In de Kruidentuin stonden de twee vriendjes (reporters) eerst een tijdje even naast elkaar de situatie te overzien. Ja, want je weet maar nooit of er ergens tussen de struiken een vijand zit (of een pestkop en dat komt ongeveer op hetzelfde neer), of dat er één of ander monster rondloopt. We geven maar een paar voorbeelden maar er zijn er vast nog meer.
Afijn, de tuin leek vrij van monsters en aanverwanten, en dus konden de reporters op verkenning gaan.
Ja, na een vorstperiode is er niet veel meer van de kruiden te zien, dus het centrum van de tuin is niet zo aantrekkelijk meer voor haarfabrieken. De boom echter heeft nog immer aantrekkingskracht, en dus besloot de Os, na het zorgvuldig markeren van de stam, een paar takjes omhoog te gaan. Niet dat daar in die boom iets interessants te vinden zou zijn, maar meer omdat je iets hogerop een aardig uitzicht hebt over de gehele tuin en de Gevaarlijke Weg.
De boom is overigens makkelijk te beklimmen; de stam loopt schuin omhoog en de eerste zijtakken volgen al gauw en zijn dik en stevig. Er zijn dus geen speciale vaardigheden nodig voor deze boom.
Het zou leuk geweest zijn als de Boez zijn vriendje was gevolgd, maar dat mocht niet zo wezen. Nee, Boez had zich weer eens verstopt onder een paar overhangende lavendeltakken. Het kan trouwens best zijn dat de geur van deze plant hem dermate bevalt dat hij daarom graag op die plek gaat liggen, of misschien is de Boez wel gewoon een luie donder en probeerde hij zich te onttrekken aan de activiteiten die wij van onze reporters verwachten....
Oscar had even van het uitzicht genoten, had het verkeer bestudeerd (was niet zoveel op dat moment) en kwam een beetje stuntelig weer beneden. En daarmee bedoelen wij dat hij eigenlijk min of meer uit de boom donderde toen hij te ingewikkeld bezig was aan de afdaling. Het zou best kunnen dat de extra kilootjes van de wintermaanden zich al beginnen op te stapelen en dat hij daardoor zijn evenwicht verloor. (Mevrouw Katblad merkte laatst al - toen zij de Os naar buiten droeg omdat hij weigerde ons huis te verlaten en het was al bijna etenstijd - dat zijn ribbetjes nog nauwelijks te voelen zijn, en dat is een veeg teken.)
Cera was ondertussen bezig met serieus verkennerswerk tussen de struiken, en de Boez keek toe. Nou ja, hij was tenminste onder de lavendel vandaan gekomen en dat was al heel wat.
We waren nog even bang dat Cera in de boom die vlakbij staat zou klimmen (die ene waar zij maar moeilijk weer uit kan komen), maar gelukkig bleek zij dat niet van plan, ook omdat mevrouw Katblad had geroepen dat we naar de Parallelstraat gingen, en uiteraard wilde Cera niet achterblijven.
Wie er wel achterbleef was de Boez. Vraag ons niet waarom want we weten het echt niet. Af en toe snappen we helemaal niets van de beweegredenen en argumenten van deze reporter om nu precies het tegengestelde te doen van wat mevrouw Katblad vindt dat er moet gebeuren, en van wat de anderen willen en doen.
En zo gebeurde het weer eens een keer dat mevrouw Katblad voor Jan Joker op de hoek van de straat stond te wachten, Boez onzichtbaar bleef en Cera en Oscar een beetje de tijd aan het doden waren door een partijtje te gaan liggen rollen.
Het duurde allemaal lang. Te lang. Cera liep al ongeduldig een stukje verderop en Os was bovenop een bromwiel geklommen en keek achterom of de Boez nou eindelijk een keer kwam. Maar die kwam dus niet. Misschien was hij zelfs wel terug naar huis gegaan? Mevrouw K. had geen zin om de tuin te doorzoeken. Nee, de Boez moest het maar verder lekker zelf uitzoeken, we konden de andere twee niet verder laten wachten.
Of hé, kwam daar de Boez dan toch nog?
Nee, het was het buurt-stoorzendertje Wamy. Het was ons een raadsel waar hij vandaan was gekomen, maar opeens zat hij daar weer. Helemaal klaar om verder met ons mee te lopen, en om de boel in de war te sturen.
Zou de Boez toch nog misschien opduiken? Ging Wamy het ons erg lastig maken? Kwamen wij nog andere haarfabrieken tegen?
Wordt vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten