Geweldige prestatie

Gisteravond vroeg. Opeens een zenuwachtig gedoe in de huiskamer dus moest er iets aan de hand zijn. Mevrouw Katblad zat naar het lichtkastje te kijken en plotseling schoot er iets voorbij. Vlak daarna kwamen de twee vriendjes van buiten, en zij hadden wel erg veel belangstelling voor datgene wat er zojuist voorbij geschoten was. Tijd voor mevrouw Katblad om eens even poolshoogte te gaan nemen. Eerst natuurlijk de camera pakken voor het geval!

Aha! Cera met een zeer vette muis in haar bek! Waar ze die vandaan had? We weten het niet, maar ze was er wel mee door het kattenluik naar binnen gekomen, en de jongens waren haar gevolgd want die vonden dat natuurlijk erg spannend allemaal.
Cera liep - met de muis - een paar rondjes door de kamer, maar Os en de Boez lieten haar niet met rust.

Ze wilden elk plekje waar Cera langs was gekomen goed besnuffelen, deden dat zeer snel en ongeduldig en zetten daarna de achtervolging weer in. Ja, de zenuwen gierden door hun keel en ze waren natuurlijk stinkend jaloers op hun vriendinnetje!

Nee, in huis was Cera niet veilig. Of Cera dan wel, maar haar muis dus niet. Vandaar dat ze haar prooi weer mee nam naar de gang, en toen de jongens haar ook daar niet met rust lieten, besloot ze maar weer naar buiten te gaan.
Mevrouw Katblad was daar eigenlijk niet zo rouwig om, want ze is liever niet getuige van wat er mogelijk allemaal zou kunnen gebeuren met die muis en bovendien was er van "afpakken" geen sprake; Cera maakte dat met haar gegrom zeer duidelijk.

Wel, de jongens volgden Cera natuurlijk naar buiten en daar waren wij heel blij om. Mevrouw Katblad ging weer voor het kastje zitten, maar kon daar geen rust vinden. Wat zou er buiten aan de hand zijn? Zouden de haarfabrieken ruzie maken misschien? Of waren ze wellicht helemaal uit het zicht verdwenen, naar het Zooiplein of de Kruidentuin toe?
Mevrouw Katblad liep naar het raam en zag nog juist hoe Oscar voorbij rende, en jawel, hij was nu in het bezit van de muis. Eerst liep hij helemaal door in de richting van zijn eigen huis, maar even later kwam hij weer terug en ging voor ons buurhuis met de muis aan de gang. Cera en de Boez zagen wij nergens meer.....

Het is best mogelijk dat Cera haar prooi had afgestaan omdat plots de batterijen op waren. Ja, daarmee bedoelen wij dat de muis dan niet meer bewoog en dat Cera toen geen moeite meer had hem af te staan. Wij zagen dit al vaker, vandaar. Misschien had de Boez ook nog even met de muis mogen spelen, wie weet. Maar nu was de Os dus de trotse eigenaar, en hij wist wel raad met het kleine beestje. Os gooide zijn speeltje hoog in de lucht, ving het weer op en gooide het dan weer voor zich uit op de grond in de sneeuw, en daarna volgden er nog een paar van die acties.
Afijn, de fotograaf maakte een aantal foto's en ging toen maar weer naar binnen; het was te koud en de jas hing nog aan de kapstok.
Een poosje later kwamen Cera en de Boez binnen om zich te melden voor het diner. Oscar zagen wij niet meer terug.
Maar vanochtend vonden wij opeens een halve muis op het vloerkleed. Ja, de kop was eraf, dat was duidelijk.
Wij weten niet wie de halve muis weer binnen heeft gebracht. Cera was het niet, want zij was niet eens voor het ontbijt naar beneden gekomen en lag nog steeds boven uit te slapen. Dat uitslapen was overigens hard nodig omdat zij 's avonds, trots al zij was vanwege haar vangst (een geweldige prestatie uiteraard), urenlang op het tapijt in de huiskamer had liggen rollen voor de snufferd van Japekoppie en mevrouw Troy, terwijl zij daarbij alsmaar kirrende geluidjes maakte.
Oscar was wel al even binnen geweest, maar de Boez had ook al een rondje door de sneeuw gemaakt. Dus het moet haast wel één van deze twee zijn geweest, maar er gebeuren soms wel meer vreemde dingen op de redactie, dus helemaal zeker zijn we daar niet van.
In elk geval heeft mevrouw Katblad met een stuk keukenrol de halve muis van het tapijt verwijderd en in kranten gewikkeld buiten in de vuilnisbak gegooid.
Verder is er niet meer gesproken over de muis, en dat is maar goed ook. Bah!