Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

zondag 24 februari 2013

Terug in de tijd (3)

Juli/augustus 2008
Dit is Storm, de eerste Schrik van de Buurt (SvdB). Hij was al jaren iedere andere haarfabriek in de buurt de baas, totdat hij zijn staart kwijtraakte. Niemand weet wat er was gebeurd, maar op een dag kwam hij thuis met een vreselijke wond, vlak onder zijn rug. De staart bleek niet meer te redden en moest worden geamputeerd, en Storm zakte weg in een diepe depressie. Een paar weken lang zagen wij hem nauwelijks, en de enkele keer dat hij wel over straat liep bewoog hij zich schichtig voort, vlak langs de gevels van de huizen, hopend dat niemand hem zou zien. Ja, Storm was opeens een schim geworden, een schaduw van wat hij was geweest, maar hij wist zich er weer bovenop te werken.

Eenmaal gewend aan een leven zonder staart, werd hij feller en meedogenlozer dan ooit. Hij maakte geen onderscheid meer tussen oud of jong, sterk of zwak, elke haarfabriek die hij tegenkwam of in het oog kreeg, werd door Storm aangevallen en afgestraft, en om hen bij verrassing te kunnen belagen zocht hij de perfecte plekjes waar hij zich kon verstoppen om vervolgens op het juiste moment tevoorschijn te springen en toe te slaan (en happen).
En als hij weer eens een arm slachtoffer in de tang had, schetterde zijn kreten van triomf door de straat zodat iedereen wist hoe succesvol en gevaarlijk hij wel niet was...

Ongelooflijk maar waar: Storm had ook zijn zachte kanten. Voor zijn mensen was hij poeslief, en voor zijn kleine mensje was hij zelfs een doetje, een knuffelkonijntje...
Nee, als je Storm buiten bezig zag, meemaakte hoe hij oude haarfabriekdames genadeloos in hun achterste beet of de ogen probeerde uit te krabben, zou je niet kunnen bedenken dat hij 's avonds op de bank voor de tv gezellig lag te snorren en te kroelen met zijn mensen.
Storm is een paar jaar geleden verhuisd naar Groningen. De Steeg waaraan hij woonde draagt nog steeds zijn naam en werd nog lange tijd als gevaarlijk gebied beschouwd; vooral de plek waar zijn kattenluik zat werd angstig gemeden door de buurthaarfabrieken.

Cera woonde destijd nog tegenover de redactie. Omdat zij geen kattenluik had en haar mensen overdag vaak niet thuis waren, liep ze vaak wat verloren over straat. Natuurlijk was Cera één van de voornaamste slachtoffers van Storm (want vaak beschikbaar en lekker bang) en daarom zagen wij haar ook heel vaak onder wielhuizen verstopt zitten, in een poging om uit de klauwen van Storm te blijven.
Inderdaad, Cera was in die tijd nog mooi slank, en dat terwijl ze regelmatig brokjes bij ons kwam stelen en menige vuilniszak openritste, op zoek naar kippenbouten en half lege blikjes met wat voor inhoud dan ook. Later bleek dat e.e.a. vooral werd veroorzaakt door hongerige lintwormen in haar buikje.... Ach....






Cera meldde zich al gauw aan als model voor het Katblad, en als beloning wenste zij vooral veel en vaak geaaid te worden. Daar hadden wij uiteraard geen moeite mee, en toen Pim er niet meer was om haar te dwarsbomen, kwam Cera steeds vaker op de redactie voor een aaitje. Ook ging zij graag mee op reportage, vooral als ze gezellig samen kon oplopen met Japekoppie.
Helemaal in het begin (voorjaar 2008), toen zij net in de Katbladstraat was komen wonen, bleek dat Cera nog een thuiswonende dochter had; deze was echter na zeer, zeer korte tijd al spoorloos verdwenen. Wij zijn nooit te weten gekomen wat er met haar is gebeurd, maar hebben zo het idee dat het tussen moeder en dochter niet zo goed boterde.

Cera werd toen al door alle buurjongens gepest. Hier ziet u haar voor de deur van de redactie terwijl Harremans haar is gevolgd. Har heeft niets goeds in de zin, dat blijkt wel uit zijn houding. Maar Cera wist, toen wij eenmaal het Poezenloket hadden ingesteld, dat zij bij ons binnen veilig was. Behalve natuurlijk als mevrouw Troy loketdienst had, want die liet niemand binnen en zeker Cera niet. Nee, T. Troy maakte geen enkele uitzondering, ook zelfs niet  (of vooral niet) toen Cera en Japekop enige tijd verloofd waren...



Ook Bohr had het niet makkelijk. Zij had in de Hoftuin natuurlijk helemáál regelmatig te maken met de pestkoppen Harry en zijn broer Panda, en bovendien met de partijleider van Hof is Vol: Rooie Gijs. Wij zagen Bohr dan ook nooit vrolijk en onbezorgd in haar tuin huppelen.
Op deze foto schuilt zij onder een bankje.






En hier zit zij (betrekkelijk veilig) op de fiets. Altijd alert, altijd om zich heen spiedend en voorbereid op een aanval of de pesterijtjes van de jongens van Hof is Vol. Ook Myo was toen al lid van de partij trouwens, en Bohr was zijn voornaamste slachtoffer.
Sommige mensen wisten Bohr en Cera niet uit elkaar te houden. Dit hebben wij nooit begrepen.






Wordt vervolgd.

1 opmerking:

Ma Tok zei

Wat leuk dat ook de zachte kant van Storm getoond wordt. Ik kende hem alleen maar als echte SvdB.