Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

dinsdag 18 september 2012

Paranoïde

T. Troy:
Mevrouw K. is aan het knoeien aan het Katblad. Ze wil  andere kleurtjes en lettertjes enzo, en dat lukt haar niet goed want bij elke kleine verandering schiet er weer iets verkeerd en gebeuren er dingen die ze niet zo had bedoeld.
Wel, mij zal het allemaal worst wezen, van mijn part trekt ze gewoon de stekker eruit en gaat ze lekker een boekie lezen of wat kokkerellen, daar wordt niemand minder van. Maar mijn mens is in elk geval wel alsmaar met dat geknoei bezig, en zolang het steeds verkeerd blijft gaan en ze geen oplossingen heeft gevonden voor haar probleempjes, laat ze mij tenminste met rust.
Ik heb namelijk een zogenaamd vachtprobleem....
Dat houdt in dat ik rare plukjes heb ("oud haar" zeggen ze), die moeten eruit (vinden ze) en daarom moet ik extra vaak gekamd worden want vanzelf komt het niet los. Die rare plukjes inderdaad; u moet wat beter naar mij luisteren.
Wel, van jongs af aan heb ik al een gruwelijke hekel gehad aan dat zinloze gekam, en mijn hekel lijkt alleen maar toe te nemen. Inderdaad, ik zou me wat meer kunnen wassen, dat geef ik direct toe, maar daar heb ik niet altijd meer zo'n zin in. En dat komt dus weer omdat ik mijn lenigheid een beetje aan het verliezen ben. Volgt u mij nog een beetje? Je gewrichten worden er namelijk niet soepeler op naarmate je ouder wordt (dat zou u toch moeten weten), en ik ben al behoorlijk aan de leeftijd dus dat gepoets gaat me niet zo makkelijk meer af. Bovendien interesseert mijn uiterlijk me minder dan vroeger, ook dat is waar. Nee, als ik gewoon mijn lekkere hapjes maar krijg en ze mij verder met rust laten, voel ik me best wel goed, rare plukjes of niet, je moet er gewoon niet zo op letten.
Nu ligt die kam dus constant binnen op tafel. En als ik even van boven kom en de keuken in wil, zie ik haar al kijken, mijn mens. Dan gaat die hand van haar gelijk naar die kam en komt ze achter me aan om me bij m'n kladden te grijpen. Wel, ik kan u vertellen dat ik daar behoorlijk paranoïde van word, en daarom hoop ik dus van harte dat dat knoeien aan het Katblad gewoon nog een tijdje doorgaat zodat ze die kambeurten van mij een beetje vergeet, zeg maar.
En daar wou ik het voor dit moment graag bij laten.

2 opmerkingen:

Ma Tok zei

Ach, mevrouw Troy, u ziet er nog zo mooi uit, waarom zou u gekamd moeten worden? Of hebt u jeuk op uw rug? Dan zou het nog zin hebben, het verwijderen van die losse haren. Mevrouw K. is vast nog wel een tijdje bezig, als zij eenmaal begint te klooien met kleuren...

katja zei

Oeh, mevrouw Troy, ik zie een pluk zitten in uw bef. Misschien moet u u toch maar laten kammen anders gaan die klitten straks nog pijn doen!
Mevrouw K. zou die klitten er ook met de hand uit kunnen pulken, maar ik vrees dat zij dan helemaal haar leven niet meer zeker is in uw omgeving...