Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

zondag 17 november 2013

Niet om te lachen

Ja, ik zit hier op dit plaatje inderdaad heel ongelukkig (zeg maar) te kijken, maar dat had een goeie reden want er kwam namelijk een gierend wielhuis achter mij langs, en ik ben daar als de dood voor. Het verhaaltje dat bij deze foto hoort ligt nog op de plank, toch?

Om te beginnen moet u weten dat ik meestal behoorlijk vrolijk door het leven ga. Ik hou van plezier maken, ook hier en daar een beetje pesten en uitdagen, maar verder is het dus best wel lachen met mij.
Behalve....
Behalve als ik me niet veilig voel. En ik voel me op een aantal plekken dus echt niet veilig, vooral daar waar veel mensen komen of waar herrie wordt gemaakt. En van piepende wielhuis, vuilnismonsters en groene-draken-karretjes (gemeentewagentjes - red.) word ik ook altijd bang. En dus blijf ik (of ren ik) daar ver weg van, dat zult u begrijpen.
Ik weet niet meer hoe het allemaal is gekomen van die bangigheid, want ik heb mijn eerste twee maanden met mijn moeder en verdere familie doorgebracht bij pleegmoeder Wilma, en zij deed veel met pannendeksels en heeft me geleerd dat bijvoorbeeld een zuigmonster geen kwaad doet. Mijn eerste oud en nieuw heb ik nota bene nog voor het raam van de redactie belangstellend naar het vuurwerk zitten kijken, terwijl oma Troy en oom Japekop zich sidderend van angst onder het bed hadden verstopt. Ik lijk dat veilige gevoel van toen vergeten te zijn, en dat is bijzonder vervelend. Want door mijn angsten kan ik niet altijd het hele rondje met de andere reporters meelopen. Nee, vaak ga ik het liefst zo snel mogelijk terug naar de redactie, want daar voel ik me op mijn veiligst zeg maar.
Ik denk dat ik er niet veel aan kan doen, aan die angsten. Maar nu ik regelmatig een column mag schrijven, kan ik wel eindelijk eens mijn onvrede uiten over de wijze waarop mevrouw K. en mijn collega's zich uitlaten over mijn handicap, mijn fobieën zeg maar, in het Katblad. Het is voor mij al pijnlijk genoeg dat ik zo nu en dan moet afhaken, maar als er daarna ook nog een beetje geginnegapt wordt over mijn enigszins verstoorde psyche, ervaar ik dat als bijzonder vernederend.
Ik eis dus dat dat besmuikte en ook openlijke gegiechel ophoudt! Dat er niet meer neerbuigend over mij geschreven wordt door wie dan ook!
Ik wil er graag bovendien op wijzen dat ik toevallig wel de enige ben die in opstand durf te komen tegen de leden van Hof is Vol! En dat ik, terwijl die andere twee ergens op hun luie, bange rozijntjes zitten, Wamy onze tent uitmep als hij weer eens uit onze voerbakjes zit te jatten. En vergeet ook niet dat ik vaak zorg voor een beetje jolijt op de redactie. Ik wens dus niet meer bespot te worden! De Boez is nu een grote, flinke jongen, en die paar fobietjes horen nu eenmaal bij hem! Geen discriminatie meer dus! Geen geschimpscheut!
Heeft u dat goed begrepen, mevrouw Katblad?

Nee, meer heb ik niet te zeggen, ik heb mijn punt gemaakt. U bent het met me eens? En de Hoofdredacteur ook? Zullen we nu dan weer even gaan lachen? Wacht, dan pak ik de muis, mag u ermee gaan gooien, ja? Lachen, heh? En zal ik vanavond weer onder het dekbed komen liggen knorren? Want dat vindt u ook best fijn, toch?

6 opmerkingen:

Wad Woord en Wol zei

Heel goed Boez, bijt maar van je af.
Want met angsten mag je niet spotten, o zo!
Mevr. K en de hoofdredacteur zijn vast en zeker ook wel bang voor iets (spinnen, lege flessen, zwarte pieten, weet ik veel) en daar plaag jij ze vast ook niet mee.

Ma Tok zei

Volgens mij heb je last van een PTSS, Boez. Misschien moet je je mens vragen een speeltje voor je neus heen en weer te laten bengelen, wie weet helpt het..

Truus zei

Zou dat verblijf in die garage er niet mee te maken hebben?
Geeft niks hoor, wielhuizen zijn ook eigenlijk heel vervelende dingen waar je voorzichtig mee moet zijn, beter dan roekeloos.Zo heeft iedereen z'n eigenaardigheden

Hans zei

Als je Amerika had gewoond Boez, waren jij en mevrouw Katblad nu stinkend rijk!Met jouw maffe blik inderdaad. Dan waren er Boez koffiemokken, Boez kerstkaarten, Boez T°shirts etc. Zoek maar op Facebook naar de Grumpy Cat! Een aanrader voor kattenliefhebbers.

Marjoke zei

Is niet erg, Boez. Zo heb ik een kattenkind (een behoorlijk grote knul) dat als de dood is voor het geluid van plastic zakken.Ach ja, zo hebben we allemaal wel wat, daar hoef je je echt niet voor te schamen, hoor!

Inge zei

I don't like grumpy cat!