Helaas was het blijkbaar nogal nat waar hij heen ging. En er lag behoorlijk wat bagger.
Ook helaas was hij vergeten, voordat hij weer binnenkwam om naast mevrouw K. bij de tafel te komen liggen, zijn poten (van nagels tot oksels) te wassen.
K. was daar erg verdrietig om want zij heeft kort geleden de hoesjes van de kussentjes nog grondig gewassen. Nadat de Os het kussentje enthousiast (al spinnend) besmeurd had, liep hij ook nog enige rondjes over de ochtendkrant. Dat had hij beter eerst kunnen doen, vond K., maar toen was het al te laat.
K. overweegt nu bruine hoesjes aan te schaffen voor de favoriete zitplek van Oscar. Of vier baggerlaarsjes, dat kan natuurlijk ook. Maar dan moet hij wel leren zijn laarsjes bij de voordeur al uit te trekken. Ja, dat zal nog een hele klus worden. Toch maar blijven wassen dan?
Os zit er overigens niet mee. Hij is gewoon erg gelukkig en voelt zich vrij. En dat laatste maakt hij graag zichtbaar, die lieve, vieze Oscar.
3 opmerkingen:
Die laarsjes lijkt me wel een schattig gezicht hoor! Vooral als hij die bij de voordeur zit uit te trekken.
Maar een bruin hoesje is misschien praktischer, vooral omdat de rits van dit hoesje toch al stuk is.
Bekend gezicht, hoewel het op onze donkerblauwe kussens minder opvalt dan op uw wel erg besmettelijke lichte, mevrouw K.
Op zwarte hoesjes zie je de komende twee jaar niets.
Hoef je ook niet te wassen.
Een reactie posten