Niet bang voor de koude blubber

Er was slechts 1 reporter bereid om met mevrouw Katblad door de ijskoude blubber te stappen, en dat was natuurlijk onze part-timer Oscar. Oscar maalt namelijk niet om natte poten en zeurt daar dus ook niet over. Ja, wat dat betreft kunnen onze eigen haarfabrieken nog veel van de Os leren. Maar goed, dat is een ander verhaal; nu gingen we dus al glibberend onze ronde maken, met Oscar voorop.

Eerst gingen we naar de Hoftuin toe voor een korte inspectie aldaar. Lag er bijvoorbeeld nog sneeuw of was de boel daar ook ingezakt? We zouden het allemaal gaan zien. Voor de Poort bleef Oscar heel even staan. Ja, want de zon was zomaar gaan schijnen en daar moet je ook wat aandacht aan besteden! En dat deed Os dus.
Maar hij had niet veel aanmoediging nodig en ging de Poort door om aan de broodnodige inspectie te kunnen beginnen.

Wel, we kwamen niet erg ver en u kunt zelf zien hoe dat zo kwam.
Harremans inderdaad, en hij keek alles behalve vriendelijk. Hij zat voor de deur van Rooie Gijs en misschien was er wel net een vergadering geweest van de partij Hof is Vol, want Har leek vastbesloten het uitzettingsbeleid aan te scherpen en kwam daar al voor overeind.
Wij gaven de Os groot gelijk dat hij onder deze omstandigheden van een inspectie in deze tuin afzag.

Het kwam dan ook niet in ons op om daar een discussie over te beginnen en we volgden Oscar terug naar de Katbladstraat. Rechtsaf Os, we gaan naar de Kruidentuin. Ja, wel door de blubber, maar dat wisten we van tevoren. Dus als we nu een beetje flink doorstappen, worden onze poten misschien niet al te koud, heh?

In de Kruidentuin was gelukkig wat nieuws; u ziet het zelf: gigantische sneeuwballen waren op de aarde neergedaald! Echter, Oscar keek er totaal niet van op en vond ze blijkbaar ook niet bijster interessant, want hij wandelde de ballen voorbij zonder er enige aandacht aan te besteden. Nou dan weet u dat nu dus ook: sneeuwballen van dit formaat zijn blijkbaar volstrekt onbelangrijk in het leven van een haarfabriek. Mocht u deze winter nog in de verleiding komen een dergelijke bal te construeren, doe het niet voor uw haarfabriek want die zal het nut daar waarschijnlijk niet van inzien. (Wij hebben het niet over de kleine exemplaren, de zogenaamde sneeuwballetjes die bedoeld zijn om weg te werpen, want daarmee kunnen haarfabrieken wel veel lol beleven natuurlijk; daar zijn zelfs bewijzen van.)

Toen Oscar na een grondige inspectie van het centrum van de Kruidentuin onder het hekje door terugkeerde op de scheidingsrand, werd hij opeens door Wamy benaderd.
Het komt wel meer voor dat Wamy opeens zomaar opduikt terwijl wij hem tevoren nog elders zagen rondscharrelen, en daarom denken wij ook dat hij ons dikwijls stiekem volgt. Oscar had duidelijk geen zin in spelletjes met de kleine grijze (hij wordt namelijk niet graag tijdens zijn belangrijke inspecties gestoord), en dat kunt u ook zien aan zijn houding.

En toen Wamy bleef aandringen en zelfs een paar keer probeerde een poot naar Oscar uit te steken, maakte Os een mepbeweging terug en wij meenden hem zelfs even te horen grommen. Wel, duidelijker kon Os niet zijn, Wamy begreep dan ook de boodschap en dook een eindje verder tussen de struiken.
Wij verlieten de Kruidentuin en gingen de Parallelstraat in.

Ook daar lag behoorlijk wat blubber inderdaad, maar Oscar was verstandig en liep over het bandenspoor, wat dus iets minder blubberig was maar evengoed ook wel erg koud voor zijn pootkussentjes. Wellicht vanwege dat laatste, zette Os er flink de pas in, bovendien was er helemaal niets te beleven in de straat en kwamen wij geen enkele andere haarfabriek tegen. Nee, zelfs geen mens, en dat zegt genoeg.

In de Steeg van Storm koos Oscar voor het onbesneeuwde paadje langs de muur, en zo kwam het dat hij langs het muisje liep dat nog steeds boven het trapje hangt en er blijkbaar niet in kan slagen te landen.

Zouden wij nog wat in de Katbladstraat gaan beleven of werd het verder helemaal niks?
U leest het in een volgend bericht!