Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

zondag 17 maart 2013

Niet aangenaam en op de verkeerde tijd

Erg aangenaam was het niet buiten (gistermiddag, vieze, koude wind), maar onze haarfabrieken waren wat rusteloos en dus besloot K. nog een stukje met ze te gaan wandelen.
Mevrouw Troy wilde liever thuis blijven om het loket te bewaken, dat vond zij blijkbaar nodig en natuurlijk mag zij vanwege haar leeftijd doen wat haar nodig lijkt. De andere vier stonden direct klaar om mee op pad te gaan.






Cera ging alvast vooruit naar de Kruidentuin, de Boez en Oscar moesten eerst nog even wat rek- en strekoefeningen doen (zie foto). Tja, als je lange tijd hebt liggen luieren worden de spieren wat stijf, ongeacht je leeftijd.
Maar we hadden pech, want in het hoekhuis bij de Kruidentuin werd een feestje gevierd en dat betekende heel veel fietsen op straat met ook nog eens heen en weer rennende kindertjes.

Japekoppie haakte dus halverwege al af en ging terug om zijn moeder gezelschap te houden.
De Boez bedacht zich ook (want vindt kindertjes te beweeglijk en daarom erg eng), en zo kwam het dat K. tenslotte met maar 2 haarfabrieken in de tuin arriveerde.







Cera groeide overigens op in een gezin met kleine kinderen dus zij had er geen moeite mee de kleine mensjes te passeren, wel liep zij natuurlijk met een grote boog om het gewoel heen want je weet maar nooit, heh? Ja, ook dat leerde ze in het jonge gezinnetje.
Oscar liep met een nog grotere bocht om het grut heen; wij lazen zelfs paniek in zijn oogjes, maar hij zette, zoals een bekwaam en toegewijd topreporter betaamd, toch door.

Wel, Cera was (zoals u ziet) erg opgewonden en klom direct in een boom. Ze ging niet erg hoog want daar was het de boom niet voor.

Even leek het of Oscar hetzelfde zou gaan doen maar het bleef bij een beetje knullig markeren van de boomstam.

Ondertussen keek mevrouw K. goed in het rond; dit in verband met de toekomstige herinrichting (of opknapbeurt) van deze Kruidentuin.
Wij hebben ondertussen reeds zes vrijwilligers gevonden om straks mee aan de slag te gaan en van de tuin een echt kruiden/vlinderparadijs te maken.
Wat dacht u van wat mooie grassoorten langs de stoeprand?

Ja, want behalve het centrum van de tuin (waar weer kruiden moeten komen te staan) moeten ook de zijperken nieuw groen krijgen. Wij dachten aan vooral planten met bloemen die allerlei soorten vlinders aantrekken, maar om het compleet te maken moeten er dan ook zogenaamde waardplanten tussen staan. K. heeft al een hele lijst samengesteld die zij gaat inleveren bij meneer Paul van het Gemeentegroen.
Uiteraard blijft alle Nepeta staan (vindt mevrouw K.), immers, ook deze plantjes trekken vlinders en bijtjes aan en vooral stadshaarfabrieken hebben recht op een gezonde, dagelijkse portie kalmerende middelen.
(Valeriaan schijnt trouwens ook meerdere doelen te dienen en een paar polletjes van dat spul zou niet misstaan in een vlindertuin.)







Wel, toen wij klaar waren met de inspectie van de Kruidentuin en de Os en Cera weer veilig langs de kindermeute waren gekomen, besloot K. om speciaal voor Japekoppie (die dus bij het loket was blijven wachten op haar terugkeer) nog even de Hoftuin te bezoeken. Daar zou het zeker kindervrij zijn en dus een stuk rustiger en aangenamer voor onze oude Verkenner A.
Japekoppie ging mee, maar niet van harte. Wij vrezen dat hij eigenlijk had gerekend op een kaas- of worstproeverijtje (vooral gezien het tijdstip van de dag), maar het kan niet elke dag feest zijn, heh? Nee. En K. ging nog niet terug naar de redactie dus sjokte Japie maar achter haar (en de andere reporters) aan. Maar niet van harte dus, en dat kunt u op bijgaande foto duidelijk waarnemen.
(Tjongejonge, alsof hij alle ellende van de wereld op zijn nek met zich meedraagt.....)




Ook de Boez had zich weer bij de groep gevoegd en stond bij de Hofvijver te wachten. Waarop weten wij niet maar hij stond daar best mooi, en ook nog met zijn twee voorpootjes netjes op de rand.
De vlinderstruik in de Hoftuin (nog net links op de foto zichtbaar) schijnt aan zijn eind te zijn, dat is ons tenminste verteld. Gewoon ouderdom, niks bijzonders verder. Maar wel jammer.





Japekoppie bleef bij de Poort staan dralen. Nee, hij had echt geen zin om de tuin in te komen; dat merkte K. nadat zij hem enkele keren had geroepen. Tot hier en geen stap verder, heh Japekop?












Ook Cera kwam de tuin niet in, maar zij heeft zo haar eigen redenen om in de Poort te blijven zitten. Mevrouw K. keek nog goed achter alle struiken en muurtjes, zag geen haarfabrieken van de partij Hof is Vol maar Cera nam en zekere voor het onzekere en bleef bij Japekop in de buurt. Lekker stel.

Oscar was naar Iwan's straat geweest, kwam terug en had verder niks te melden.
De Boez liep nog even ongeïnteresseerd een rondje door te tuin en K. besefte toen dat het toch ook eigenlijk te laat was voor een gezellige wandeling met de katbladkatten. Bijna tijd voor de Gourmet en dan zijn onze reporters toch een stuk minder gemotiveerd. Bovendien gaat K. anders nooit om deze tijd nog een stukje lopen en haarfabrieken houden nu eenmaal van structuur en vaste gewoontes.





Net als mevrouw Troy, die al die tijd in haar stoel bij het Poezenloket was blijven wachten op onze terugkomst.
Wel, behalve Oscar verdwenen alle reporters direct door het luikje naar binnen, en toen de voerbakjes kletterend op het aanrecht werden neergezet kwam de Os ook met grote spoed de keuken in.
Nee, de Os is zelden te laat voor het avondmaal, maar daar zal niemand van opkijken.

(onderaan foto: korte, zwarte punt = staart van Boez, gekrulde punt = staart van Japekoppie; het was even dringen bij het luikje en ze kwamen niet op het idee om gewoon met K. mee door de deur naar binnen te gaan...)

Wel, ondertussen is mevrouw K. bezig een tekening van de Kruidentuin te maken, met daarop wat er al staat en wat er dus nog bij kan komen. Zij vreest dit weekend niet meer toe te komen aan de cryptogram van de Volkskrant.

5 opmerkingen:

Sjaan zei

Ik fiets er wel eens langs bij die kruidentuin. Leuk dat u daar wat aan gaat doen. Ik ben vaak voor langere tijd weg dus kan niet helpen. Mijn Kees ook niet want die heeft artrose in zijn handen en rug.

Anoniem zei

Valeriaan houdt wel van natte voeten, oeverplant heh. Ingegraven emmer kan. Ik neem wel wat stukken wortelstokken mee uit het weiland.

Anoniem zei

Cera is echt een lieve boompanter.
Of zo'n schattig koalabeertje, dat net als Prinses Irene een boom omarmt en toefluistert.

Wad Woord en Wol zei

Wat dacht u van wat leuke hangachtige planten langs de rand van de kruidentuin? Zijn die lelijke betonpaaltjes zo uit het zicht.

Anoniem zei

Ik zie wel eens studenten die een soort ijzeren korf met daarop een plankje op die paal hebben geplaatst. Dan hoef je je glas niet de hele spoelrit in de hand te houden.
Met de juiste kleuren lijkt het dan op een reusachtige paddenstoel.