Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

donderdag 16 december 2010

Les voor mensen

Japekoppie:
Vandaag ga ik u vertellen over mijn verkenningsrondes en het belang daarvan. Ja, omdat een heleboel mensen de nut niet kunnen inzien van dergelijke rondes en het dus ook niet serieus nemen. Vandaar dus inderdaad, en beschouwt u het maar als een wijze les.
Nee, niet alle haarfabrieken doen aan verkennen, maar heel veel wijze katers (en geholpen katers - red.) wel. Zoals ik dus, ja.
Vandaag begin ik met de Hoftuin. Daar loop ik een rondje over de paden en ga de plekken af die ertoe doen. Ja, speciaal de struiken, muurtjes en andere obstakels controleer ik op geuren. Mijn neus is uitstekend ja, dank u wel. Wel, dat doe ik om vast te kunnen stellen wie hier allemaal zijn geweest en wanneer, en ook nog of dat belangrijke jongens waren. Ja, dominant of niet dus, heh? Fijn dat u zo goed oplet. Zo nodig pscht ik even over die geuren heen. U weet wat ik daarmee bedoel? Goed zo. Ja, dat is om te laten weten aan de volgende die hier langskomt dat ik hier was en dat men rekening met mij dient te houden. Dat ik niet voor de poes ben, dat klopt en dat heeft u uitstekend begrepen. Volgt u mij maar verder.

Wij gaan nu terug door de Poort naar de Katbladstraat. In zo'n Poort dien je helemaal aan de kant te lopen, en dat geldt ook voor Stegen en smalle straten. Wel, opdat je dan in elk geval van één kant geen gevaar hoeft te verwachten en bovendien genoeg ruimte hebt om snel om te keren, mocht dat nodig zijn. Bovendien val je meer op als je in het midden loopt te stappen, en dat is nu precies wat je niet wilt tijdens een verkenning. Opvallen inderdaad. Aan het eind van de Poort houden we even halt en dan kijken we voorzichtig om beide hoeken voor we verder gaan. Oh, had ik u al eens laten zien? Wel, dan onthoudt u het des te beter.

Wij zijn nu weer terug in de Katbladstraat en staan voor het huis van onze buren. Ja, net heb ik al even onze buitentafel gecontroleerd, maar daar was alles in orde. Het buurhuis is ook erg belangrijk, tenminste, de voorgevel daarvan. Waarom? Wel, ten eerste woont hier mijn broer Charli, maar ten tweede wordt de struik die hier staat regelmatig van de markering van anderen voorzien. En daar moet ik dus wat aan doen, heh? Ik had u toch al het belang van markeren uitgelegd, niet? Ja, als ik ga lopen herhalen, moet u het zeggen, maar u mag me ook laten doorpraten voor uw eigen bestwil, heh? Ja, door het regelmatig herhalen van belangrijke zaken blijft het beter in uw hoofd zitten, toch?
Momentje hoor.
Wat is dat voor gedonder daar?





Sorry, ik ben even afgeleid en moet gaan kijken wat daar aan de hand is. Ik hoor gekrakeel en wil daar het mijne van weten, vandaar.
Heeft u even? Nee, niet ondertussen naar binnen gaan voor een kopje koffie want we gaan zo weer verder. Ja, blijft u maar rustig op mij wachten want ik ben hier zo mee klaar.




Ah, die twee dus. Nee, dan is er niks bijzonders aan de hand; ik wilde alleen maar weten wat ze aan het doen waren maar dat is dus niet veel bijzonders. Zoals gewoonlijk, heh? Alleen maar geklooi en gezooi ja, wat u zegt. Het zijn ook geen echte verkenners, deze twee jongens. Nee, hun territorium is beschamend klein en ik heb die Boez nog nooit zien pschten. Ja, ze verdedigen alleen maar een klein gebied rond hun voerbak en daarmee heb je het wel gehad. Te jong nog, zegt u? Nee, daar geloof ik niks van, want ik deed op die leeftijd al wel mijn rondes. Nee, ik ben bang dat het er niet inzit bij die twee. En als u het goedvindt, gaan we nu verder, ja?

De Kruidentuin is ook een geweldig stukje gebied om te verkennen, ja. Omdat er inderdaad een hoop soortgenoten komen die van alles achterlaten. Ja, geuren natuurlijk; wat dacht u anders? Maar buiten dat staan er ook veel interessante planten en een aardige boom waar je zonder veel moeite in kunt klimmen. Nee, ik ben geen klimmer en blijf liever met 4 poten op de grond. Nooit geweest nee, hoewel ik vroeger nog wel eens tussen de bruidsluier dook. Op de pergola ja, maar dat is al heel lang geleden. Ach, u weet dat nog?

Nee, ik ga u niet de hele tuin laten zien, maar wel dit stukje omdat dat erg belangrijk is. Hier zitten ze namelijk het vaakst. Ja, de Kruidentuinkatten zelf dus, maar ook de passanten. Wel, dat komt omdat hier Nepeta staat, maar dat wist u natuurlijk al. Nee, momenteel is de Nepeta niet op zijn best, maar dat komt doordat het bevroren is geweest. Ja, de geur is ook niet meer zo heftig, maar dat neemt niet weg dat dit stukje tuin nog steeds erg belangrijk en interessant is. Had ik u al verteld waarom? Nee, dan is het goed.

Natuurlijk moet hier ook even gepscht worden, maar dat zult u wel begrijpen, heh? Ja, dat heeft weer met passanten te maken, heel goed van u.
Voelt u trouwens ook die druppels uit de lucht komen? Wist u dat het zou gaan regenen? Ja? Nou, dat had u me van te voren best mogen vertellen, dan waren we een andere keer gegaan.
Nee, verkennen als het regent heeft weinig zin, en daarom heb ik besloten nu naar huis te gaan. U kunt doen wat u wilt, maar ik hou het voor gezien ja. Mijn vacht heh? Ja, ben ik erg netjes op, vandaar.
Ik zie u thuis wel weer, mevrouw Katblad?

En daar ging hij dan, onze verkenner A. Ja, buienradar had al een flinke wolk laten zien dus was het inderdaad maar beter om naar huis terug te gaan, al viel de nattigheid op dat moment best nog wel mee. We konden Japekoppie niet bijhouden, en vandaar dat hij eerder thuis was dan wij. En daar konden wij het niet laten om nog 1 foto van hem te maken.


Want J. mag dan een uitstekende verkenner zijn, van kattenluikjes openen heeft hij geen kaas gegeten, zelfs geen fliebertjes. Daar stond hij weer een partij te stuntelen. Met zijn poot probeerde hij alsmaar het klepje naar zich toe te trekken, terwijl iedere andere kat weet dat je gewoon je kop erdoor moet steken en dan de rest van je lijf. Nee, Japekop wriemelt net zolang tot hij met zijn nagels de klep naar zich toe heeft gekregen, duikt er dan onderdoor en kan dan pas naar binnen. Als mevrouw Katblad nu gewoon binnen was geweest, had hij al die moeite niet gedaan maar was voor het raam gaan zitten om haar dwingend aan te kijken; zij zou dan vast wel de deur voor hem opendoen. Zo getalenteerd betreffende één speciaal gebied en dan verder best een beetje achterlijk, heh? Maar ach, dat zie je ook wel bij mensen....., toch?

2 opmerkingen:

Greet zei

Leuk dat we weer eens wat van Japekoppie horen.

Inge zei

Nou zo achterlijk vind ik zijn naar-binnen-komen gedrag niet hoor!
Als je een mens hebt die de deur open kan doen voor je, waarom dan al die moeite doen met het luik?
En zijn manier van luik openen is ook slim als je verwacht dat er een indringer in jouw huis zit die klaar staat voor de aanval.....