Toen wij met Os een blokje om liepen, kwamen we in de Kruidentuin Monster tegen. Monster wordt al een echte kerel; zijn ledematen lijken wat vaster te gaan zitten en hij kijkt wat serieuzer dan een paar maanden geleden. Het leek er ook op dat hij aan het verkennen was, en dus niet aan het klooien of zooien. Maar hadden wij het eigenlijk wel bij het goede eind?
Wel, toen Monster Oscar in het oog kreeg, vergat hij op slag waarmee hij bezig was. Ja, want daar kwam een speelkameraad aan, niet? En Monster had wel zin in een partijtje rennen en meppen!
Maar Oscar dus niet. Nee, want Oscar heeft rose oortjes en u weet wat dat betekent als de zon zo fel schijnt, heh? Juist, dan moet je oppassen dat ze niet verbranden, want als dat vaker gebeurt is Leiden in last en de Os dus ook. Vandaar dat Os regelmatig even met zijn oren de schaduw opzoekt. Nu kwam het toevallig ook zo uit dat op dat plekje net mevr. Katblad was gaan zitten, dus kon er in 1 moeite door een aaibeurt gehaald worden bij haar, ook erg belangrijk voor Oscar natuurlijk. Dus er werd deze keer niet gespeeld en Monster dook maar weer tussen het gebladerte. En na een flinke aaisessie, gingen Os en mevrouw Katblad weer verderop, namelijk de Parallelstraat in. Zonder Monster.
1 opmerking:
Wat een prachtig gestroomlijnde bouw heeft Monster zeg ! Hoe oud is hij nu ook alweer ?
Een reactie posten