C'est la vie!

Vaak zitten er 's ochtends vroeg al veel haarfabrieken bij en rond de redactie. Ten eerste natuurlijk onze reporters, maar daarnaast ook andere katten, die zogenaamd voor de gezelligheid langskomen en de boel lopen af te snuffelen.
Voorbijgangers, die de bonte verzameling haarfabrieken voor ons huis zien zitten, roepen vaak: Oh, wat leuk, zoveel katten bij elkaar! Maken ze dan geen ruzie, mevrouw?
Nee hoor!, roepen wij dan vrolijk terug. (Want we hebben niet altijd zin in hele verhandelingen over wie wat doet en waarom, en de voorbijgangers zitten daar natuurlijk ook niet op te wachten; zo ver gaat hun belangstelling nu ook weer niet.) Maar de werkelijkheid is natuurlijk anders!

Op bijgaande foto tonen wij u een schijnbaar vredig tafereel. Schijnbaar, want de Boez heeft net ruzie gehad met Oscar. Boez zit nu bovenop de tafel te mokken terwijl Os met zijn bek bezig is een paal van de Pergola te markeren. Hij wilde zojuist met Boez ravotten maar kreeg zomaar, zonder waarschuwen een knal voor zijn snor, van zijn vriendje dus. Rechtsonder ziet u (onder het bankje) nog net de stoere borstkas van Wamy. Hij heeft al een poosje aardig lopen klooien (Loes pesten, Sonny stalken) en zit nu zijn kans af te wachten om, inderdaad, een ontbijtje bij de redactie te gaan stelen! En daar zal gegarandeerd weer narigheid door komen, tenminste, wanneer één van onze reporters hem betrapt in de keuken! Wij zullen dus moeten pogen zo'n spanningsvolle situatie te voorkomen....

Boez zit nog steeds chagrijnig te wezen en wij weten niet hoe dit komt. Misschien gewoon met zijn verkeerde poot uit bed gekomen? 's Nachts mot gehad met Japekop wellicht? Of mogelijk niet in zijn sas omdat Wamy weer eens onrust veroorzaakt?
Op straat ziet u Sonny voorbij komen. Hij komt net tussen de fietsen (voor ons huis) vandaan, waar hij een tijdje heeft gezeten om onopgemerkt naar Wamy te kunnen loeren. Ze zijn vaak in elkaars buurt, Sonny en Wamy, maar echt dikke vrienden zijn het niet. Samen spelen hebben wij hen hier voor onze deur nog nooit zien doen, en ze slagen er geen van beiden in om een vriendschap op te bouwen met één van onze haarfabrieken. Sonny gaat hier trouwens de kant van de Kruidentuin op; daar zouden wij hem later op de dag nogmaals tegenkomen.

Oscar doet nog een poging om zijn vriendje Boez te benaderen, maar die blijkt nog niet te zijn hersteld van zijn weerbarstige bui; de chagrijn is duidelijk van zijn snuitwerk af te lezen! En Oscar begint nu ook nog kwaad te worden omdat hij zijn zin niet krijgt. Chagrijn is bij katten wel degelijk besmettelijk!
Ja ja, erg gezellig, al die katten bij elkaar!

Wamy heeft donders goed in de gaten dat de vriendjes op dit moment even geen goede maatjes zijn en dat ze het erg druk hebben met elkaar. Dus is de Wams opgerukt in de richting van het kattenluikje, weer een paar meter dichterbij de voerbakjes van onze haarfabrieken, heh? Even later zou hij toch in onze de keuken betrapt worden.

Want Japekoppie komt thuis van zijn ochtendronde. En na zijn wandeling heeft hij altijd trek, vandaar dat hij dan ook rechtstreeks naar de keuken kuiert. Daar treft hij dus Wamy aan. Nee, mevrouw Katblad heeft Wamy niet naar binnen zien gaan, ook niets gehoord want de Wams beheerst de kunst het luikje geluidloos te openen.
Wij horen onaangename geluiden uit huis komen en weten direct wat er aan de hand is. Vervolgens komt Wamy naar buiten stormen, nu wél behoorlijk luidruchtig, en onderweg verliest hij een reeks brokjes die hij in de gauwigheid in zijn wangzakjes wist weg te stouwen. Wij nemen aan dat Japekoppie thans ook enigszins chagrijnig is geworden, maar hebben niet de behoefte dat te gaan controleren.

Aan de overkant van de straat is Harremans uit de Poort opgedoken. Hij heeft een duidelijk doel vanochtend, namelijk het inspecteren van wielhuizen. Hij gaat daar zo in op dat hij de twee reporters (Boez en Os, nu samen op de buitentafel gezeten) niet opmerkt.

Totdat er weer onenigheid is ontstaan en de strijd wordt voortgezet.
De twee reporters maken daar nog vrij veel geluid bij ook, dus vandaar dat Harry zijn belangrijke werk onderbreekt!

Natuurlijk blijft Har wel aan zijn kant van de straat; hij komt alleen maar bij ons langs als de kust vrij is, doch dat komt niet zo vaak voor....

Wel, hopelijk hebben wij u duidelijk gemaakt dat het lang niet altijd pais en vree is met zoveel haarfabrieken dicht op elkaar. Geen wonder dus dat mevrouw K. ook wel eens denkt: Zoeken jullie het allemaal maar uit, maar ik ga aan de koffie en kom wel weer terug als jullie weer een beetje normaal doen!

Mevrouw Katblad, dit gedrag van de haarfabrieken hoort erbij, is normaal! Af en toe moet er gewoon strijd zijn! De onderlinge verhoudingen moeten nu eenmaal regelmatig op de proef worden gesteld, en als dat u niet aanstaat blijft u toch lekker achter uw laptop zitten? We hoeven toch niet altijd bulderend van plezier van onze stoelen te vallen bij het lezen over het wel en wee van de haarfabrieken? En dit is toch ook nieuws? Nou dan! Niet verder zeuren, c'est gewoon la vie!