Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

maandag 28 januari 2013

Haarfabrieken vermoorden helaas nuttige spinnen

Mevrouw Katblad was net te laat met het maken van deze foto, want een fractie van een seconde eerder zat er een grote, donkere spin op de vacht van de Boez, net iets onder zijn kin. Zelf had hij niets in de gaten want hij was diep in slaap.

De spin verdween dus razendsnel op het moment dat K. de camera op hem (en de B) richtte, en we hebben verder niet gezocht naar het beestje omdat we de B rustig verder wilden laten dromen.

Wel is K. even gaan kijken op internet wat voor spin het hier betrof, want de laatste tijd zien wij wel meer van dit soort griezeltjes door ons huis scheuren.

Het bleek dus een gewone huisspin te wezen.
Natuurlijk wilde K. ook wel wat meer weten over deze indringers, o.a. wat ze nu precies eten. Uiteraard zijn dat allerlei soorten insecten, maar hebben wij die dan in ons huis in deze tijd van het jaar?
Wel, een paar jaar geleden kocht K. op de markt een zakje gepelde walnoten, en zij borg dat op in een keukenlade. Vervolgens werd het zakje min of meer vergeten, maar een paar weken later hadden wij opeens erg veel motten in de keuken! Bij het leeghalen van de lade kwamen we erachter dat deze mot afkomstig was uit het zakje walnoten; vele larven lagen op diverse plekken in de la te kronkelen en u kunt zich misschien wel voorstellen dat K. dat alles behalve leuk vond. Getver, ja. Na het volledig reinigen van de la en het weggooien van reeds geopende verpakkingen (rijst, meel e.d.), hebben wij de la nog een aantal keren moeten schoonmaken en heeft het nog zeker een dik jaar geduurd voordat we eindelijk "mottenvrij" waren!
Maar laatst zagen wij helaas wederom twee van die motjes in de keuken vliegen.....
Het gaat hier dus om een meelmot, die ook blijkbaar erg van walnoten houdt. Wel, als het zo is dat deze huisspinnen ook motjes eten, zijn ze natuurlijk erg welkom in ons huis! Alleen denken onze haarfabrieken daar anders over, want we zien hen vaak op deze beestjes jagen en wij treffen regelmatig in de huiskamer vermoorde huisspinnen aan (laatst nog twee in het tentje - de speelhut dus - van de Boez). Tja, hoe lossen we dat nou weer op, heh?

4 opmerkingen:

Fritz zei

Lijkt op de oeverspin; zijn twee soorten in Nederland, tevens de grootste soort.

Ma Tok zei

Het kan nog erger dan uw mottenverhaal, mevrouw K. Wij hadden in onze voorraadkast een chocoladereep met nootjes. Toen ik een hap nam van deze heerlijkheid vond ik het nogal muf smaken; bij nadere beschouwing van de reep met de hap eruit zag ik meerdere kronkelende wormpjes naar buiten kijken. Inmiddels ben ik allergisch voor noten, maar ook zonder dat heb ik geen enkele behoefte meer aan deze lekkernij.

Mevrouw Katblad zei

Ja mevrouw Ina, het kan alsmaar erger, uw verhaal is inderdaad nog smeriger dan het onze.
Zo zijn wij altijd nog erg argwanend t.a.v. in druivenbladeren verpakte kaasjes. Bij het afpellen van het blad kwamen wij eens een krioelende massa wormpjes of maden tegen. Het was toen trouwens erg warm weer....

Wendy zei

Wij hebben dat een keer met kemirinoten uit Indonesië voor in de samabalans, de sajoers en natuurlijk de Dengdeng Ragi meegemaakt. Die moet je eerst poffen aan een breinaald boven de gaspit en dan fijnmalen en toevoegen.
Maar in de bewaarpot leefden er ineens tientallen kleine bruine torretjes. We hebben ze de Grote kleine kemirikever genoemd.
En gewoon meegemaald, omdat we geen vergetielen zijn.
Komt die allergie voor noten Mevrouw Ina niet met de loop der jaren ?