Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

zondag 10 november 2013

Muziek voor haarfabrieken

Wij zijn op de redactie weer na lange tijd begonnen met onze muziekproeven.
Mevrouw K. heeft daar nooit eerder over bericht, maar haar was wel al bekend (proefondervindelijk dus) dat mevrouw T. Troy erg gesteld was op de muziek van Bach (en dan vooral de Brandenburgse concerten), en dat Japekoppie de pianoconcerten van Mozart bijzonder kon waarderen, maar dat kan ook zijn omdat mevrouw K. daar erg van houdt en hij zich te zeer tot haar betrokken voelde. In elk geval kon hij doen alsof hij daadwerkelijk meeluisterde en er oprecht van genoot.
Oscar ligt thans rustig te slapen bij een fraaie ballade van Chopin, maar dat kan toeval zijn. Misschien voelt hij zich niet helemaal lekker want heeft namelijk zomaar, tegen zijn gewoonte in, het meeste van zijn avondeten laten staan. Het kan natuurlijk zijn dat hij elders al had bijgesnackt en nu dus ligt uit te buiken wegens te volle maag, en dan is het soort muziek daarbij niet van belang, dan is alles eigenlijk wel oké als het maar geen House of Rap is, want dat is minder goed voor een aangename spijsvertering.
Van de voorkeur van Cera zijn wij nog niet op de hoogte; ze lijkt vooral haar eigen stemgeluid en gezang te willen horen: Aai mij, aai mij, jij gelooft in mij! Of: I can't get noho, statisfactiohon!
Overigens hield Japekop ook van Flamenco-muziek, vooral als K. hard meezong en meebewoog. Kent u dat? Arm omhoog, gloeilamp uit de plafondverlichting draaien en met cirkelvormige bewegingen naar beneden brengen om tenslotte in de broekzak te steken. En dat dan een paar keer achter elkaar, afwisselend links en rechts, al stampend met de voeten. Probeer maar, want erg bevredigend!
Wij hopen nu dat de Boez ook interesse krijgt in deze prachtige, gevoelige muziek uit het hart. Vooralsnog lijkt hij echter helaas geen enkele klank uit de muziekcollectie van K. te kunnen waarderen. Dat stemt ons een beetje droevig. Misschien moeten wij Bob Dylan maar eens uit de kast trekken, je weet maar nooit. Of anders in godsnaam maar iets van een Scandinaviër, maar dan wel met extra licht aan. U snapt vast best wel waarom...

De Hoofdredacteur.

6 opmerkingen:

Annemieke zei

Onze haarfabrieken lijken geen Muziekale voorkeur te hebben. Of wij hebben nog niet gedraaid wat zij leuk vinden. Maar als het zij-mens gaat Wii-fitten of Wii-dansen kijken ze wel altijd met een blik van "die is getikt"...en misschien hebben xe daar best gelijk in...

Ma Tok zei

Zijn er filmopnames van mevrouw K.'s flamenco-dansen?

Greet zei

Misschien iets van The Cats voor Cera?

Wad Woord en Wol zei

Luna hield erg van rustige, zeg maar slaapverwekkende muziek.
Waar de nieuwe haarfabriekjes van houden, weet ik nog niet. Maar gezien hun leeftijd zou dat zo maar K3 kunnen zijn.

Anoniem zei

Mijn boomkikkers begonnen altijd mee te kwaken met "House burning down", een soort tango van Jimi Hendrix op zijn LP Electric Ladyland.

Andere Anoniem zei

@ Anoniem:
grappig dat u dat zo zegt over die boomkikkers.
wij hadden een poes (Dreubeltje of Dreus) die altijd bij Waterloo van Abba in een soort bidstand, rechtop met gevouwen handjes ging staan.