Poezencadeautjes

Als de twee vriendjes (Boez - links en Os - rechts) samen de Hoftuin bezoeken, blijven ze vaak bij elkaar in de buurt. Niet vanwege mogelijk gevaar of iets dergelijks, maar meer gewoon voor de gezelligheid.
Zo ook deze keer.
Op bijgaande foto ziet u hoe Os net neerkomt nadat hij over een paar planten is gesprongen, en u ziet ook dat de Boez achter hem aankomt. Laten wij nu naar de volgende foto kijken, want daar volgt de essentie van dit berichtje.

Wel, hier gaat het dus om: de Boez neemt eenzelfde sprong als de Os, en natuurlijk over dezelfde plantjes.
Er is dus sprake van een vorm van "kopieergedrag" van de Boez, en op zich is dat best wel bijzonder. Waarom? Wel, wij zien dit niet bij de andere haarfabrieken van de redactie. Meestal doen ze juist de dingen net iets anders dan hun huisgenoten en apen ze elkaar beslist niet na. Laat staan trouwens dat ze achterelkaar aan lopen, alleen natuurlijk als er ergens iets te halen valt. Wij mogen dus constateren dat bij (echte) vriendjes het gedrag afwijkt van dat van de exemplaren die elkaar slechts gedogen of toevallig familie van elkaar zijn. Af en toe lijkt het bij Boez en Os zelfs een beetje op "twee-handen-op-één-buik", maar dan met poten!

Vanochtend trouwens heeft de Boez vanaf zeven uur buiten op de Os zitten wachten, maar deze kwam niet. Zwaar gefrustreerd en luid klagend is Boez tenslotte rond negen uur (en zonder ontbijt) weer naar bed terug gegaan. Toen Os om kwart over zich meldde, duurde het even voordat Boez weer wakker genoeg was om naar beneden te komen, of hij liet zijn teleurstelling blijken of hij had de pest in, dat kan natuurlijk ook. In elk geval negeerde hij de Os en sprong pardoes op het aanrecht om een snoepie van mevrouw Katblad te eisen. De Os sprong toen op zijn beurt naast de Boez, want hij heeft geen last van rancune en wilde zijn vriendje dus hartelijk begroeten, of in elk geval duidelijk maken dat hij er was. Toen mevrouw K. net de twee haarfabrieken van het aanrecht af wilde knikkeren (verboden gebied namelijk), hield zij even in. Want wat gebeurde er? Terwijl de Boez nog steeds de Os negeerde, eiste de laatste de aandacht van zijn vriendje door hem een serie kopjes te geven en zowaar een oor van de Boez een wasbeurt te geven. Met zijn oogjes dicht, ook dat nog. Het fototoestel lag in de kamer op de tafel, en tegen de tijd dat mevrouw K. met de camera terug in de keuken kwam, was het mooie moment helaas voorbij.....
(Voor onze nieuwe lezers: Oscar en de Boez zijn buurjongens, niet samen opgegroeid maar hebben elkaar op een gegeven moment gewoon gevonden en zijn maatjes geworden. Vandaar dat wij deze vriendschap zo bijzonder vinden.)

Kent u dat ook, dat u iets vertederends ziet, voelt dat uw hart een extra klopje geeft en dat er even helemaal niks anders meer telt dan dat moment van ontroering? Dan bent u vast en zeker ook een grote poezenliefhebber, want haarfabrieken geven u regelmatig dit soort cadeautjes!