Wel wachten, niet lopen

Ja, gisteren was het weer wachten op Oscar voor de Boez. Hij zat daar al een tijdje met zijn achterste in de sneeuw, alsmaar in de richting van het huis van Os te kijken, en mevrouw Katblad kreeg medelijden met hem.
En zo kwam het dat ze ook maar naar buiten ging; onze gaste uit Spanje lag toch nog lekker in haar bedje (geen kou en sneeuw gewend en laat naar bed gegaan), dus kon mevrouw K. wel even weg om zich met de jonge reporter bezig te houden.
Misschien zou de Boez wel een klein stukje willen wandelen? Door de verse sneeuw? Gezellig met mevrouw K.?

Wel, het jonge poezenventje stond zowaar op en liep een stukje achter de fotograaf aan. Maar niet erg van harte, en bovendien moest hij steeds omkijken. Want Os kon tenslotte elk moment uit zijn huis komen, heh? En stel je voor dat de Boez dan niet thuis was!
Bovendien, is het wel zo leuk om een stukje te gaan lopen zonder dat er andere reporters mee gaan? Moest hij nou echt mee terwijl hij dat liever niet wilde?

Mevrouw Katblad ging maar even op haar knieën en vertelde de Boez dat hij niet mee hoefde als hij daar niet voor voelde. En toen knuffelde zij hem even, want daar had hij wel behoefte aan.
Ach, het valt ook niet mee om bij een Katblad te moeten werken, heh? Vooral als je daar zelf nooit voor heb gekozen en gewoon maar ergens werd weggeplukt in het Gooi, en meegesleept naar Leiden. Arme Boez, we kregen bijna met hem te doen..... Ja, bijna, want goed beschouwd loopt de Boez gewoon de kantjes er vanaf en is hij weinig serieus bezig voor het Katblad terwijl hij toch aardig goed beloond wordt! Maar dat terzijde.
In elk geval werd het duidelijk dat onze Boezelmans liever voor het huis bleef hangen voor het geval dat Os zou komen, en dat is best wel een goede reden, als je het vanuit zijn standpunt bekijkt tenminste.

Dus toen de Boez tussen de plantenpotten wegkroop en op die manier duidelijk maakte echt geen stap meer te willen verzetten, lieten wij hem maar met rust.

Ja, op de tafel staat de kerstboom van de redactie, nog steeds onverlicht en zonder versiering. Wij vonden de laag sneeuw op zich al mooi genoeg, en mocht de vrieskou wegtrekken, kunnen wij er alsnog een lichtsnoer ingooien, waarvoor dan weer een raam (boven) op een kiertje moet trouwens, vanwege het snoer dus. U kunt zich voorstellen dat wij niet zo'n haast maken? Mooi.

Wel, het duurde best nog wel een tijdje voordat Oscar kwam. Mevrouw Katblad maakte wat foto's in de Hoftuin en in de Kruidentuin, en toen zij terugkeerde, zat de Boez nog steeds onder het sneeuwdakje.
Toen zij echter koffie ging zetten, besloot de Boez toch maar naar binnen te komen, want vlakbij het koffie-apparaat worden de snoepstaafjes bewaard, vandaar. En als de Os zou komen, zou hij toch rechtstreeks naar ons kattenluik gaan en daar doorheen duiken om eerst een voerbakjes-inspectie uit te voeren. Dus al dat buiten wachten, Boez, heeft eigenlijk geen enkel nut, heh? Nee...... Nog een snoepstaafje dan maar? Ja???