Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

dinsdag 26 februari 2013

Niet gevoelig voor Pavlov?

We zeggen maar gelijk dat dit wat ouder nieuws is, anders vragen mensen zich misschien af waarom het in Leiden heeft gesneeuwd en elders niet, heh?
Wij maakten deze foto's namelijk een paar dagen geleden en laten ze toch nog even aan u zien vanwege de belangrijkheid en volledigheid.

U ziet hier Harremans; hij komt de laatste tijd vaker langs om te zien of het Poezenloket al open is.
Wel, natuurlijk was het loket dicht omdat wij graag nog even de warmte van de CV binnenhouden, en alleen af en toe luchten door het keukendak open te zetten (tenzij het regent, hagelt of sneeuwt, maar dat spreekt vanzelf).
Harry stond dus voor een gesloten raam. Wat hij kwam doen weten wij niet; het kan zijn dat hij wat te klagen had maar voor hetzelfde geld kwam hij kijken of er mogelijk wat brokjes te scoren waren. Har laat zich namelijk regelmatig buiten sluiten en barst een paar uur later dan natuurlijk van de honger. Wij hebben nog nooit gehoord dat hij bij Myo en Mickie via het kattenluik binnendrong om zijn honger te stillen, en of dat nu te maken heeft met het feit dat Har het fenomeen "luikje" niet kent (of de techniek niet beheerst) of met het feit dat Myo hem de tent uit zou slaan, je weet het niet, heh?
Afijn, niet te veel zwetsen mevrouw K., volgende foto graag.

Dat Harry, gezeten voor het loket dus, zo snel zijn kop afwendde, kwam niet doordat hij oog in oog stond met mevrouw K. en haar camera, maar meer vanwege de boze blikken van mevrouw Troy, die tegenwoordig steeds vaker vanaf een krukje het Poezenloket bewaakt.
Ze zit dan weliswaar op 2 meter afstand van het raam maar dat is geen bezwaar; haar ogen zijn nog prima en zij straalt ook nog voldoende pit uit om die twee meter mee te kunnen overbruggen.



Harry bleef zodoende ook niet langer bij het loket rondhangen. Voor de vorm snuffelde hij nog even aan de fiets van K., maar bij gebrek aan fietstassen was hij daar snel mee klaar.








Daarna ging Har onmiddellijk terug naar huis.

Soms hebben wij best wel medelijden met Harremans. Hij heeft namelijk nog steeds niet in de gaten dat hij, als hij te lang buiten blijft na het ontbijt, de kans loopt om buitengesloten te worden. Als hij nu iets beter zou opletten, niet te ver van huis zou gaan en Pavlov een kans zou geven, dan had hij allang geweten dat zijn mens 's ochtends op vaste tijden met haar fiets vertrekt om ergens centjes te gaan verdienen, en dan immer de deur voor een flink aantal uren achter zich dichttrekt. En dan zou Harry toch ook allang moeten hebben ervaren dat er geen brokjes aan de bomen in de Hoftuin groeien en dat zijn maag op den duur irritant en heftig gaat knorren.
Het komt vaak voor dat (terwijl Harry buiten loopt te schooieren en elke passant vraagt de deur voor hem te openen) zijn broer Panda lekker op de sofa ligt te pitten of ergens voor een raam (met zijn achterste boven de radiator) zit te knikkebollen. Wij durven daaruit heel voorzichtig de conclusie te trekken dat Panda iets meer grijze celletjes heeft dan zijn broertje, en/of meer inzicht heeft in de Pavlov eh... dinges. En daarmee sluiten wij dit zeer interessante bericht af.

1 opmerking:

Ma Tok zei

Ik vind Harry best een beetje zielig; hij kan ook enorm droevig kijken.