Iedereen weet donders goed dat ik hier de enige echte onbetwiste voorproever ben, dat staat duidelijk in mijn werkovereenkomst (bij de secundaire arbeidsvoorwaarden), die we lang geleden hebben afgesloten.
En nu heerst hier dus complete anarchie en chaos omdat ik word weggedrukt en voorbij gelopen door die zogenaamde klerenkast met zijn lekkere trek en nul-komma-nul verstand van een delicaat runderlapje.
Hij snapt er natuurlijk niets van, waarmee ik wil zeggen dat het de bedoeling is dat het vlees dat gesneden is niet zomaar zonder enig fatsoen wordt opgeschrokt, maar dat het zorgvuldig moet worden fijngekauwd, dat er daarbij gelet moet worden op niet alleen de smaak maar ook op de kleur, de structuur en de aanwezigheid van een heel klein randje vet, zodat het extra mals wordt als het een tijdje heeft staan pruttelen.
Nee, het moet hier niet gekker worden want voor mij is de lol er zo absoluut helemaal af en bovendien kan ik onder deze omstandigheden beslist niet de nodige concentratie opbrengen voor het zorgvuldig voorproeven.
Ja, want nu weet ik tenminste dat er geen fliebers meer komen, dat ze alleen nog even gaat roeren op hoog vuur en dat de deksel daarna op de pan gaat opdat het zachtjes gaar kan stoven. Inderdaad, daarmee is de proeftijd definitief voorbij, al ben ik er best nieuwsgierig naar hoe het vlees tenslotte geserveerd gaat worden, maar dat is van later zorg.
Voor nu ben ik er inderdaad helemaal klaar mee, en het lijkt me een erg goed idee om mijn contract weer eens tevoorschijn te halen en met u te bespreken, mevrouw Katblad! Schikt het u na mijn middagdutje?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten