Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

donderdag 10 januari 2013

Goor verhaal

Omdat er een opstootje buiten op straat leek te zijn ontstaan, ging K. met haar camera naar buiten. Ja, zonder jas inderdaad, maar daar mekken we verder maar niet over.
Wel, het werd al een beetje donker, maar we konden het toch best wel goed zien: Cera had weer eens een muis gevangen. En Wamy, de Boez, Oscar, Charli en Japekoppie zwermden als vliegen (stroop) om haar heen; ze wilden allemaal ontzettend graag haar vangst zien en misschien eventueel (want je weet maar nooit) de muis van haar afpakken. Vandaar dat Cera haar muis naar een plekje bracht waar ze enigszins werd afgeschermd door struikjes en stenen. Nee, zo kon het tuig er niet meer bij.

Mevrouw K. probeerde natuurlijk wel nog een foto van de muis te maken, maar net toen ze het knopje indrukte hoorde ze een hevig gekraak. Ja, Cera had een flinke hap van de muis genomen en begon te kauwen. Walgelijk inderdaad, en K. moest er bijna van kokhalzen. In elk geval vond ze het niet nodig om nog meer plaatjes te schieten op deze moordplek.
Het verhaal wordt trouwens nóg een beetje smeriger, dus u kunt nu nog weg.
Niet? Op eigen risico dan, heh?

K vroeg zich later namelijk af waarom nu de ene haarfabriek wel, en de andere niet zijn of haar gevangen muis opvreet. Ja, op een boerderij kan het noodzaak zijn, gewoon in het kader van de grote schoonmaak. Dus voor boerderijhaarfabrieken zal het wel minder ongewoon zijn, dat vermalen van zo'n klein, grijs wezentje. Helemaal begrepen, doen we verder niet moeilijk over. Maar Cera?
Cera krijgt meer dan genoeg te eten (dat kun je dan ook duidelijk aan haar zien (en ook aan haar voelen als je zo stom bent haar op te tillen) dus voor de honger hoeft ze geen muizen de vangen. Bovendien heeft ze een leuke baan bij een fantastisch Katblad, dus ze hóeft niet op jacht, en de prooi vervolgens wegwerken hoeft al helemaal niet. En daar wij haar nog nooit eerder een muis hadden zien/horen opeten, hebben we de indruk dat ze haar prooi misschien gewoon niet gunde aan één van de andere haarfabrieken en 'm daarom op die manier zo snel wegwerkte; ordinaire gierigheid dus!
Maar weer later bedacht K. dat we best wel vaker een muis met afgebeten kop hebben gevonden, en zulks zelfs nota bene binnen op het tapijt.
Nu kunnen we natuurlijk even teruggaan naar de moordplek om te controleren of daar nog een stuk muis te vinden is, en zo ja of het de voor- of achterkant is, en zo niet......???

6 opmerkingen:

Max zei

Mevrouw Bladkat, los van het gekraak en gedragsquesties, had U niet het idee dat het familie van onze Mischamuis zoude kunnen zijn ?

Mevrouw Katblad zei

Jawel, en dat maakt het allemaal dus des te pijnlijker!

Ma Tok zei

Het lijkt mij juist minder pijnlijk als deze overledene een familielid was van Mischa, beter samen gaan dan dat er eentje rouwend achterblijft. Of er moeten nu nog weesmuisjes over zijn, dat zou het allemaal wel erg triest maken.

Inge zei

Jeetje, Ina, jij maakt er wel een heel erg zielig verhaal van. Het is vast nog geen muizen vpt (voortplantingstijd), dat lijkt me meer iets voor de lente.:)
Ik zat juist te denken dat Cera echt gezond katten eten had gevangen, blikjes vol lekkers vinden katten niet in de natuur.
Waarom bestaat er trouwens geen muis in blik? Of desnoods kip met muizensmaak.

Karel zei

@Inge:
Ja hoor, in Zuid-Korea heb je gemarineerde hond, rat en muis in blik.
In Engeland eten de arme ouderen overigens sinds Iron Thatcher kattevoer uit blik als lekkernij en eiwitvoorziening.

Max zei

@Ina en Inge:
Het zouden zomaar zussen of geradbraakte broertjes van onze lieve tjeerbeminde Mischamuis kunnen zijn !