Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

zondag 20 juni 2010

Duidelijk

T.Troy:
Hij zei dat ik maar beter binnen kon blijven, die dierenarts ja. Tot ze weten wat ik nou precies mankeer aan mijn pootzolen dus. Ja, voor ons huis op de tafel en rond het Poezenloket mocht ik wel rondlopen, want dan kon ik tenminste mijn werk nog doen, daar waren ze het wel over eens. Maar niet verder de straat op, en niet in vreemde tuinen. Alsof ik daar een gewoonte van maak! Nee, zij (mijn mens) weet donders goed dat ik niet ver van huis ga, en als ze nu effekes goed met mij had overlegd, hadden we gewoon samen kunnen afspreken dat ik bij de tafel en het loket blijf voorlopig. Tot mijn kussentjes weer normaal zijn, ja. Maar ze doet dingen achter mijn rug om heh? Ja, afspraken maken met de dierenarts zonder mij daarin te betrekken. Dus wat gebeurt er? Juist ja, ik krijg opeens enorme zin om juist niet bij huis te blijven. Ja, noem het maar opstandigheid, dat maakt me helemaal niks uit. Maar sinds we terug zijn gekomen van die vreselijke man met zijn naalden en nagelschaar, loop ik gewoon constant achter mijn mens aan, al wandelt ze helemaal naar Timboektoe toe. Nee, ik verlies haar niet meer uit het oog omdat ze niet te vertrouwen is en ik geen zin heb om in mijn eentje voor dat Poezenloket te blijven hangen. Zere poten of niet, ik laat me niet koeieneren of manipuleren en ga en sta waar ik wil. Dus toen ze naar de Kruidentuin ging, moest ik persé mee. En toen ze zei dat ik weer terug naar huis moest, ging ik dus lekker niet. En ik kan u ook verzekeren dat als dat mandje volgende week weer klaarstaat, ik toevallig op dat moment net iets anders te doen heb en dus niet weer meega in dat wielhuis naar die wachtkamer met al die stinkende blafbeesten. Nee, op die dag loop ik zeer beslist juist niet achter haar aan, dat kan ik u verzekeren. Wel, ik denk aan een plekje onder het bed of onder de bank, of ergens buiten. Waar ze me dan mooi niet kan vinden dus. Nee, dat komt wel in orde, laat dat maar aan mij over. Maar voor die tijd ga en sta ik waar ik wil, en niet waar zij wil. Ik hoop dat ik nu één en ander goed duidelijk heb gemaakt, ja. Heeft u alles netjes genoteerd?

1 opmerking:

Wilma zei

Hahahaha, en dat is nou juist zo leuk aan katten. Eigenwijsheid!! Heerlijk!