Klooien en zooien

Soms zijn er dagen dat onze haarfabrieken alleen maar wat lopen te klooien en zooien, en dat dan uren achter elkaar. Zoals gisteren dus. Totdat het tenslotte gaat regenen en dan liggen ze weer uren achtereen te pitten, maar daar kijken we niet van op want dat doen ze regelmatig en zouden wij zelf ook wel willen.
Maar goed, Cera was op een container van een buur gaan zitten en keek wat om zich heen. Nee, niet meer dan dat, gewoon zitten en kijken.
De jongens liepen wat rond, van tafel tot tafel zeg maar, en zo kon Cera ze goed in de gaten houden.
Ja, erg interessant allemaal, dat geven we direct toe.

Terwijl de Boez wat liep te klooien voor de deur van het huis van Zwarte Gijs (die overigens zelf niet buiten was want anders had de Boez daar niet rondgelopen natuurlijk), kwam Oscar even bij Cera kijken. En terwijl hij daar zat, moest hij zijn kop nodig langs de paal wrijven en deed hij alsof er ergens boven hem iets bijzonders te zien was. Wel, wij hebben uitgebreid onderzocht wat dat dan wel kon zijn, maar met de beste wil van de wereld zagen wij niets wat de moeite waard was, zelfs geen bewegend takje of verdwaald insectje.

Cera had ondertussen ontdekt dat er een klein plasje water lag op de rand van de container en begon dat op te lebberen, en Os, altijd wel in voor iets lekkers, was nieuwsgierig genoeg om dat van dichterbij te willen bekijken. Ja, wat een activiteiten heh? Je zou er bijna moe van worden, al was het alleen maar vanwege de saaiheid van dit alles.
Maar mevrouw Katblad hield moed want je weet maar nooit wat er nog kan gebeuren aan spannende dingen, dus bleef zij de katten in de gaten houden, ondanks haar verlangen naar een kopje koffie of iets dergelijks. Zucht......

Ah, de Boez was teruggekeerd van zijn gevaarlijke missie en kruiste het pad van zijn vriendje Oscar. Nou, dat werd weer een gezellig partijtje stoeien, daar kon je donder op zeggen. Gelukkig had Os er ook zin in, want niks is zo vervelend als een vriend die alsmaar om je nek hangt terwijl jij net iets anders van plan was. Maar er waren vandaag helemaal geen plannen, dus dat kwam dan goed uit.

Stukje lopen jongens? Gaan jullie mee met mevrouw Katblad?
Nou, nee dus. Want vandaag was Klooi- en Zooidag, al stond het niet op de kalender. Een typische kattenafspraak dus, waar mensen niks mee te maken hebben en zich vooral niet aan moeten storen, want dat heeft geen enkele zin; ze trekken zich daar toch niks van aan, die haarfabrieken.

Hoppa, daar gingen ze weer.
Mevrouw Katblad was het zat, ze had wel wat beters te doen dan naar klooiende katten te kijken. En zo kwam er dan ook een einde aan deze, zeer interessante en belangrijke reportage.

Was dit alles, mevrouw Katblad? Had u ze niet tenminste even kunnen meenemen naar de Hoftuin? Ze wilden niet dus.... Wel, dan had u wellicht iets kunnen verzinnen! U had bijvoorbeeld een stuk vis uit de vriezer kunnen halen en daar iets mee kunnen doen. Ja, zoals in stukjes snijden op één van de tafels en dan die stukjes over de straat gooien om te kijken wat er dan gebeurt. Nieuws maken heet dat! Maar daar bent u zeker te lui voor? Ah, u houdt er niet van om nieuws te maken? Alles moet echt zijn, zegt u? Geen valse beelden, geen gemanipuleer? U beweert dus dat er soms van die dagen zijn dat er nu eenmaal geen nieuws is en dat dat op zich ook nieuws is? En daar moeten we het dus mee doen. Wel, wel. Nee, hier moeten we even over nadenken. Maar denkt u maar niet dat u ermee weg komt. Tjongejonge....