Mini alweer aardig de oude en vuurwerk.....

We gingen gisteren voor ons laatste wandelingetje dit jaar. Ja, want wegens het vuurwerk en geknal blijven onze haarfabrieken vandaag dus binnen; dat is besloten door mevrouw Katblad en de Hoofdredacteur.

De Boez had al een tijdje voor onze deur zitten wachten op Oscar, maar die was reeds vroeg voorbij gekomen en we hadden hem naar de Kruidentuin zien gaan. Boez had dat dus niet gezien en zat te kniezen en zich af te vragen waar Os bleef. Wel, had mevrouw Katblad gezegd, dan gaan we toch de Os zoeken? Ja, dat wilde de Boez wel, maar hij wilde liever niet met zijn poten in de sneeuw.

Ja hoor, daar was Oscar. Hij was niet met veel bijzonders bezig en was blij om ons te zien. Hij wilde vooral eerst een paar knuffels en aaien hebben (die hij natuurlijk ook kreeg), en toen begon de gezamenlijke Kruidentuinverkenning. Tenminste, dat was de bedoeling.

De Boez was vooral druk met het vinden van paadjes tussen de sneeuw door en het zoeken naar Nepeta. Maar dit plantje is echter bijna totaal verdwenen, en de slijmerige stukjes die er nog wel staan hebben vast hun aangename geur verloren.
Oscar liep een beetje achter mevrouw Katblad en de fotograaf aan, gewoon voor de gezelligheid.

En toen zagen wij haar opeens! Mini! Ze zat onder een bankje voor het huis van Vlinder en hield de tuin in de gaten. En daarbij ook mevrouw Katblad en de reporters uiteraard.
Wij vroegen haar hoe zij zich voelde, maar ze had geen tijd voor flauwekulletjes. We konden toch zien dat ze weer meer glans in haar ogen had? Nee, over die stomme grasspriet wilde ze het niet meer hebben.
Die was nu eindelijk haar keeltje uit en dat was geweest en voorbij.

Oscar zag ook dat Mini weer beter in haar vel zat, en waagde het daarom niet al te dichtbij haar te komen. Mini zat namelijk al een beetje met haar achterste te wiebelen en zou dus zomaar opeens kunnen opspringen om Os aan te vallen; zo te zien was ze daar helemaal klaar voor. En daar Os ook niet achterlijk is, ging hij er maar even bij zitten en hield de kleine meid goed in de gaten...

Maar Mini had natuurlijk ook de Boez gezien, en die vond ze eveneens erg interessant.
Ja, dit was weer helemaal de "oude" Mini; de pit zat er zo te zien weer goed in!

Ze koos tenslotte voor Oscar. Ja, en haar opspringen kwam toch nog onverwacht voor de fotograaf, vandaar dat wij slechts de punt van haar staart op de kiek hebben staan, maar dan neemt niet weg dat u zo toch nog een goed beeld hebt van wat er gebeurde, daar in die tuin.
Kortom: Mini besprong Os dus. Hoera!

En beide haarfabrieken verdwenen tussen de struiken....

Ondertussen was de Boez wel heel erg serieus bezig. Hij inspecteerde vele takjes en fietswielen, maar kromp ook zo nu en dan helemaal in elkaar als er weer ergens een rotje werd afgestoken. Gelukkig was dat toen nog verderop in de straat, dus nog enigszins te verdragen.

Doch: later op de dag werd de situatie toch onhoudbaar. Net toen Gizmo en haar mens even bij ons op de thee waren, werden vlakbij de redactie achterelkaar vele knallen geproduceerd. Gizmo dook onder een struik en hield zich lange tijd verstopt.
Toen haar mens haar onder de struik vandaan had gepraat, gingen zij met spoed naar huis. Mevrouw Katblad vond gelukkig alle reporters op de redactie; zij zaten weggedoken onder bed en kastjes en in de klerenkast. Het luik ging onmiddellijk dicht natuurlijk. Oscar zat in de huiskamer onder een stoel weggekropen, en wij besloten hem naar huis te brengen op een moment dat het buiten net even rustig was. Helaas, bij het verlaten van de redactie werd vlakbij weer een stuk vuurwerk afgestoken, en Oscar was opeens verdwenen, in het niets leek het wel. Er volgden uren van zoeken, maar Os bleef onvindbaar. De ongerustheid nam toe, zowel op de redactie als bij Os thuis. Wij verzochten de buurjongens hun vuurwerkactiviteiten te staken, gaven daarbij een toelichting en even zag het ernaar uit dat de jongens het hadden begrepen. Echter, zij bleken zich toch niet te kunnen beheersen helaas. Mevrouw Katblad moest toen heel erg oppassen dat ze geen moord zou begaan, dacht steeds aan haar haarfabrieken (die konden toch niet thuis blijven als hun mens in het gevang zat, wel?) en wist zich in te houden. Oscar bleef dus onvindbaar, en tenslotte zijn we toch maar naar bed gegaan..... Gelukkig vernamen wij vanochtend vroeg dat Os zich god-zij-dank toch nog vannacht heeft gemeld bij zijn mensen, en dat nu ook hij veilig binnen zit.
Op onze zoektocht gisteravond zagen wij overigens nog een aantal (voor ons bekende en onbekende) katten totaal in paniek buiten, vanonder het ene naar het andere wielhuis rennend in een poging zichzelf in veiligheid te brengen.
Wij wensen u en uw haarfabrieken (en andere huisdieren) een veilige oudejaarsdag toe!

De rest van de dag zal de redactie gesloten zijn; mevrouw Katblad gaat oliebollen bakken...