Zielig gemauw in de Katbladstraat

De fotograaf was doorgelopen naar het Zooiplein, maar Oscar weigerde in eerste instantie mee te gaan. Nu moeten we wel vermelden dat het er daar gevaarlijk uitzag en gladder en natter was dan elders in de straat. We gaven Os dus eigenlijk geen ongelijk dat hij liever achter het hek bleef staan wachten (u ziet hem op nevenstaande foto - voor het blauwe zeiltje in een plantenpot - door het hek heen kijken).

Doch, Os laat zich gemakkelijk ompraten, dus nadat de fotograaf hem een paar keer had aangemoedigd, stapte hij tenslotte toch door de ijsplasjes het plein op.
Nee, het was daar niet plezierig, en bovendien was er helemaal niks te zien en viel er niets leuks te ontdekken. Os liep ook echt rond met een houding van "Wat doen we hier eigenlijk?" En hij had helemaal gelijk want hier was niks te doen.
Opeens echter hoorden we een klaaglijk gemauw. We bleven even stilstaan om goed te kunnen horen waar dat geluid vandaan kwam. Zat er soms een arme haarfabriek in een boom of op een dak? We keken om ons heen en luisterden goed. Eventjes was het stil, maar toen begon het gemauw weer, en het kwam gewoon van de straat.

Het was niet te geloven: onze eigen Boez! Hij liep te kermen terwijl hij voorzichtig door de blubberlaag stapte en had het dus duidelijk niet naar zijn zin. Blijkbaar was hij net van de redactie gekomen, had mevrouw Katblad en de Os gehoord en gezien en wilde erbij zijn, maar liever niet ten koste van alles... In plaats van de straat over te steken, bleef hij aan de overkant lopen klagen terwijl hij zocht naar droge plekjes om op te lopen, maar die waren er dus niet.

Os stak natuurlijk direct over om zijn vriendje te begroeten, blij dat hij het Zooiplein zonder gezichtsverlies kon verlaten. En hij sprong vol vreugde bovenop de Boez, die minder blij was met zo'n heftige begroeting.
Ach, de fotograaf wilde eigenlijk wel naar huis, naar de koffie, en mevrouw Katblad haar voeten waren ook behoorlijk geëvolueerd tot ijsklompjes. En de ventjes wilden misschien wel een snoepie ofzo?

Nou, Boez had niets liever dan dat, en zat alweer voor de deur te wachten. Onze kleine held..... Misschien heeft hij wel extra gevoelige pootkussentjes heh? Wie zal het zeggen!

We openden maar gauw de deur voor ons arme haarfabriekje, want als hij een beetje zielig is, gaat hij liever door de deur dan door het luikje.... Maar dat heeft hij vast afgekeken van Japekoppie.

En waar was Os ondertussen gebleven? De held van de dag wilde toch zeker wel een brokje ofzo?

Nee, want hij liep alweer een eind verderop, weg van de redactie en misschien wel naar zijn eigen huis. In elk geval leek het er niet op dat hij met de Boez kwam spelen, en wij vroegen ons af of er wellicht een onvertogen woord was gevallen...

Een klein half uurtje later meldde Os zich toch nog, niet voor een snoepje maar wel om een slokje water te kunnen drinken. En na dat slokje viel hij op een stoel in slaap; hij was blijkbaar moe van het stappen in de blubber....