Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

zondag 24 februari 2013

Terug in de tijd (4)

Juli/augustus 2008.
Siep leerden wij ook al vrij snel kennen. Ze woonde met huisgenote Kaija aan de Kruidentuin en was toen al niet zo erg gesteld op bezoekers, vooral als die ook nog eens van "de pers" waren. Hier kijkt zij neer op Japekoppie, die net aan één van zijn verkenningsrondes bezig was. Siep had echter de pech dat Japie niet warm of koud werd van haar boze blikken.




Wij hebben Siep niet vaak op jacht gezien, maar deze foto bewijst dat zij die kunst wel beoefende. Wat we wel regelmatig meemaakten was dat Siep zo stoned was als een garnaal omdat zij graag en veel van de Nepeta placht te snoepen. Maar ja, wat wil je ook als dat spul op 3 meter van je voordeur groeit, heh?
Eén keer zagen wij Siep zelfs samen met Kaija, zij aan zij, door het kattenkruid rollen terwijl ze helemaal niet van die dikke vriendinnen zijn. Zo zie je maar weer: Nepeta ver...eh...zusterd blijkbaar!

Vijf jaar geleden was het een stuk moeilijker dan nu om Kaija voor de lens te krijgen. Ze was toen nog heel wat slanker en beweeglijker, en vanzelfsprekend ook een stuk jonger.
We hadden gehoord dat Kaija een eigen boom bezat en dat ze tot helemaal bovenin klom, maar zagen haar daar nooit zitten want zij deed dat voornamelijk 's nachts. Uiteindelijk hebben we haar toch een keer 's avonds laat in haar boom kunnen fotograferen en waren daar minstens een week helemaal hoteldebotel van. Ja, vijf jaar geleden, heh?


Zwarte Gijs was er ook vanaf het begin bij. Ook hij was geregeld het slachtoffer van Storm, de Schrik van de Buurt. Ze woonden immers tegenover elkaar en kwamen zodoende elkaar steeds (onbedoeld wat Gijs betreft) tegen. Na het vertrek van Storm heeft hij nog geprobeerd om zelf de nieuwe SvdB te worden, maar het ontbrak hem aan de benodigde kwaliteiten daarvoor. En toen Bel de Franskat in de Katbladbuurt was komen wonen, waren de kansen voor Zwarte Gijs voorgoed verkeken en werd hij uit armoede maar een gewone pestkop, hoewel, dat was hij eigenlijk al.

Hier ziet u Gijs op onze buitentafel. Hij hield ons Poezenloket in de gaten en had veel plezier in het laten schrikken van zowel Cera (toen onze vaste gaste) als mevrouw Troy. Bij ons binnenkomen durfde hij niet, bang als hij was om Japekoppie tegen het lijf te lopen!
In de tegenwoordige tijd loopt Zwarte Gijs vaak in een draf de redactie voorbij, en dat heeft vast te maken met de aanwezigheid van bijvoorbeeld een Os en een Boez. Een andere reden kunnen wij echt niet bedenken.


En hier dan Tummy, huisgenoot van Jaya. Pas geleden is hij overleden en heeft u in onze bijlage over hem kunnen lezen.
Tummy was geen haarfabriek die erg opviel, omdat hij meestal ergens heel rustig lag te genieten van de tuin. Tenminste, als wij toevallig langskwamen. We weten natuurlijk niet wat hij verder 's nachts uitspookte. Zo te zien was hij wel tot laat op, want deze foto werd ergens in juli genomen en het is al donker...
Wij hebben Tummy slechts een paar jaar in de Katbladbuurt mogen meemaken; de familie verhuisde naar Zoetermeer.
Toen Vlinder (van de hoek) vorig jaar eveneens verhuisde, waren Kaija en Siep opeens de enig overgebleven haarfabrieken van de Kruidentuin. Natuurlijk hoopten wij dat de nieuwe bewoners aan de Kruidentuin ook nieuwe haarfabrieken meebrachten, maar die hoop bleek ijdel.


Vijf jaar geleden dus.
Charli ging toen nog wel eens uit geheel vrije wil mee op onze ronde. Of dat nu was omdat hij ook graag Verkenner wilde worden of omdat hij het leuk vond om met zijn broer Japekoppie mee te lopen, daar zijn we nooit helemaal uit gekomen. Wel was het zo dat beide heren steevast onderweg ruzie kregen. Waarschijnlijk over kleinigheden, maar niet minder vervelend (vond mevrouw K.). De foto hiernaast werd genomen in de Steeg van Storm. Zo te zien werd het onkruid hier toen reeds met succes bestreden, maar dat terzijde.

Ondanks de ruzietjes liep Charli meestal wel de hele route mee. Hier arriveren de broers in de Hoftuin.
En hoe de relatie tussen de broers op dit moment is? Nou, kille hap zeg maar. Ze passeren elkaar op straat als twee schepen in de nacht. Geen sjoege maar stom, blind en doof (dus). Blijkbaar helemaal uit elkaar gegroeid of misschien zelfs gebrouilleerd, wie zal het zeggen. Japekoppie denkt er niet over om een stap binnen het huis van Charli te zetten (ook nooit gedaan), omgekeerd ligt het anders want Charl werd bij ons geboren en zoekt graag af en toe zijn moeder (mevrouw Troy) op. Over hoe Charl zich in zijn geboortehuis gedraagt heeft u al diverse keren kunnen lezen.

Wel, je zou kunnen denken dat dit Gizmo is, maar die was toen natuurlijk nog niet geboren. Nee, deze zwarte haarfabriek heet Bobo en ze woont aan het einde van de Katbladstraat, vlakbij het Gevaarlijke Water.
Wij kwamen Bobo bij toeval tegen toen zij voor haar dichte deur stond en per abuis aannam dat wij over een sleutel beschikten. De teleurstelling was groot, maar ze wilde wel even voor ons po(e)seren.
Wij zien Bobo niet zo vaak meer omdat zij voornamelijk bezig is met zeer belangrijke zaken aan de achterzijde van haar huis. En daar kunnen wij helaas niet komen...

Ach ja, de kleine Sylvester. Zij woonde recht tegenover ons. Een lief poezenmeisje met een eetprobleem: ze werd te dik en moest op een streng dieet.
Een enkele keer zagen wij haar op straat, maar als zij buiten was prefereerde ze toch de beschutting van de Hoftuin.
Sylvester verhuisde met haar familie naar Wassenaar en daar heeft ze nog een paar jaar kunnen genieten van een grote tuin zonder pestkoppen.




Over pestkoppen gesproken, hier zijn Harremans (links) en Panda. Toen al leden van Hof is Vol, maar ook erg bang voor hun partijleider (toen nog Rooie Gijs). Ja, want Gijs vergiste zich namelijk wel eens en vloog dan per abuis zijn partijgenoten aan. Nee, de voormalige partijleider van H is V was geen gemakkelijke baas.
Maar ten tijde van deze foto waren ze (de broertjes) nog erg jong en speelden ze vaak samen. U kunt de hommel niet zien, maar samen hadden ze het vliegbeestje gevangen en ze lieten elkaar om de beurt ermee spelen, zo schattig! Ja.
Wel, wij merken op dit moment pas op dat de Hofvijver toen net aangelegd moet zijn gezien de nog onkruidvrije walkanten en het schone grind. Goh, wat gaat de tijd toch snel, heh?

Wordt vervolgd.

2 opmerkingen:

Rosita S. zei

Ik vind het best eng dat mevrouw Bladkat in het verleden duikt.
Zou ze snode plannen hebben ?
Ik bedoel een soort testament ?

Ma Tok zei

Er was toen duidelijk nog geen Boez om in de hofvijver te donderen.