Het is alweer eergisteren dat wij opeens de Witte de Hoftuin in zagen lopen. Wij waren daar verbaasd over want, misschien weet u het nog, deze Witte woont aan de overkant van de Gevaarlijke Weg en zal door de week nooit zomaar oversteken op tijden dat er veel verkeer is, dus zeker niet midden op de ochtend. Maar goed, wij hadden hem gezien en gingen het Hof in om te kijken wat hij daar ging uitvoeren.
Eerst zagen wij hem niet, maar na een poosje kwam hij tevoorschijn. Hij had zich onder een struik verstopt gehouden....
Op de bovenste foto ziet u hoe hij wat angstig bij een gesloten deur staat. Vervolgens verstopte hij zich wederom onder een struik, maar toen hij in de gaten kreeg dat wij toch echt niet weg gingen, zat er niets anders voor hem op om toch in beweging te komen (het was natuurlijk te koud om stil te blijven zitten), en daarna ging hij met een zo groot mogelijke bocht om de fotograaf heen, op weg naar de Poort. U ziet overigens op de foto hiernaast dat ook de Witte er niet van houdt om met zijn poten door de sneeuw te lopen als dat niet strikt noodzakelijk is. Bovendien is hij net zo mooi wit als de sneeuw, terwijl hier een reporter rondloopt met witte vlekken die in de sneeuw meer weg hebben van intensief gebruikte poetslappen! Maar dat terzijde.
Hij ging er erg snel vandoor, de Witte. U ziet hem nog net aan de voet van de lantaarnpaal, op weg naar de Gevaarlijke Weg. Uiteraard gingen wij hem niet achterna, want hij moest in alle rust over kunnen steken en mocht door ons dus niet worden opgejaagd. Wij durfden haast niet te kijken, maar de Witte stak gelukkig net over toen er geen verkeer aan kwam. En zo konden wij met gerust hart weer naar huis.
1 opmerking:
Ik moet telkens aan Pim denken als ik de witte zie..
Een reactie posten