Sanitaire stopjes

Het was al wat later in de middag toen mevrouw K. met Oscar en Cera naar het Zooiplein ging. Onderweg kwamen we de Wams tegen. Zou sneeuw verbroederen? In elk geval was het leuk om te zien dat Wamy en Oscar vrolijk om elkaar heen sprongen en renden! Ja, dat was weer eens wat anders dan ruzie maken, heh?

(Oscar ziet u linksonder, Wamy middenonder).

Maar er moest ook gewerkt worden, dus Oscar liet de Wams in de steek om achter mevrouw K. aan te gaan, het Zooiplein op. Jawel, het Plein moest verkend worden; we waren daar al een poosje niet meer geweest.

U ziet het, dit jaar geen opgespoten Plein, dus geen ijsbaan. Maar dat kan natuurlijk ook niet met die sneeuwtroep en voor de inzet van een helikopter is het daar te gevaarlijk.

Uiteraard was Wamy met ons meegekomen, want hij had op dat moment toch niks beters te doen en zat blijkbaar verlegen om gezelschap. Alleen is ook maar alleen, toch?
Oscar zat al klaar om Wamy van zich af te meppen, maar die draaide zich opeens om; blijkbaar had hij iets gezien wat de moeite van het bekijken waard was. Wel, laten wij dan maar even met hem meekijken.

Ach natuurlijk, het was Cera! We vroegen ons al af waar ze nu toch gebleven was, maar daar zat ze dus en ze probeerde zich achter het hek te verschuilen voor Wamy. Gekke meid.
Ze zag nu dat de Wams haar in de smiezen had en zond hem waarschuwende en vernietigende blikken toe.

Doch Wamy had eerst nog wat anders te doen, dat zagen wij direct aan zijn hurkende houding (zeg maar). Ondertussen hield hij Cera goed in de gaten en bedacht hij een plan.
Welk plan leest u iets verderop, dus nog even doorzetten.
(Nee, erg spannend is het allemaal niet, en erg smakelijk ook niet, maar soms gaan die dingen nu eenmaal zo en ook dat hoort erbij - vindt K. tenminste.)

Oscar was inmiddels druk aan de slag gegaan. Wat hij precies deed was ons niet helemaal duidelijk, maar het kan zijn dat er iets onder de sneeuw lag wat hij van dichtbij wilde bekijken. En ook besnuffelen lijkt het, want hij porde met zijn snuit behoorlijk diep in het koude goedje. Het kan natuurlijk ook zijn dat hij zijn neus verstopte in de sneeuw vanwege onwelriekende geuren die van twee kanten voorbij kwamen drijven. Ja, leest u maar verder, het wordt namelijk nog onsmakelijker.
Want was Cera nu eindelijk al eens eindelijk aan haar verkennerswerk?



Eh, nee dus. Want ook zij bleek behoefte te hebben aan een sanitaire stop... Maar wel netjes achter het hek, heh?
Zouden ijskoude pootjes misschien leiden tot meer grote boodschappen? Nee, deze gedachte komt zomaar opeens bij ons op en we hoeven niet per se een antwoord op de vraag. Hoewel..., we moeten de kattentoiletten de laatste dagen ook vaker schoonmaken vanwege de drek, en die kan niet alleen door de Boez daar zijn achtergelaten, zoveel eet hij nu ook weer niet.
Maar dit alles terzijde, anders wordt deze reportage al te ordinair.

Oscar was naar de zandbak gegaan om te controleren of het deksel wel goed lag. Gelukkig was dat het geval. Hij zocht nog iets tussen de sneeuw, maar wederom wisten wij niet precies wat. Is ook niet belangrijk; we hoeven niet alles te weten (dat is zelfs beter, soms).









Ja hoor, eindelijk was Cera ook aan het werk gegaan. Het lijkt alsof ze een spoor aan het volgen was, maar het kan ook zijn dat ze met iets geheel anders bezig was. Nee, je weet het nooit met die haarfabrieken en mevrouw K. was niet van plan om steeds overal met haar neus bovenop te gaan staan. Bovendien verlangde ze stiekem naar een kleine hartversterking en werden haar vingers al een beetje blauw.

Wat we wel zeker weten is dat Wamy zich na het doen van zijn boodschap (en het begraven ervan) verstopt had achter de zandbak. Cera had hem dat niet zien doen, dus u begrijpt vast wel wat er ging gebeuren. Zodra ons modelhaarfabriekje niets vermoedend in de buurt van de zandbak was gekomen, sprong Wamy uit zijn hinderlaag tevoorschijn. Wij meenden Wams zelfs hard "Boe!" te horen roepen, maar kunnen ons daarin vergissen; de kou doet soms rare dingen met de oren van mensen.
Natuurlijk raakte ons modelletje in paniek toen de Wams bijna op haar dook en daarom ging ze er snel vandoor.
Oscar was ondertussen klaar met zijn verkenningsronde, en toen Cera het Plein afrende ging hij haar daarom maar achterna. Tot onze grote verrassing zagen we dat Wamy de andere kant opging, in de richting van zijn huis dus. Misschien had hij het koud gekregen van dat liggen in een hinderlaag of was hij teleurgesteld omdat Cera voor hem op de vlucht was gegaan? Maar dat laatste was toch zijn bedoeling geweest?

Toen we de straat overstaken kwam opeens de Boez achter een paar plantenpotten vlakbij het huis van Lima tevoorschijn. Had hij daar soms al langer gezeten? We weten het alweer niet, maar toen we naar de redactie terug gingen was hij de eerste die door het kattenluik naar binnen stormde. Daarna volgden Oscar en Cera en deelde mevrouw K. wat snoepies uit.