Misverstanden!

Gisteravond was het weer zover: toen het etenstijd voor onze haarfabrieken was, ontbrak Oscar wederom in het rijtje der hongerigen. Nou, natuurlijk eerst onder de keukenkastjes kijken, heh? Maar daar lag hij dus deze keer niet. Ook zat hij niet onder de sofa. De bovenverdieping dan? Neen, geen Oscar. En daarom besloot K. maar weer buiten te gaan zoeken. (Het knallen is namelijk helaas nog niet voorbij, en omdat de Os zo bang gebleken is voor oorlogsgeluiden... nou ja, u begrijpt het vast wel.)
Eerst roepen in de Hoftuin, toen roepen in de Kruidentuin (foto), maar geen Os. Nog even langsgegaan bij het Zooiplein (gelegen tegenover het oude huis van de Os), maar nee. Onze Dikkertje Dap bleef zoek.
Nou, U raadt het zeker al? Oscar had wel degelijk boven gezeten/gelegen, alleen niet zichtbaar. Misschien in een kast gekropen? Wie zal het zeggen. Maar toen K. de voordeur weer binnen kwam, kwam Os net de trap af sjokken. Ja, sjokken! En K. maar met een hoog, schriel stemmetje roepen: "Waar zat je dan, grote knul? Heb je dan geen honger? Waarom kom je niet als ik je roep? Heb ik je al die tijd lopen zoeken! Was je ergens van geschrokken, heh jochie?" Enzovoorts, meer van datzelfde, want opgelucht en wat euforisch daardoor. Misschien ook herkenbaar bij een aantal van onze lezers, dit gekweel? Nee, u doet dat natuurlijk nooit, sorry hoor!
Afijn, de andere vier haarfabrieken zaten al een eeuwigheid erg ongeduldig te wachten op hun bakje Gourmet Diamant, maar die hadden we dus niet meer in huis. Het kan niet altijd feest zijn, wel? En de eerste, vette rekeningen van het nieuwe jaar vielen alweer in onze bus, dus werd er gewoon Gourmet Mousse geserveerd (wat trouwens ook niet bepaald voer voor arme sloebers is, maar dat terzijde).
Wel, na het eten gingen alle haarfabrieken naar boven. Misschien zat de schrik erin wegens grondige schoonmaak (eerder op de dag) van de redactie-benedenverdieping? Ja, dat zou zomaar kunnen natuurlijk.

Halverwege de avond ging mevrouw K. nog even naar boven voor een kleine inspectie. (Ja, soms doet zij dat, maar dan altijd op een moment wanneer ze toch ook voor iets anders naar boven moet. Twee vliegen in één klap dus.) En toen trof zij dit ontroerende plaatje aan.

Jawel, voor het eerst in de geschiedenis lagen de Boez en de Oz samen, tegen elkaar aan, op het witte dekentje op het logeerbed! Een foto waard dus.
Een snik welde spontaan op in de keel van K. Ach, wat schattig nu toch! Zo lief zo samen! Twee boezemvriendjes, misschien wel een stelletje zelfs? Toch een herenliefde? (Of eigenlijk jongensliefde natuurlijk....)
Maar de twijfels sloegen al gauw toe toen we even wat beter de situatie bestudeerden en analyseerden. Want je moet nooit te snel zijn met je conclusies als je een reportage maakt voor het Katblad.

Nee, dit zag er bij nader inzien niet uit als liefdevol een dekentje delen, maar meer als: ik lag hier eerder dan jij en ga niet opzij. Jawel, kijkt u maar goed met ons mee!
Oscar ligt er niet bepaald ontspannen bij. Hij heeft geprobeerd om precies op het midden te gaan liggen maar is daarin niet helemaal geslaagd. De Boez weet dat hij Os niet opzij kan duwen dus heeft genoegen genomen met een plek iets buiten het centrum van het dekentje. Ook hij ligt daar niet echt ontspannen, maar zal zich niet verder laten wegduwen door Oscar.
Is mevrouw K. sceptisch? Heeft zij ongelijk? Nee, goede vriendjes vechten niet om het beste plekje, maar ze proberen wel op meer subtiele manieren de meeste ruimte te krijgen. En de Boez en Oscar zijn (hebben we al vaker ervaren) allebei behoorlijk dominant en gaan niet snel voor elkaar opzij....

Zodra K. later op de avond naar bed ging, kreeg Os eindelijk het hele dekentje voor zichzelf. Ja, want de Boez wist een nog beter plekje: bij K. onder het dekbed! En daar de Os nog steeds niet op dat grote bed durft te komen (te druk bezet?), scoorde de Boez zodoende een dik, vet punt. En om dat te benadrukken lag hij daar tegen K. aan extra luid te spinnen zodat de Os het kon horen. Tuig is het! Allemaal tuig! Tjongejonge!