Ondanks de koude ging onze fotograaf (in gezelschap van mevrouw Katblad) toch maar op pad om een rondje te maken en te zien of er zich nog haarfabrieken op straat hadden gewaagd, en misschien zouden wij er zelfs wel ééntje tegenkomen? Het sneeuwde net wat minder dus het moment was daar en bovendien weet je maar nooit.
We gingen eerst maar eens naar de Hoftuin, liepen daar over het pad heen en weer maar zagen alleen de pootafdrukken van een blafbeest, en daar hebben we helemaal niks aan. Nee, op deze plek waren geen katten buiten, dus konden we net zo goed maar weer weggaan.
In de Kruidentuin was de sneeuw in het geheel nog niet betreden, dus ook daar zouden we geen haarfabriek ontdekken. Eigenlijk was dat helemaal niet zo raar, want bij deze temperatuur kun je maar beter in je warme huis zijn, lekker dutten en je voerbakje in de gaten houden.
Voor de zekerheid liepen we nog een stukje door de Parallelstraat, maar ook daar was geen levend kattenzieltje te bespeuren.
Terug bij de redactie inspecteerden wij nog even onze vergadertafel; geen spoortje te bekennen. Het had geen zin om verder buiten te blijven, dus gingen we maar eens kijken hoe onze eigen haarfabrieken het stelden. Ja, deze keer hebben ze betaald verlof uiteraard, want bij min 3.5 of erger (en dat was het ruim), kennen wij dat natuurlijk toe; dat staat in onze arbeidsvoorwaarden en dus doen we daar niet moeilijk over.
Cera (boven) en Japekop (onder en diep in slaap) hadden bezit genomen van het dekbed. Daar keken we niet van op, want deze twee ex-verloofden kunnen het (weer) zeer goed met elkaar vinden, al zit er volgens ons geen nieuwe verloving in. Nee, want het leeftijdsverschil wordt nu toch wel steeds duidelijker. Hoe dat zo? Wel, Japekoppie slaapt tegenwoordig wel erg veel terwijl Cera nog steeds behoorlijk actief is en regelmatig zin heeft in een stoeipartijtje, en voor dat stoeien zoekt ze dan bij voorkeur de Boez op omdat hij wel energie genoeg heeft en graag Cera's wensen op dat gebied vervult. Japekop is 7 jaar ouder dan Cera, terwijl de Boez dus maar 4 jaar jonger is dan ons modelletje. Vandaar dus.
Net als Cera is de Boez ook ineens klaarwakker als wij boven zijn gekomen. Zijn oogjes staan weliswaar nog in de slaapstand, maar hij registreert wel wat er gebeurt en wil weten of wij geen snoepsticks mee naar boven hebben genomen. Nee, dat hebben wij niet en daar beginnen wij ook niet aan. Eten doen wij niet in de slaapkamer, anders is het hek helemaal van de dam.
Het ligt voor de hand dat wij ook graag wilden weten of er nog sprake was geweest van één of andere dakactiviteit, en om dat aan de weet te komen moesten wij uit het slaapkamerraam koekeloeren. Nee, geen enkel spoortje of pootafdruk, dus ook Simba was hier niet geweest. Logisch natuurlijk, want met dit koude weer zet niemand zijn slaapkamerraam wijd open en bovendien is het voor haarfabrieken best link om zich op de daken te begeven. En van Luna weten we dat ze in de winter helemaal geen behoefte heeft naar buiten te komen vanwege haar vorst-trauma.
Mevrouw Troy lag in haar mandje, dat met de achterkant tegen de verwarming aan staat. Ja, wij hebben één radiator op de slaapkamer een poosje terug reeds een klein beetje opengedraaid voor onze haarfabrieken, zo getikt zijn wij wel. Bovendien vond mevrouw Katblad dat helemaal niet erg, want wij hebben geen dubbel glas, de vrieskou dreigde binnen te komen en zo dik is dat dekbed nu ook weer niet....
Wel, het grootste deel van de dag (gisteren) hebben onze haarfabrieken dus genoten van hun vorstverlet; er werd geen ruzie gemaakt en vooral veel en lang gesnurkt, zeg maar.
Oscar was overigens (nog) niet komen opdagen en hield dus vast zijn huisgenoot Lima gezelschap - op zich natuurlijk een heel goede zaak.
En als alle buurtkatten binnen blijven en onze haarfabrieken alleen maar liggen te dromen, hebben wij dus geen nieuws heh? Ja, zo gaat dat dus en daar moeten we genoegen mee nemen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten