

We hebben de tweede nacht heerlijk geslapen!
Nu heeft K. dezelfde afwijking als haar haarfabrieken en houdt er dus van om in hoekjes te zitten of te slapen. Ze gaat immers ook nooit midden in een restaurant zitten maar kiest altijd voor een tafeltje aan de kant. We hadden dat bed al veel langer geleden moeten verplaatsen....
Boez is weer onder het dekbed gekropen in de hoek bij de muur. Misschien heeft hij zich herinnerd dat hij daar als klein kitten altijd naast het kussen sliep?
Cera geeft mevrouw K. 's nachts rugdekking, zeg maar. Japekop als altijd op het voeteneinde, de ouwe taart op het logeerbed. Alleen de Os is nog zoekende en heeft voor de nacht de sofa beneden maar weer bezet.

Mevrouw Katblad zei

@Fritz: voor de draden zoeken wij nog naar een betere oplossing. Eens hadden wij een elektrische deken (in de tijd van een enkele gaskachel op de benedenverdieping), maar daar werd K. inderdaad knettergek van, zelfs nog nadat wij al de stekker eruit hadden getrokken. Ken je nagaan!

Wad Woord en Wol zei

De Os mag wel bij mij komen slapen hoor, want mijn bed is wel erg leeg zonder haarfabriek...zucht.

Enne, heb ik ook weer wat geleerd. Ik dacht dat haarfabrieken last hadden van klauwstrofobie, blijkt het claustrofobie te zijn ;-)