Verzegelde lippen

Ja ja, wij zagen hem al van verre. Iwan dus. Hij zat op het schuurdakje van de Borderliner (blafbeest) en bracht, in tegenstelling tot anders, geen geluid uit. Zelfs geen begroeting hoorden wij uit zijn keeltje komen, en hij was ook niet van plan even de Poort over te steken om een aai te halen. Wat was er toch met Iwan aan de hand? Wij moesten het hem maar eens gaan vragen....

Maar Iwan had blijkbaar besloten zijn bek te houden; zijn lippen waren verzegeld en ook zijn gedachten hield hij binnen in zijn hersenpannetje.
Nu hebben wij uit zeer betrouwbare bron vernomen (en ook nog van een afstandje kunnen zien) dat het rond en in Iwan's huis een puinhoop is. Niet dat zijn mensen niet schoonmaken of de boel later verslonzen of iets van dien aard, maar er wordt verbouwd en dat brengt een hoop ellende met zich mee. Ja, overal stof natuurlijk, complete ramen en kozijnen eruit (koud!) en dan niet te vergeten al die vreemde manwezens over de vloer die lawaai maken en geen rekening houden met de gevoelige hoororganen van haarfabrieken. Dus geen wonder dat Iwan effe niks meer te vertellen heeft en daar sip op dat dakje zit te wezen, heh? Ja, wij hebben het met hem en zijn huisgenoten te doen, en natuurlijk vertelden wij hem dat.

Niet dat dat hielp, want Iwan bleef geheel verstard naar ons zitten kijken - het leek zelfs of hij dwars door ons heen keek. Jammer dat we niet bij hem konden komen om hem met een stevige aaibeurt te troosten, vond mevrouw Katblad, maar het was nou eenmaal niet anders.
En toen namen we maar afscheid van Iwan, en wensten hem veel sterkte toe. Ook voor zijn mensen en huisgenoten hopen wij dat al het breek-, sloop- en opbouwwerk snel achter de rug zal zijn en dat er tijdens de kerstdagen rust en vrede in huis zal heersen. Amen en Miauw.