Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

donderdag 3 januari 2013

Waar blijven die vliegbeesten nu toch?

Gistermiddag heerste er verwarring onder onze haarfabrieken omdat mevrouw Katblad had besloten dat de kerstboom opgeruimd moest worden.
Nee, zij wacht nooit op "drie koningen", want 1 januari is voor haar een soort van nieuw begin, bovendien stond die boom daar al lang genoeg en waren de beertjes die erin hingen te bengelen dusdanig doorweekt en derhalve zwaar geworden dat ze de takken naar beneden trokken. En dan ziet zo'n boom er gelijk weer zo triesterig uit, heh? Ja. Weg ermee dus.
Op de foto hiernaast waren wij bijna halverwege met het verzamelen van de versierselen, Oscar zag erop toe dat e.e.a. in goede orde verliep en zat daarom op de tafel, de Boez liep opgewonden heen en weer en Japekoppie maakte van de gelegenheid gebruik om een paar planten en struikjes te controleren op geur en conditie. Waarschijnlijk heeft J. ook nog hier en daar staan markeren, maar dat konden we allemaal niet in de gaten houden en was verder op dat moment ook minder belangrijk.

Omdat de werkzaamheden nogal wat bijgeluiden met zich mee brachten (voornamelijk het heen en weer geloop van K.), onderbrak Cera haar dutje en kwam ook zij nieuwsgierig de trap af.
Natuurlijk bleef mevrouw Troy gewoon op bed liggen; zij heeft deze poppenkast immers al zo vaak meegemaakt dat het haar (ondanks of dankzij haar Katzheimer) niet meer kan boeien.





Toen de klus gedaan was, waren onze haarfabrieken al nergens meer te bekennen; waarschijnlijk hadden ze iets beters te doen en geen zin meer in een laatste inspectie.
Wie al langere tijd nergens meer zijn te bekennen, zijn de vliegbeestjes. Al zeker twee weken lang zagen wij geen ekster, vlaaise gaam of meesje meer voorbijkomen. Het kan zijn dat zij werden afgeschrikt door de glinsters in onze kerstboom, maar ook het aanhoudende geknal zal ongetwijfeld een rol hebben gespeeld bij hun afwezigheid. Ook in de Hoftuin en Kruidentuin zagen wij nog helemaal geen vliegbeesten, vanaf ongeveer de kerstdagen. Mevrouw K. maakt zich nu een beetje ongerust omtrent hun lot en zit thans voortdurend naar de pinda-netjes en vetbolletjes te loeren...

4 opmerkingen:

Wad Woord en Wol zei

Ze komen heel vaak als je niet niet kijkt, is mijn ervaring. Schrale troost?

Mevrouw Katblad zei

Inmiddels hebben wij een ekster mogen begroeten. Hij zat hoog in de boom en zat te schelden.

Max zei

@ Mevrouw Wad Woord Wurg en amp en Wol:
U heeft daar bij het zoute Wad geen last van k** kanonslagen, dus uw vliegbeestgasten evenzo.
Hier in het wurgende woelende westen verwisselen de vlieggasten enkele dagen voor en na de nieuwjaarsnachtknalpsychose en wettig gesanctioneerde razernij tijdelijk de rode stenige gebieden voor de groene bos-, park- en polder refugéspots even buiten de stedelijke kern zeg maar.
Onze enige troost is dat ze langzaamaan weder terugkeren.
Ons echtpaar gaai, die ook frequenteert op de pindaoase voor de deur van de Bladkatredactie trouwens nog niet gezien.

Annemieke zei

Hier zitten nog heel veel vliegbeestjes. Grote en kleine.