Wel, als zij (Boez en Cera) dan zo enthousiast waren, konden we net zo goed maar even een stukje gaan lopen, niet?
En zo gezegd, zo gedaan.
In de Kruidentuin was het prachtig! En daar het zo vroeg was, stonden er nog nauwelijks afdrukken in de dikke laag sneeuw.
Op straat wel, want daar hadden al enkele wielhuizen gereden en gegleden. Wij zagen zelfs één langskomen die niet ver kwam, want bij het oprijden van de brug bleven de wielen alsmaar ronddraaien op dezelfde plek, en dan kom je nooit omhoog dus. Het wielhuis keerde tenslotte om en nam een andere route.
Wij liepen voorzichtig een paar rondjes in de tuin, en dat lukte wel.
Cera en de Boez gedroegen zich als echte verkenners en onderzochten op vele plekjes de dikte van de sneeuw. Wel, die was behoorlijk. Op sommige plaatsen zakten ze tot hun oksels weg, en het lopen ging daardoor ook niet zo makkelijk. Maar voor mevrouw Katblad was het natuurlijk heel leuk om naar te kijken.
Cera schudde regelmatig de sneeuw van haar pootjes
en Boez sprong over hekjes en struiken
Na een klein half uurtje was de Boez het zat, dat gestamp en gespring in de sneeuw. Maar we waren nog maar net halverwege de wandeling! Mevrouw Katblad liet hem even uitrusten, maar niet lang. Nee, we moesten de Parallelstraat nog in om te zien of er al andere haarfabrieken op en buiten waren!
Maar daarover meer in het volgende bericht, later op deze dag!
2 opmerkingen:
wat een prachtige fotoos van de sneeuw! Warme Christmas groeten van Maxi in zomers (25 graden) Wellington!
Ja Han, zo kun je onze sneeuw mooi bekijken via het katblad!
Een reactie posten